Escaping Lies

Chapter 30

[A/N: This is the last chapter of FLM! I hope you enjoy the roller coaster ride of FLM! Thank you for the support! Keep safe, muaps!]

-----
Chapter 30

Pagmulat ng mga mata ko ay puting liwanag agad ang bumungad sa akin. Patay na ba ako?

Nasa heaven ba ko? I doubt that. Masyado akong masama para mapunta sa langit.

Ang akala kong langit ay kisame lang pala na nasisinagan ng puting ilaw dahil na 'rin sa bumbilyang tabi nito.

Iyak ang narinig ko sa paligid ko. Ano ba ang nangyari? Bakit ako nasa hospital? I thought I was on playground and then I drove myself home but truck crashed with my car and that made me woke up.

Wait.

Woke up?

What the heck?

If the beep sound of crashed made me woke up so everything makes sense.

It's all just a dream.

A fucked up dream but related on my real life.

How ironic, huh?

It's seems so real though.

"Thank God!" hagulgul ni Mommy.

"Tumawag kayo ng doctor! She's awake now!" I heard someone said or baka si Daddy?

Nasa kisame pa'rin ang aking paningin at hindi bumabaling sa kanila pero alam kong alam nilang gising na ako.

Ano bang nangyari?

Did I do something that cause me to got here?

I don't even remember!

Naramdaman kong bumukas ang pinto na tiyak kong doctor at nurse ang mga ito dahil na 'rin sa boses ni Mommy.

So you're concerned now, huh?

How come?

I thought they are with their business partners so bakit sila nandito?

"Doc, gising na siya! Please make her check."

"Yes po, Mrs., calm down, it can't help the patient if you're that stress."

Naglakad siya papalapit sa kama ko kaya 'ron lang ako bumaling ng tingin, "So how are you feeling now, Ms. Moreno?"

"I-im fine, doc..." halos walang boses na sabi ko.

"You still have an excess teardrops on your face, umiyak ka ba?"

Doon ko lang naramdaman na malagkit nga ang pisngi ko. So umiyak talaga ako?

Bumalik sa akin ang lahat ng panaginip ko. How I felt betray. How I felt like I am so lost and nowhere to be found. How I found out the truth that I am not the real daughter .

And how I feel so damn happy because of that man.

It feel so true.

"U-uh baka nabigla lang po yung mata ko.."pilit na ngiting aniya ko.

Kahit kita ko ang ‘di pagsang ayon sa mga mata niya ay tumango na lamang siya na tila pinipilit na kumbinsihin ang sarili na gano’n nga ang totoo.

"Okay, so I check your bp and it's now normal. I advice to you that you should rest pa. Ang ininom mong gamot ay hindi biro buti na lang ay naagapan pa. Kaya pahinga, ha?"

Hindi ko man maintindihan ang sinasabi niya ay tumango na lang ako, "O-opo, doc. Thanks."

Pagkatapos no’n ay umalis na din sila at kami na lamang ang naiwan dito.