The Moonlight

Ο ξάδερφος

Ντερεκς pov

Κατευθυνόμαστε προς την καφετέρια να βρούμε τα κορίτσια. Ομολογώ ότι είμαι ταραγμένος από την σύγκρουση με τον Θόρεν. Μόλις όμως την αντικρίζω όλα ηρεμούν μέσα μου. Πάμε και καθόμαστε μαζί τους ενώ αυτές συζητούν για αύριο. Η αλήθεια είναι ότι και εγώ και τα παιδιά σκεφτήκαμε να βρούμε μια καλή δικαιολογία και να μην πάμε σε αυτό το πάρτυ.. Αλλά είναι τόσο χαρούμενες και ενθουσιασμένες που δεν θέλουμε να τις το χαλάσουμε... Οπότε πρέπει να έχουμε να μάτια μας δεκατέσσερα.

Τζον : λοιπόν κορίτσια! Αύριο στις 9 να είστε έτοιμες θα περάσουμε να σας πάρουμε !
Άσλεϊ : όταν λες θα περάσετε να μας πάρετε ?
Εγώ : ο Τζον εννοεί ότι ο καθένας θα περάσει να πάρει την συνοδό του και θα συναντηθούμε έξω απο το σπίτι που θα γίνεται το πάρτυ
Μπεθ : πωωπω το σπίτι τους είναι σε ένα ξέφωτο στο δάσος..και τι δε θα έδινα να εμένα εκεί...
Χάνα : αύριο θα έχει και πανσέληνο φιλεεε
Που να ξεραν...
Μπεθ : να κάνω μια ερώτηση..?
Χάνα : οχι
Μπεθ: εγώ θα την κάνω
Πως θα μπουν η Λεξι και ο Πίτερ?
Ρίβεν : απο την πόρτα
Μπεθ : άλλο εννοώ Κύριε έξυπνε
Ρίβεν: τι εννοείς κυρία έξυπνη?
Ιζαμπέλα : εννοεί πως θα μπουν μέσα στο πάρτυ αφου είναι μόνο για το δικό μας το Λυκειο
Πίτερ: μην αγχώνεστε γι'αυτό μεσα στον τόσο κόσμο σιγά μην καταλάβουν ποιοί είμαστε εμείς, οι μισοί θα είναι πιωμένοι κιόλας
Ιζαμπέλα : πωπω θα είναι τελειαααααα
Μου αρέσει που την βλέπω χαρούμενη..

Ιζαμπελας pov

Συζητάμε για το πάρτυ και έχω Κατενθουσιαστεί... Ωστόσο τον Ντέρεκ τον βλέπω λίγο προβληματισμένο.. Ίσως να είναι έτσι για τον αγώνα...
Νιώθω το κινητό μου να δονείται..
Ωχχχ η μάνα μου.. " Ελα μαμά .. Ναι... Ααα.. Νταξει έρχομαι "
Ντέρεκ : τι έγινε που πας ?
Εγώ: ήρθε ο ξάδερφος μου και η μαμά μου είναι στη δουλειά
Ολίβια: ο Βίκτωρ ?
Εγώ : ναι
Ολίβια : ααα χαιρετίσματα να του δώσεις
Ντέρεκ : ελα θα σε πάω εγώ
Εγώ : εντάξει.. Τα λέμε αυριο
Όλοι : γεια, Τσάο, τα λέμε, φιλάκια, μπάι
Περπατάμε με τον Ντέρεκ και οδεύουμε προς την μηχανή του
Εγώ : είσαι καλά?
Ντέρεκ : τι?
Εγώ : είσαι καλά? Φαίνεσαι... Κάπως...
Ντέρεκ : οχι όλα καλά... Απλά... Χαλάστηκα με τον αγώνα
Εγώ : μμμμ... Καλά τότε..
Μου δίνει να φορέσω το κράνος και ανεβαίνει στην μηχανή..
Ανεβαίνω και εγώ και τον αγκαλιάζω..
Τον ένιωθα πολυ σφιγμένο...

Φτάνουμε στο σπίτι μου και μένω να τον κοιτάω..
Ντέρεκ: τι?
Εγώ : δεν σου πάει καθόλου να έχεις μούτρα
Του λέω χαρίζοντας του ένα χαμόγελο
Ντέρεκ: θα το ξεπεράσω.. Και σου υπόσχομαι ότι αύριο θα σου έρθω χαρούμενος!
Εγώ: εντάξει τότε..
Άκουω την πόρτα του σπιτιού μου να ανοίγει .. Ήταν ο Βίκτωρ
Βίκτωρ : καλά άκουσα τη φωνή σου
Εγώ : γειά σου Βίκτωρ!! Να σου συστήσω τον Ντέρεκ
Βίκτωρ : χάρηκα Ντέρεκ
Του λέει απλώνοντας το χέρι του
Ο Ντέρεκ δίνει το δικό του " Παρομοίως " αναφωνεί..
Ο Βίκτωρ γυρνάει και με κοιτάει
Βίκτωρ: το αγόρι σου είναι?
Στο άκουσμα αυτή της έκφρασης κοκκίνισα ολόκληρη... Με τρεμάμενη φωνή του απαντάω " Οο.. Οχι.. "
Ντέρεκ : ακόμα...
ΤΙ? ΤΙ ΕΊΠΕ? ΟΧΙ ΑΚΟΜΑ ΕΙΠΕ?
Βίκτωρ : ααα.. Μάλιστα..
Ντέρεκ : θα τα πούμε αύριο Ιζαμπέλα!
Εγώ : να προσέχεις στον δρόμο
Κουνάει το κεφάλι του καταφατικά, φοράει το κράνος του και φεύγει...
Εγώ έχω μείνει στήλη άλατος..
Βίκτωρ : Μπράβο Ξαδερφουλα.. Και δεν στο είχα..
Εγώ : σκάσε Βίκτωρ
Τον σπρώχνω και το βάζω μέσα στο σπίτι

Εγώ : εφαγες?
Βίκτωρ :οχι.. Τι καλό θα μου φτιάξεις
Εγώ : δεν θα σου φτιάξω θα παραγγείλουμε
Βίκτωρ : ααα κατάλαβα.. Θα καλό τρώει ο Ντέρεκ
Εγώ : Βίκτωρ δεν σου ειπα να σκάσεις?
Του λέω ενώ κοιτάω παίρνω τηλέφωνο την πιτσαρία
Βίκτωρ : μπααα δεν θυμάμαι κάτι...
Παραγγέλνουμε δυο σπέσιαλ και καθόμαστε να δουμε μια ταινία

Η ταινία τελείωσε και ο κουτσομπόλης ξάδερφος έπιασε δουλειά.
Βίκτωρ: για πες πως γνωριστήκατε με τον ΝΤΕΡΕΚ
Εγω : με ρώτησε που είναι η τάξη των αγγλικών
Βίκτωρ: αχαχχααχαχ ελα τώρα πες !
Εγώ : χαζό είσαι?
Βίκτωρ: τι όντως έτσι γνωριστήκατε?
Εγώ : ναι...
Βίκτωρ : πωωω ξενερααα
Εγώ : βρε άι πνίξου!
Η υπόλοιπη μέρα πέρασε κάπως ήρεμα με τον Βίκτωρ να με πρήζει...
Ευτυχώς το βράδυ δεν άργησε να έρθει , αυτός έφυγε και το κεφάλι μου ηρέμησε... Έτσι έπεσα νωρίς για ύπνο.. Μόνο και μόνο για να έρθει πιο γρήγορα το πρωί του Σαββάτου..!!