The Moonlight

Είσαι περήφανη για μενα?

Κάθομαι στήν πολυθρόνα του σαλονιού και σκέφτομαι καθώς παρατηρώ τους άλλους. Η Άσλεϊ είναι με τον Τζον και συζητάνε. Τα πάνε πολύ καλά αυτοί οι δυό. Είμαι σίγουρη ότι σε λίγο καιρό θα είναι μαζί... Και ας προσπαθεί να μου το κρύψει η Άσλεϊ. Η μητέρα μου με τον Τζέικομπ πίνουν κρασί και αναπολούν τα παλιά τους χρόνια. Η Μπεθανι και η Χάνα κάθονται αμίλητες ενώ η Ολίβια με την Λεξι και τα αγόρια συζητάνε για διαφορά θέματα. Ο Ντέρεκ είναι στα δεξιά μου σε μια καρέκλα και έχει καρφώσει το βλέμμα του πάνω μου

" Μπορείς να μην με κοιτάς τόσο έντονα? Κομπλαρω.. " Γυρνάω και τον κοιτάω

" Προσπαθώ να καταλάβω τι σου συμβαίνει... Γιατί κάτι τρέχει Ιζαμπέλα.. Το νιώθω... " Μου λέει και έρχεται σε μένα. Τον πιάνω από το χέρι και βγαίνουμε έξω

Εγώ: εχω ένα προαίσθημα...
Ντέρεκ: καλο ή κακό..?
Εγώ : κακό, κακό, κάκιστο
Ντέρεκ: για ποιον?
Εγώ : για σένα? Για μένα? Για τους άλλους? Δεν ξέρω...
Ντέρεκ: είναι απλά μέσα στο μυαλό σου
Εγώ : μακάρι... Μακάρι...
Ντέρεκ: κάνε λιγο κουράγιο.. Όταν τελειώσει ολο αυτό δεν θα έχεις πια τίποτα που να σε βασανίζει
Εγώ : το περιμένω πως και πως αυτό...

Το βράδυ δεν έκλεισα μάτι. Εκανα βόλτες μέσα στο σπίτι για να βεβαιωθώ ότι όλοι είναι καλά. Σκεφτόμουν. Σκεφτόμουν τα πάντα. Ο Ντέρεκ κοιμόταν τόσο ήσυχα δίπλα μου... Βλέπω την μαμά μου στην πόρτα. Μου κάνει νόημα να πάω μαζί της. Την ακολουθώ και βγαίνουμε έξω από το σπίτι.
Εγώ: τι συμβαίνει?
Μαμά: θέλω να σου μιλήσω..
Εγώ: πες μου
Μαμά : είσαι θυμωμένη μαζί μου..?
Εγώ : οχι μαμά.. Δεν μπορώ να θυμώσω μαζί σου... Κατάλαβα ότι δεν είχες επιλογή..
Μαμά : αύριο... Θέλω να είσαι δυνατή... Να κάνεις ότι χρειάζεται να κάνεις... Και να μην σκεφτείς τι θα πω εγώ η ο Οποίοσδηποτε...
Εγώ: ναι μαμά...
Μου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο και φεύγει..

Εγώ : μαμά..
Μαμά : ναι..
Εγώ : είσαι περήφανη για μένα?
Μαμά : από την πρώτη στιγμή που σε κράτησα στην αγκαλιά μου..
Χαμογελασα και εκείνη μπήκε μέσα.
Όλα αυτά τα χρόνια ότι έκανα το έκανα για αυτή...
Έπαιρνα μετάλλια για αυτή, έτρεχα σε μαραθώνιους για αυτή, έπαιρνα καλους βαθμους για αυτή... Το ότι είναι περήφανη για μένα... Μου προσφέρει μια δόση ευτυχίας.

Ο ήλιος ρίχνει της πρώτες του ακτίνες και εγώ είμαι η πρώτη που τις νιώθω. Καθώς ανεβαίνει σιγά σιγά στον ουρανό φωτίζει το κουρασμένο πρόσωπο μου.
Πήγα μέσα και ξαπλωσα δίπλα στον Ντέρεκ. Έκλεισα τα μάτια μου και χωρίς να το καταλάβω με πήρε ο υπνος

Ντέρεκς pov

Ανοίγω τα μάτια μου και την βλέπω δίπλα μου. Ευτυχώς κατάφερε να κοιμηθεί λίγο. Είναι μεγάλη μέρα σήμερα. Βλέπω την Άσλεϊ να μπαίνει στο δωμάτιο έτοιμη να την ξυπνήσει
Εγώ : οχι οχι άστην. Τώρα κοιμήθηκε όλο το βράδυ δεν έκλεισε μάτι
Άσλεϊ: γιατί?
Ντέρεκ: πάμε έξω

Σηκώνομαι πάνω και βγαίνουμε με την Άσλεϊ από τι δωμάτιο.

" Η Ιζαμπέλα είχε πολλά στο μυαλό της, έγιναν τόσα πολλα το τελευταίο διάστημα και έχει... Δεν ξέρω... Ίσως έχειτρομοκρατηθεί... "

" Λογικό το βρίσκω... Καλά άστην να ξεκουραστεί τότε, πάμε για πρωινό. "

Η Άσλεϊ φεύγει μπροστά εγώ ρίχνω μια τελευταία ματιά στην Ιζαμπέλα και αποχωρώ. Δεν είπα τίποτα στην Άσλεϊ για το προαίσθημα της. Ελπίζω να εκανα το σωστό.

"Καλημέρα παιδιά πως κοιμηθήκατε? " Μας ρωτάει ο Τζέικομπ έχοντας ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του

"Μια χαρά" Του απαντάμε όλοι οι υπόλοιπο ενώ καθόμαστε να φάμε το υπερπολυτελές πρωινό που μας έφτιαξε η κυρία Λία.

Το υπόλοιπο πρωί κάναμε προπόνηση με τα κορίτσια τον Τζέικομπ και την μαμά της Ιζαμπέλας. Εχω να πω ότι με έχουν αφήσει έκπληκτο όλοι! Είναι έτοιμοι για το βράδυ!