Όμορφη Καταστροφή.

Κεφάλαιο 9

Η καρδιά μου συνέχισε να χτυπάει δυνατά και το μυαλό μου δούλευε ασταμάτητα.Διάφορα ερωτήματα τριγυρνούσαν στο κεφάλι μου.Πως βρέθηκε εδώ;Τι σχέση έχει η οικογένειά μου με τη δική του;Πως θα αντιδράσει τώρα που με είδε;Τι και αν δεν με θυμάται;Τι και αν κάνει πως δεν με ξέρει;Τι είναι αυτό που νιώθω για εκείνον;Αγάπη ή μίσος;Μήπως και τα δύο;

Οι σκέψεις μου διακόπηκαν από την υπέροχη φωνή του.

"Μπέλλα;Δεν περίμενα να σε ξανασυναντήσω." είπε και μου χάρισε το περίφημο χαμόγελό του.
Ποτέ δεν μου άρεσε το όνομά μου,αλλά όταν το λέει εκείνος,γίνεται το αγαπημένο μου.

"Γνωρίζεστε από κάπου;" ρώτησε προφανώς γεμάτη από περιέργεια η μητέρα μου.

"Ναι." απαντήσαμε και οι δύο ταυτόχρονα και την ίδια ακριβώς στιγμή τα μάτια μας συναντήθηκαν.

"Και που ακριβώς γνωριστήκατε γλυκία μου;" με ρώτησε η μητέρα του Γιάννη.

"Μας σύστησε μια κοπέλα ." απάντησε εκείνος κοφτά.

Εγώ φανερά ξαφνιασμένη από την απάντησή του,απλά της χαμογέλασα μη ξέροντας τι άλλο να κάνω.

..

Το φαγητό με την οικογένεια Κρητικού,μπορώ να πω πως ήταν αρκετά ευχάριστο.Δεν υπήρξε-σχεδόν-καθόλου αμηχανία και απέφευγα όσο το δυνατόν περισσότερο να κοιτάζω προς την κατεύθυνση του Γιάννη-αν και αποδείχθηκε αρκετά δύσκολο,μιας και επέλεξε να καθίσει ακριβώς απέναντί μου.

Αποφάσισα πως δεν θα τον αφήσω να ρίξει το τείχος που με τόσο κόπο δημιούργησα με σκοπό να μην πληγωθώ.Ορκίζομαι στον εαυτό μου πως δεν θα την ξαναπατήσω μαζί του και πως θα κάνω ότι είναι δυνατόν για να μείνει μακριά μου.Αν χρειαστεί -ακόμα-θα τον κάνω να με μισήσει.

"Εγώ θα βγω έξω για λίγο,χρειάζομαι λίγο αέρα." είπα απευθυνόμενη σε όλους όσους ήταν εκεί.

"Περίμενε θα έρθω και εγώ μαζί σου." μια φωνή ακούστηκε την ώρα που είχα απομακρυνθεί λίγα μέτρα από το τραπέζι.Η φωνή του.

"Δεν χρειάζεται,θα είμαι εντάξει." είπα και ξεκίνησα να κατευθύνομαι προς την κουζίνα.Αφού άρπαξα το κινητό μου ξεκίνησα,με κατεύθυνση το μόνο μέρος που με βοηθούσε όταν το είχα ανάγκη.Το δέντρο της ατέλειας.Είναι το μόνο μέρος που μπορώ να αποκτήσω δύναμη και να ηρεμήσω.Δεν είναι πολύ μακριά,μόνο δεκά λεπτά δρόμος μέσα στο δασάκι με τους νερόμυλους.