သူဖန္တီးေသာရင္ခုန္သံ-၅

922 127 25
                                        

Zawgyi

ေစာင့္ေ႐ွာက္သူ

ကုတင္ထက္ဝယ္ခတ္အိအိထိုင္ရင္း ဓာတ္ပံုေဘာင္ေလးကိုတစိမ့္စိမ့္ေငးသည့္ ကေလးကိုအခန္းအတြင္းဝင္ဝင္ခ်င္းျမင္လိုက္ရသည္။
က်ေနာ္လာတာကိုေတာင္သိပံုမရေသာ ကေလးကတစ္စံုတစ္ခုကိုအေတြးလြန္ေနပံုပင္။

"ခ်န္းေယာလ္လီ ကေလး"

အနားထိသြားကာကုတင္နားေရာက္မွေခၚသံေပးလိုက္ေပးလိုက္ေတာ့မွလွည့္ၾကည့္လာ၏။
ကေလးအပါးသို႔ကပ္ကာထိုင္ရင္း နဖူးစပ္ေလးကိုမထိတထိနမ္း႐ိႈက္ေတာ့ ကေလးကညိမ္ျမဲညိမ္ေနသည္။

"က်ေနာ္တစ္ခုစဥ္းစားေနတာ...."

အေျပာႏွင့္ထပ္တူက်စြာ မ်က္ဝန္းနက္ဝိုင္းဝိုင္းေတြအတြင္း အေတြးအစံုအလင္ကယတ္႐ိုက္ေနဟန္ကအထင္အ႐ွား။

"အြန္း ဘာေတြစဥ္းစား....?"

နဖူးထက္ဝဲက်ေနသည့္ ဆံပင္ထူအုပ္ေတြက တကယ္ကိုအသည္းယားဖို႔ေကာင္းလြန္းသည္။
အသာအယာထိေတြကာဆြဲဖြလိုက္ေတာ့ တစ္စႏွစ္ဆျမင္ရသည့္နဖူးကြင္းက အေတာ္ေလးၾကည္လင္လ်က္။

"ဒီဓာတ္ပံုက လြန္ခဲ့အႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္ကလို႔ေျပာတယ္မလား....?"

စားပြဲငယ္ထက္အျမဲတင္ထားသည့္ မမပါဝင္ေသာဓာတ္ပံုေလးကိုဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။

"အြန္း ဟုတ္တယ္ေလ...အဲ့တာဘာျဖစ္လို႔လဲ ကေလးရဲ႕"

"ဘာျဖစ္ရမွာလဲ....အိုဆယ္ဟြန္း႐ွီက လြန္ခဲ့အႏွစ္သံုးဆယ္ထဲကေန
အခုထိေခါင္းအစေျခအဆံုးေျပာင္းလဲသြားတာဆိုလို ဆံပင္ပံုစံပဲ႐ွိတယ္....ၿပီးေတာ့ အႏွစ္ေလးေထာင္ေလာက္အသက္႐ွင္ခဲ့တာ
ေတာင္ အခုထိကေလးတစ္ေယာက္လိုပဲေလ....ဒါမဲ့ က်ေနာ္ကက်.....က်ေနာ္ကက်ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းအိုသြားမွာ...."

ေျပာရင္းႏႈတ္ဖ်ားေလးဆူလာတဲ့ကေလးက အလိုမက်မႈေတြခိုေအာင္းလို႔။

"အြန္းေပါ့...အဲ့တာ ဘာမွားေနလို႔လဲ ကေလးရဲ႕"

"က်ေနာ္က အသက္ျကီးလာတာနဲ႔အမ်ွ တျဖည္းျဖည္း႐ုပ္ဆိုးလာမွာ
ဆံပင္ေတြျဖဴကုန္မယ္...ပါးေရနားေရေတြတြန္႔ၿပီးသြားေတြလည္းက်ိဳး ခါးေတြလည္းကိုင္း.....အဲ့လိုေတြျဖစ္သြားရင္ေတာင္ အိုဆယ္ဟြန္း႐ွီက....."

Guardian(completed)Where stories live. Discover now