A Comeback when the First Tear Dropped (COMPLETED)

Kabanata 8

Ika-walong Kabanata

#ACWTFTDEnemy

I walked inside but I tried to look back again on him and he already drove awayㅡwhich is a good thing since he's been weird tonight. Nagulat nalang ako kanina na bigla siyang lumabas ng unit niya tapos nag offer ng free rideㅡthe usual him.

Instead of thinking his weird actions tonight, naglakad na ako papasok ng bahay at naabutan ko na natutulog na si Keena sa sofa sa sala. I didn't tried to wake her up dahil may upcoming exams siya this week.

Dumiretso ako sa kwarto ni Papa para tignan iyong lagay niya and luckily I saw him sleeping already kaya isinara ko na iyong pinto at saka dumiretso na sa kwarto ko para ilagay iyong mga gamit na dala ko.

I don't know why but I felt something inside of my heart. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko. Matagal tagal na rin simula  nang umalis ako rito sa bahay at hindi ko alam kung ganoon pa rin ba iyong itsura ng kwarto ko kagaya noon. Hindi na kasi napapalinisan itong bahay lalo na't busy si Papa at Keena.

I opened the door and got shocked when I saw that it is still my old room and I felt something on my head na para bang mayroong pumalo sa ulo ko ng sobrang lakas na halos mapapikit ako sa sakit.

"I miss you, Kren."

The echos and voices surrounding my room felt creepy and weird...

The memories of Alex and I that we've shared together when he's still alive got the right shot to hit me again right now. Napaupo ako sa sahig at napahawak sa ulo ko dahil sa sobrang sakit. Kitang kita ko  kung gaano kasaya si Alex sa isip ko...

"I've been here all the time."

These flashbacks... Bakit bigla kong nakita 'to sa isip ko? Bakit kapag pumipikit ako, nakikita ko si Alex? Why, Alex?

I tried to stand up and lean on the wall. Hindi ko alam bakit biglang sumakit ng ganito kalala iyong ulo ko ngayon. Inilapag ko nalang iyong mga gamit ko sa sahig tapos ay dumiretso ako sa kama ko para mahiga.

I'm still hearing echos and voices around my room and I'm sure that it's Alex. Alam ko naman na hanggang ngayon ay binabantayan niya pa rin ako kaya sanay  na ako kapag bigla ko nalang maririnig  iyong boses niya.

Nagising nalang ako nang mayroong tumatapik sa balikat ko. Dahan dahan kong iminulat iyong mata ko at nakita ko si Keena na nakatayo sa gilid ng kama ko.

"Ate, okay ka lang ba? Are you sick too?" Bungad niya.

I quickly shook my head at saka umupo sa kama ko. "Sumakit lang 'yung ulo ko. Ano'ng oras na ba?" I asked.

Mukhang gabi na kasi kaya kailangan ko na asikasuhin si Papa. I rubbed my eyes at nakita ko na naka pang alis si Keena. Gabi na, bakit aalis pa siya?

"Saan ka pupunta?" I asked.

"May need akong asikasuhin sa school, Ate. I badly need to go," She said.

Napakunot iyong noo ko sa sinabi niya. "Ganitong oras, Keenadee? Ano'ng oras na, gabing gabi na," I told her.

But instead of answering me, inilabas niya  iyong cellphone niya at ipinakita sa akin iyong oras sa lock screen ng phone niya.

Hindi ko naman inakala na ilang oras na akong nakatulog. Halos mag aalas cinco na ng umaga. Tumayo ako agad at saka inayos ang sarili. "Do you need me to drive for you?" I asked Keena.

"No need na, Ate." She smiled at me.

"Si Papa? Nakainom ba ng gamot? Jusko, bakit ba kasi ako natulog!" I blamed myself. Hindi ako mapakali. Bakit kasi mas inuuna kong intindihin palagi  iyong sarili ko.