Όμορφη Καταστροφή.

Κεφάλαιο 10

Τα χείλη του συνέχισαν να κινούνται πάνω στα δικά μου και αποκάλυπταν όλα τα συναισθήματά του ένα προς ένα.
Το χέρι του ξεκίνησε να χαιδεύει ευγενικά το μάγουλό μου και το φιλί του ξαφνικά έγινε πιο βαθύ,πιο απαιτητικό δείχνοντας μου πως ένιωθε για εμένα.

Όμως δεν γίνεται να τον αφήσω να με επηρεάσει έτσι, διέκοψα το φιλί μας παρά την ευχαρίστηση και την έκρηξη συναισθημάτων που μου πρόσφερε.Δεν πρέπει να τον αφήσω να γκρεμίσει τα τείχη μου.Ήταν ένα απλό φιλί.Ένα απλό φιλί.Τίποτα το σημαντικό.

Πλησίασε μία ακόμη φορά το πρόσωπό μου,αλλά εγώ τον σταμάτησα γιατί ήξερα πως αν τον άφηνα να με αγγίξει ή να με φιλήσει θα έπεφτα οικιοθελώς στην αγκαλιά του.

"Δεν μπορεί να γίνει αυτό Γιάννη.Λυπάμαι αλλά δεν ενδιαφέρομαι πια,όπως ενδιαφερόμουν τότε για εσένα." του είπα αν και ήξερα πάρα πολύ καλά πως δεν κορόιδευα μόνο εκείνον αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό.

Εκείνος με κοίταξε και στο πρόσωπό του αντίκρισα στεναχώρια ίσως και λίγη απογοήτευση.

"Θα τα πούμε σύντομα." του είπα και ξεκίνησα να τρέχω γρήγορα με σκοπό να απομακρινθώ από κοντά του.

Συνέχισα να τρέχω με όλες τις δυνάμεις μου,γιατί προσπάθησε επίμονα να με ακολουθήσει φωνάζοντας το όνομά μου αλλά κατάφερα επιτυχώς να του ξεφύγω μπαίνοντας στην αυλή ενός όμορφου σπιτιού που παρεπιπτόντως πρώτη φορά βλέπω στη ζωή μου .

Προσπαθώντας να ξαναβρώ την ανάσα μου, κάθισα στο παγκάκι που βρίσκονταν στην αυλή λες και ήταν δικό μου και άπλωσα τα πόδια μου κατά μήκος του. Ένιωσα κάθε μυ του σώματός μου να ξεκουράζεται που δεν κατάλαβα το πότε με πήρε ο ύπνος.

"Μπέλα. Μπέλα. Ξύπνα." Άκουσα μια γνώριμη φωνή να μου φωνάζει.

"Μπέλα. Σε πήρε ο ύπνος στο παγκάκι." Η γνώριμη φωνή είπε.

Μισό λεπτό. Παγκάκι;Ποιο παγκάκι;
Σιγά σιγά,ανοιγόκλεισα τα μάτια μου,με σκοπό να προσαρμοστώ στο φως που υπήρχε στον έξω κόσμο και αυτή τη στιγμή είμαι πολύ χαρούμενη που το έκανα.

"Πάνο;Τι κάνεις εσύ εδω;" τον ρώτησα απορημένη καθώς ήμουν πεποισμένη πως πότε ξανά δεν θα έβλεπα τον "κούκλο από την παραλία" όπως είπα λίγες ώρες πριν στην Έμιλυ.

"Βασικά εγώ θα έπρεπε να σε ρωτήσω τι ακριβώς κάνεις εδώ." είπε και μου χάρισε το περιβόητο χαμόγελό του.

"Και γιατί αυτό;" ρώτησα απορημένη.

" Ίσως για το λόγο ότι μένω εδώ." απάντησε με σοβαρό ύφος και ένιωσα τα μάγουλά μου να κοκκινίζουν από ντροπή.

"Εμ, συγγνώμη. Καλύτερα να πηγαίνω. Συγγνώμη που κοιμήθηκα στην αυλή σου, ούτε που το κατάλαβα." είπα και του χαμογέλασα αμήχανα.

