Όμορφη Καταστροφή.

Κεφάλαιο 3

Το χέρι του συνέχιζε να σφίγγει το λαιμό μου.'Ενιωθα ότι όλος ο αέρας από μέσα μου να εξαφανίζεται..δεν μπορούσα να αναπνεύσω.

" 'Αμα είσαι καλό κορίτσι,θα περάσουμε πολύ καλά,να είσαι σίγουρη.." μου είπε και δάκρυα ξεκίνησαν να βγαίνουν από τα μάτια μου με κατεύθυνση τα μάγουλά μου.

Τότε ένιωσα τα μάτια μου να βαραίνουν..

Πριν όμως κλείσουν τελείως ένας θόρυβος ακούστηκε και τα χέρια από το λαιμό και το στόμα μου εξαφανίστηκαν.Μόλις γύρισα είδα κάτι που δεν περίμενα.Ο Γιάννης ήταν πάνω από τον τύπο και του έριχνε μπουνίες.

Μόλις κατάλαβε ότι τους κοιτούσα σταμάτησε και έφυγε από επάνω του.

"Είσαι καλά;"

"Ναι,τώρα είμαι εντάξει.Σ'ευχαριστώ πολύ.."

"Τσακίσου και φύγε από εδώ και μην τολμήσεις να την ξαναπλησιάσεις.Το εννοώ μαλάκα." είπε στον τύπο και εκείνος του έγνεψε και ξεκίνησε να τρέχει μακριά μέχρι που χάθηκε από το οπτικό μας πεδίο.

Τότε ξαναγύρισε σε εμένα και μου είπε: "Δεν κάνει τίποτα,αλλά άλλη φορά να μην φεύγεις προς μέρη που δεν ξέρεις .Εντάξει; " 

"¨Ποιός είσαι εσύ και τι έκανες στον βλάκα που γνώρισα πριν λίγο στο πάρτι;"

"Ακόμα εδώ είμαι,αλλά δεν είμαι βλάκας είμαι γαμάτος." είπε και έκανε το γνωστό μισό χαμόγελο.

"Ναι τώρα το κατάλαβα.." του αποκρίθηκα.

Του χαμογέλασα και σκέφτηκα πως ίσως να έκανα λάθος για εκείνον.Ίσως να μην είναι τόσο κακός όσο πιστεύω.

Τη σκέψη μου διέκοψε ένας περίεργος ήχος.Τότε κατάλαβα πως ήταν η κοιλία μου που μου φώναζε πως ήταν ώρα για φαγητό.

Γύρισα και είδα τον Γιάννη να χασκογελάει τόσο που εμφανίστηκαν τα λακκάκια του.Είναι τόσο αξιολάτρευτος.

" Έιιι,σταμάτα να γελάς,δεν είναι ωραίο" του είπα και άρχισα να γελάω.

" 'Ελα να σου πάρω κάτι να φάς.Για να κάνει η κοιλιά σου σαν αμορτισέρ μάλλον θα έχεις να φας πολλές ώρες." είπε και ξεκινήσαμε προς μία κατεύθυνση που ούτε καν ήξερα.

Κοιτάζοντας το ρολόι μου έπαθα σοκ.12:59.Πόση ώρα ήμουν έξω; 

Ο Γιάννης με κοίταξε παραξενεμένος.

" 'Εγινε κάτι;" με ρώτησε.

"Οχι,απλά μόλις κατάλαβα ότι είναι μία το βράδυ."