kabus.|gxg

-3-

"I'm always sad
And I'm always lonely
But I can't tell you
That I'm breaking slowly."

°°°°

*4 yıl önce*

"Sevginin iyileştiremeyeceği hiçbir sey yoktur. Sevgi benim hayatta görüp görebileceğim en güçlü ilaç bana kalırsa.Düşünsene biri sana kalbini veriyor, hem de hiç korkmadan. Ne kadar minnet duyulası bir şey. Öyle değil mi Asel? "

Kız bir süre yattığı kadının dizinde kıkırdadı, öyle güzel konuşuyordu ki ona hayran olmamak elde değildi.
Daha demin ona okuduğu kitap hakkında konuşurlarken nerelere gelmişti konu yine.
Sahi o tüm gün konuşsa yine hiç bıkmadan onu, onun düşündüklerini dinler kendi kafasında ölçüp biçerdi. Günlük bir uğraşıydı bu kızın.
Bunlardan sıyrılıp kadının dizinden ayrıldı, koltukta oturur pozisyona gelip onu incelemeye başladı.

"Kayla, peki sevginin hiç iyileştiremeyeceği bir şey yok mu?"

Bu sorusu karşısında kadın hafifçe gülümsedi ve karşısında ondan cevap bekleyen heyecanlı kızın kısa saçlarını okşadı.

"Bilmem, buna cevap veremeyeceğim sanırım."

Asel bilmiş bir edayla olduğu yerde dikleşti ve tek kaşını kaldırdı kadının yüzüne bakarken.

"vereceğin bir cevap var, sadece konuşmak istemiyorsun."

Kadın koltuktan kalkıp boşalan kahve bardağını da masadan aldı.

"Beni bu kadar iyi tanıman beni yoruyor Asel."

"..."

Hala ondan cevap beklediğini anlayınca Kayla hafifçe koltuğun köşesine oturdu ve ciddi bir yüz ifadesi takınarak bir süre Asel'i izledi.
İkisi de susmuş birbirlerini inceliyorlardı.

"Ölüm...Hiçbir sevgi ölümü engelleyemez. "

O derin sessizlikte ikisinin de içinden geçen tek şey bir gün ölümün onların sevgilerinin üzerine çöküp bir son kurmaması üzerineydi.
Fakat Kayla iyi biliyordu ki bir gün asla bundan kaçamayacak ve karşısında duran bu kıza veda etmek zorunda kalacaktı.
Tek temennisi gitmeden önce onu sevgisiyle iyileştirebilmekti.

°°°°