"Μην ζητάς συγγνώμη. Στην αρχή ξαφνιάστηκα που είδα κάποιον να ροχαλίζει στην αυλή μας , αλλά όταν κατάλαβα ότι ήσουν εσύ χάρηκα γιατί πίστευα ότι δεν θα σε ξαναέβλεπα." μου εξήγησε και χαμογέλασε για άλλη μια φορά.

" Μη μου πεις ότι ροχάλιζα. Χριστέ μου έγινα τελείως ρεζίλι. Τουλάχιστον ήταν ήρεμο ροχαλητό ή σαν αυτό που κάνει ο παππούς μου όταν γυρίζει μετά τις δέκα απ' τα χωράφια; " ρώτησα και εκείνος ξεκίνησε να γελάει υστερικά .

Αφού μετά από αιώνες σταμάτησε να γελάει μου είπε : "Μην ανησυχείς Μπέλα δε ροχάλιζες πολύ δυνατά. Εγώ σε πρωτοάκουσα από το σπίτι της κ.Κατερίνας." είπε.

Πάλι καλά δεν ρεζηλεύτηκα τελείως,..Για μισό λεπτό,το σπίτι της κυρά Κατερίνας πρέπει να'ναι περίπου δέκα μέτρα από εδώ!

" Πάνο το σπίτι της είναι περίπου δέκα μέτρα μακριά από εδώ! " είπα καλύπτοντας το πρόσωπό μου από ντροπή με τα καμώματά μου.

"Και; Τι σημασία έχει; Ήταν αξιαγάπητο. Ποτέ δεν έχω ξαναδεί κορίτσι να ροχαλίζει τόσο δυνατά. Πρέπει να ήσουν τρομερά κουρασμένη. " απάντησε.

" Υποθέτω πως ήμουν. " του είπα και του χάρισα ένα μικρό χαμόγελο.

" Χμμ, ίσως θα ήταν πολύ καλή ιδέα , να πηγαίναμε μια βόλτα ή για φαγητό κάποια στιγμή και να μου διηγηθείς τι σε κούρασε τόσο. " είπε.

Μου ζήτησε να βγούμε;; Τρελός χορός, τρελός χορός. Ω ναι! είπε η συνείδησή μου και ξεκίνησε να χορεύει πραγματικά παράξενα μπροστά από τον μεγάλο καθρέφτη της. Εδώ θα συμφωνήσω μαζί της. Είμαι σίγουρη πως ο Πάνος θα με βοηθήσει να ξεχάσω για τα καλά τον Γιάννη.

" Θα το λάτρευα αυτό. Σου υπόσχομαι δεν θα ροχαλίσω καθόλου. " του απάντησα και ξεκίνησε να γελάει .

Κοίταξα την ώρα 22:32 . Λείπω περίπου τρεις ώρες από το σπίτι.

" Πρέπει να φύγω." του αποκρίθηκα.

" Κιόλας; " μου είπε και εγώ έγνεψα.

" Δεν πειράζει. Έτσι και αλλιώς θα σε ξαναδώ αύριο. Να είσαι έτοιμη στις 19:00 . "

" Εντάξει,ανυπομονώ. " του είπα ενοώντας το.

" Τώρα επέτρεψέ μου να σε συνοδέψω μέχρι το σπίτι σου. " μου είπε και με έπιασε αγκαζέ καθως ξεκινήσαμε να κατευθυνόμαστε προς τα εκεί.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΓΕΙΑ! Λίγο χάλια κεφάλαιο αλλά ξεκίνησα τα μεσάνυχτα να το γράφω,γιατί κατάλαβα πώς είχα αργήσει να βάλω καινούριο. Για όλα φταει το βιβλίο Love, Rosie και τα βιντεάκια που έβλεπα στο youtube με τους 1D. Aμα δεις ένα δεν σταματάς. x.

VOTES , COMMENTS ! ==> they make me happy!

Happy New Year αν δεν ανεβάσω αλλά ποτέ δεν ξέρεις! Καλές γιορτές!

Yours,Popy.