သူနဲ႔ဆံုတဲ့ကမာၻေလး-၇

1.1K 166 11
                                        

Zawgyi

ေစာင့္ေ႐ွာက္သူ


တျဖည္းျဖည္း တင္းမာလာသည့္ အေျခအေနေၾကာင့္ က်ေနာ္ၾကားထဲက ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိ။
တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မီးထေတာက္ေတာ့မတက္ မ်က္လံုးေတြနဲ႔အၿပိဳင္အဆိုင္ၾကည့္ေနၾကသည့္ သူတို႔ႏွစ္ဦးကို က်ေနာ္ပင္ျကားထဲက ေၾကာက္လာမိသည္။
တကယ္ကို စိတ္႐ႈပ္ဖို႔ေကာင္းလြန္းေသာ အေနအထားတစ္ခုပင္။

"ဟို......အဲ့လိုမ်ိဳး မျဖစ္ၾကပါနဲ႔..."

ခတ္တိုးတိုး က်ေနာ္ျ့ဖန္ေျဖသံဟာ သူတို႔နားထဲဝင္ေရာ ဝင္ေလသလားမသိ။
ဟိုခ်င္းကလည္း က်ေနာ့္လက္ကို လႊတ္မေပးသလို အိုဆယ္ဟြန္းကလည္း ဟိုခ်င္းလက္ကိုအတင္းဆြဲဖယ္ေနသည္။
တျဖည္းျဖည္း ဟိုခ်င္း၏လက္မ်ား အင္အားေပ်ာ့သြားသလို ခံစားရျခင္းႏွင့္အတူ မ်က္ႏွာႀကီးပါနီရဲလာသည့္ ဟိုခ်င္း။
အိုဆယ္ဟြန္းကေတာ့မ်က္ေမွာင္ႀကီးတြန္႔လ်က္စိုက္ၾကည့္ေနရက္သား။

"ေတာက္....!!"

ဟိုခ်င္းက က်ေနာ့္လက္ေပၚမွ ေဆာင့္ကာဖယ္ထြက္သြားၿပီးေနာက္
အိုဆယ္ဟြန္းက လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။
ေဒါသအိုး ေဆာင္းဟိုခ်င္းကေတာ့ ႐ွဴး႐ွဴး႐ွဲ႐ွဲျဖင့္သာ ထိုေနရာမွထြက္သြားေလေတာ့သည္။
က်ေနာ့္မွာေတာ့ လိုက္ေခၚရမလို ၊လႊတ္ထားလိုက္ရမလို မေဝခြဲတတ္ေတာ့။

"ဟို...အားနာလိုက္တာ အိုဆယ္ဟြန္း႐ွီ..."

"မဟုတ္တာ...ဒါအားနာစရာမွမဟုတ္ပဲ"

"ဟိုခ်င္းကအျမဲအဲ့လိုပဲ...ေဒါသႀကီးတယ္..."

ထိုအခါ သူကခတ္ေအးေအးသာေခါင္းညိမ့္ျပရင္း...

"အေပၚတက္ေတာ့ေလ...ေလေအးေတြတိုက္တယ္..."

"ဟုတ္....ညစာအတြက္ေက်းဇူးပါ...ၿပီးေတာ့ ျပန္လိုက္ပို႔ေပးလို႔ေရာ...."

ထိုအခါ သူျပံဳးျပန္သည္။
လွစ္ခနဲေပၚတဲ့ သြားစြယ္ေဖြးေဖြးက ညလမ္းေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္ဝယ္ ထင္ထင္႐ွား႐ွား။

"အြန္း....."

"ဒါဆို..."

ေခါင္းအသာ ငံု႔လို႔နွုတ္ဆက္လိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႔အားေက်ာခိုင္းကာ
တိုက္ခန္း၏ေလွကားက်ဥ္းက်ဥ္းထံဦးတည္လိုက္သည္။
ေလွကားတစ္ေလ်ွာက္တက္လာရင္း ဘယ္လိုအေျခေန႐ွိမွန္းမသိတဲ့
ေဒါသအိုးအေၾကာင္းက ဦးေႏွာက္ထဲဝင္လာရျပန္၏။

Guardian(completed)Onde histórias criam vida. Descubra agora