bad teacher 1-2 | hs [DÜZENLENİYOR]

welcome to the final show.

Geçende youtube'da gezinirken multi'deki videoyu bulmuştum, şarkıyı zaten seviyordum ama ilk saniyelerinde dedim ki; evet. Bu kesinlikle Bad Teacher'ı tamamlayan harika bir sanat eseri. Final olduğu için dinleyerek okumanızı tavsiye ederim, biterse sessiz devam edersiniz. Arabayı süren kişinin ise kim olduğunu anlarsınız zaten. ☁️⚡️ İyi okumalar.

[Bu kadar acı verici bir son yazacağımı gerçekten planlamamıştım, biraz şaşırdım doğrusu] 2500 kelime...

❧❧❧

Hayatta herkesin başarılı olduğu belli konular vardı. Benim için ise bu her zaman kaçmak olmuştu.

Duygularından kaçmak, aşktan kaçmak, hislerinden ve hissettiklerinden kaçmak. Ailenden, arkadaşlarından, etrafında bulunan herkesten uzaklaşmak beni daima iyileştirirdi.

Hiçbir zaman belli bir yere ait olmamıştım. Gerçek ailem hayatta bile değildi, ve bunun yanında geçici ailem bile benden ayrı yaşıyordu. Ama bundan şikayetçi olmamıştım çünkü dediğim gibi, beni ben yapan şey her zaman kendi başıma olmam ve her şeyi kendi başıma başarabilmemdi.

Aşk dışında.

Hayatıma giren onlarca kadını elimden kaçırmam gibi bir de eşi benzeri olmayan bir kızı bulmuş ve yine ellerimden kayıp gitmesine izin vermiştim.

Benim sorunum neydi anlayamıyordum, dışarıdan bakıldığı zaman herkesin taptığı adam olarak görünüyordum ancak kimse bana gerçekten ne hissettiğimi bir kere bile sormamıştı. O özel, eşsiz kız dışında, tabii.

Harry: Lütfen bana son bir şans daha ver.

Harry: Yaptığım her şey için üzgünüm. Böyle olmasını istememiştim.

Harry: Cevap ver Alyssa, sana yalvarırım.

Telefonu sinirle yanımdaki koltuğa fırlattıktan sonra beynime oksijen gitmesi için arabadan hızlıca indim.

Kapıyı ardımdan kapatıp sırtımı arabaya yaslandığımda sanki yer ayaklarımın altından kayıyormuşcasına başım dönmüştü. Elimi kapıya dayayarak olduğum yere sabitlenmeye çalıştım çünkü kafamda binlerce nöron birbirleriyle savaşıyor gibi hissediyordum.

Cebimdeki sigarayı çıkararak delicesine esen rüzgara rağmen içinden bir tane çıkardım ve zorlanarak yaktım. Paketi yere atarak üzerine bastıktan sonra sigarayı dudaklarıma götürdüm ve derin bir nefes alarak içime çektim.

Önüme bakmadan hemen karşımda duran denize doğru adım atmaya başladım. Ve o muazzam his; herkesten ve her şeyden uzaklaştığımı, kaçtığımı bilmek bana yine huzur vermişti.

Kum ve çakıl taşları ayaklarımın altında ezilirken hoş sesler çıkarıyordu. Gece olduğu için etrafta hiç bir ışık kaynağı yoktu. Gözlerim kararmasına rağmen önümde duran denize git gide yaklaştığımı hissedebiliyordum.

Dalgaların sesi ve ciğerlerime aldığım nikotin sayesinde mutlu hissederken bir yandan da kendi sonuma doğru adımlar attığımı biliyordum.

Ayaklarım neredeyse suya değmek üzerkeyken aklımda canlanan o tanıdık gözler, tanıdık gülümseme ve bir melodiyi andıran kıkırdama dikkatimi dağıtmıştı. Neden şu sırada aklıma gelmek zorundaydı ki? Kendi ölümümü hazırlamakla meşguldüm. Kesinlikle hiç sırası değildi.