Escaping Lies

Chapter 28

Chapter 28

Nakatitig lang ako sa kanya habang umiiyak kami parehas. We are both in pain, I know.

Hindi pa niya pinapakawalan ang hatred na nasa puso niya kaya niya nagawa ang lahat ng 'yon. Pero tama nga ba?

Is it right to ruined someone's life just because they ruined yours?

Is revenge really give you a satisfaction to be a person?

Is that how we should be?

Yoon ba ang basehan upang maging masaya?

"A-are you happy, Auntie?" I am still crying, "Are you satisfied on your revenge? And why are you saying this now?"

That's it! Why is she saying this now?

Bakit ngayon lang?

Napaka daming oras para sabihin ang tungkol dito pero bakit nga ba ngayon lang?

"Don't call me Auntie. I am not even your relative."  that made me so broke! Wow, may isasakit pa ba itong araw na ito?

"I am. Pero dahil patay na si Luis tapos na ang palabas! Dapat nga namatay na din yang si Marisse e! You know, I am planning that when I am at the hospital pero ayaw ko namang maging kriminal at ayaw ko ding madungisan ang kamay ko kaya tinigil ko."

"You are so evil to think that way!"

"And they are too! They ruined me first!"

"But that was long ago! You should know the word move on!"

"I am not satisfied yet so why am I? Nageenjoy pa ako, Xyrelle!"

"Hindi ka pa tapos? So ano ananmang pinaplano mo? Patayin ang isa sa amin?"

She grinned, "Thanks for giving me idea dear."

That gave me a shiver on my spine. Shit, is she a psycho or what?

Baliw ka na, Auntie!

"You should move on! Matagal na ‘yon. You should accept the fact na hindi ka na mahal ni Daddy that he has his own family now!"

Kahit naawa ako ay alam kong mas matino pa ako sa kanya kaya dapat niyang marealize ang mga bagay bagay!

"Atsaka hindi sila ang sumira sa’yo! May kasalanan sila, oo! They betray you but that doesn't mean sila na ang may kasalanan kung bakit namatay ang anak mo!"

"Ikaw! Ikaw ang may kasalanan. If you let him know that you are pregnant, I know Daddy will take care of you like how he take care of Momny when she is pregnant!" pagpapatuloy ko pa.

Sumasakit man ang lalamunan ay pinagpatuloy kong magsalita. Nakatitig lang siya sa akin na animo'y inaanalisa niya ang bawat katagang sinasabi ko.

"You didn't let him know that he has a responsibility to you kaya bakit mo siya sinisisi? Sino ang umalis? Sino ang hindi nagsabi? Kung sinabi mong sinira ni Mommy ang relasyom ngunit may nangyari sa inyo ni Daddy bakit hindi mo pinaalam? Dahil ano? You conclude! Dad's know nothing! Kaya 'wag mo sa kanila ibaling ang sisi kung hindi sa’yo!"

"Sila ba ang naging pabaya sa bata? Sila ba ang nagsabing uminom ka habang may bata sa sinapupunan mo? Sila ba ang tumulak sayo kaya nalaglag ang bata? Hindi ‘di ba? So why did you ruined them? Me? Akong walang kamuwang muwang sa mundo!"

That time, my voice got broke. I know we've been here for an hour pero wala akong pakielam! Napapansin ko 'rin na iba na ang mga mukha na nakaupo sa lamesa malapit sa amin ngunit we didn't even cared for them.