~Bölüm 12~ (Belkide sonsuza kadar)

254 99 43
                                    

Çocukken hepimiz oyuncak bebekle oynadık dimi? Hep kolu, bacağı çıkardı o bebeklerin. Ama yinede yaşıyordu o bebekler. Kalbimizde öylemidir? Ne kadar parçalansada yaşamaya mahkumdur dimi kalbimiz? Çıkar, kır-dök yinede atar. O gün anlamıştım. Hayaller bile bazen paramparça ola bilirmiş...

Okanın anlatımıyla:
Bilinmedik bir hüzün var içimde, bir gariplik. Anladım ki, ya ben fazlayım bu şehirde ya da biri eksik..

Acaba evet mi diyecekti? Acaba onları birlikte görmek mi nasip olucaktı bana?...

"Deniz, söyledim Hazala."

"N-ne? Nasıl? Ne dedi? Tepkisi ne oldu?"

"Şaşırdı Deniz. Sadece şaşırdı."

"Sen iyimisin Okan? Sıkılmış gibisin."

"Sıktılar Deniz. Boş ver. Ben gitsem iyi olur. Görüşürüz."

"Sen bilirsin kanka."

Cevab bile vermeden hızlı adımlarla evden çıktım. Arabaya bindim. Olaylara anlam veremiyordum. Hazal benim için çok değerliydi. Malesef bunu bilmiyordu ama deyerliydi işte. Onu Denizle hayal edemiyordum.

Arabayı çalıştırdım ve hep kafam karışık olduğu zaman gittiğim uçuruma gittim. Burayı yalnız ben bilirdim. Oraya gidecek ve bu konu bitene kadar orda bekleyecektim. Belkide sonsuza kadar...

Denizin anlatımıyla:
Okan evden çıktıktan sonra Hazala mesaj attım.

*Siz: Merhaba civciv🐣

*Hazal: Efendim Deniz.

*Siz: Acaba yarın buluşa bilirmiyiz?

*Hazal: Neden?

*Siz: Seninle bişey konuşmam gerek.

*Hazal: Olur tamam.

*Siz: 3 gibi orda olurum.

Mesaj görüldü.

____________________________________
Lütfen yorumm ve vote yıldızlarımmmmm♥️🌟

Yıldızların Altında (TAMAMLANDI!) (KİTAP OLDU!)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin