1 hafta sonra..
Nihayet sokağa çıkma yasağı kalkmıştı. Öğretmenlerimiz bizi liseye çağırmıştı. Eylem yapıcaktık. Lise yıkılmamalıydı. Hazırlandım ve evden çıktım. Liseye kadar yürümek istiyordum. 1 haftadan sonra dışarı çıktığımda, kendimi kafesinden özgür bırakılmış bir kuş gibi hiss ediyordum. Kulaklığı kulağıma taktım ve öylece yürüdüm. En sevdiğim şarkılardan biri çalıyordu şuan kulağımda. Müslüm Gursesin "Affet" şarkısı. İçimdende aynı zamanda mırıldanıyordum şarkıyı.
Lisenin bahçesine vardığımda her kesin burda olduğunu gördüm. Hocalar, öğrenciler. Herkes burdaydı. Müdür elinde mikrafon bişey anlatmaya çalışıyordu. Ama onu takan yoktu. Bahçe baya karışık, durumlar vahimdi. Bu ciddi konuydu. Ama kime göre, neye göre...
Bahçede Figeni aramaya başladım. Lisede aramın tek iyi olduğu kız Figendi. Bulamayınca kalabalığa girmemek için bahçe kapısına taraf yürüdüm. Okan ve Deniz ordalardı. Şimdi onlar için geldiğimi düşünürler diye yönümü değiştirdim. Okan kahkaha attı. Ona "Ne gülüyorsun be?" diyor gibi bakış attım. Bu onun hoşuna gitmiş olucak ki, bir tane daha kahkaha patlattı. Yüzüme bakmadan "Ne yani? Tesadüf mü dersin?" dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıldızların Altında (TAMAMLANDI!) (KİTAP OLDU!)
Roman d'amour"Bana ceza olarak mı geldin Okan? Sen kalbimin mantığımla çelişkisi olmaya mı geldin?"
