Unraveled Ties and Love's Demise

6

Let Go

(This part is unedited so sorry for typos.)

Next week is the time. Finally, after ten years of our relationship, ikakasal na kami. Isaia and I are finally getting married.

I was roaming in a grocery store when a baby boy bumped on me. He was crying while shouting 'Momma'. Kinarga ko siya at hinaplos ang likod. 'Shh, we'll find Momma. ' , I said. Tiningnan ko ang bata, he's familiar. Bago ko pa mapagtanto kung sino ang kamukha niya ay may narinig na akong sumisigaw.

'Si? Baby? ' gulat na gulat ang babae ng makita niyang karga ko ang anak niya.

'Oh, is this your son? Kanina pa kase iyak ng iyak kaya kinarga ko na. ' sabi ko habang inaabot sa kaniya ang anak niya.

Nagmadali siya umalis kaya hinayaan ko nalang. I was checking our invitation when suddenly Isaia enter our movie room.

'Oh, hi, Hon. Kakarating mo lang? ' I smiled and kiss his cheeks.

'Yes, Hon. What are you doin'? ', inakbayan niya ako.

'Just checking. Kinakabahan kase ako. I don't know but I'm not comfortable for the date. Shall we reschedule it? ' tinitigan ko siya.

'No. We shouldn't. Sayang naman.' his eyes are sparkling. 'I'll just take a shower. ' sabi niya saka tumayo at hinalikan ako sa noo.

Binalik ko naman ang mga mata ko sa mga invitations ng tumunog ang cellphone niya sa loob ng suitcase na dala niya.

'Hon, someone's calling. ' I called him but shower nalang ang naririnig ko kaya baka di niya na ako naririnig.

I took the phone from his suitcase and saw an uknown number calling.

'Isaia, si Si, sinugod sa ospital. Inatake na naman siya. ' sunod sunod ang paghinga ko at dinig na dinig ko ang pag iyak niya. 'Isaia ang anak natin....'

What is this? Prank ba ito? Oh what kind of prank is this? Kase hindi nakakatuwa.

Lumabas si Isaia sa banyo ng may ngiti sa labi. Inabot ko ang cellphone sa kaniya na ikinagulat niya. 'Kausapin mo yang babae mo.'matigas kong utos habang nililigpit ang mga gamit sa mesa.

'Hymn... ' pinatay niya ang tawag at lumapit saakin.

'Ba't mo pinatay? Yung anak niyo daw nasa ospital! ' hinawakan niya ang siko ko pero hinawi ko ang kamay niya.

'Hymn, I'm so sorry. '

I can't breath. I can't even feel my feet kaya napaupo ako sa sahig.

Sinipa ko ang glass table namin dahilan para mabasag ito. Kinuha ko ang mga invitations at pinagpupunit ito sa harap niya.

'Ito ba? HA?! Anong kasalanan ko para parusahan mo ako ng ganito?! ' itinapon ko sa harap niya ang mga invitations na pinagpupunit ko.

'Tatlong taon kang wala. May mga pangangailan akong hindi mo maibigay. ' pangangatwiran niya.

Sinampal ko siya. Anong klaseng dahilan yan.

'Kaya humanap ka ng iba? ' nginisihan ko siya. 'Mahal mo siya? ' hindi ko alam kung anong gagawin ko kapag oo ang sagot niya.

Pumikit siya at parang nahihirapang sumagot. Kung mahal niya ako hindi siya magdadalawang isip na sumagot ng hindi.

'MAHAL MO SIYA?! " sigaw ko sa harap niya.

'Sorry, Hymn. ' tinapon ko ang vase na binili niya sa Italy kaya nabasag ito. Pinagsusuntok ko ang dibdib niya at halos lumabas na ang mga mata ko dahil sa mga luhang walang tigil ma lumalabas.

Lumayo ako sa kaniya ng niyakap niya ako. Hinarap ko siya at tiningnan siya sa mata.

'Cancel all, puntahan mo ang anak mo at ang babae mo. Pagbalik mo dito, wala ng kahit anong bakas ko dito. ' sabi ko at lalampasan sana siya ng yakapin niya ako.

This is what I should do. Let go of him. Hindi ko kayang makasakit ng ibang tao kahit sobra akong nasaktan.

I should let him be free and let him go because love is like that. Sabi nga ni Will kay Stella sa Five Feet Apart, 'If you love something, you have to learn and let it go'.

-S.

________________________________________