The Moonlight

Η ομολογία

Το γλυκό και ζεστό φως του ήλιου αγκαλιάζει το κορμί μου. Ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου . Παρόλη την χθεσινή ψυχική οδύνη νιώθω σαν να ξανά γεννήθηκα. Πλέον είμαι βέβαιη και μπορώ να το δηλώσω. Είμαι ερωτευμένη!

Ακούω θόρυβο απο την κουζίνα. Μάλλον ο Ντέρεκ θα φτιάχνει κάτι να φάει . Ανοίγω το κινητό μου και παθαίνω ένα μικρό εγκεφαλικό. Είναι Τετάρτη!! Γύρισε η μάνα μου... ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΤΕΡΕΚ?
Πετάγομαι πάνω , κοιτάω από το παράθυρο , δεν ήταν εκεί ούτε το αυτοκίνητο . Ευτυχώς πρόλαβε και έφυγε ! Ξεκινάω να κάνω την πρωινή μου ρουτίνα γιατί εκτός από κάτι τέρατα που μας κυνηγάνε, ένας έρωτας που μου δαμάζει το μυαλό και κάτι πτώματα μου τρέχουμε να βρουμε έχω και σχολείο... Ντύνομαι και κατεβαίνω κάτω
Εγώ : καλώς ήρθες μαμά !
Μαμά : γεια σου παιδί μου τι κάνεις?
Εγώ : Καλααα, μια χαραα, εσυ πως πέρασες?
Μαμα: μια χαρά και εγώ.
Εγώ: χαίρομαι! Φέυγω τα λέμε το μεσημέρι!
Μαμά: στο καλό!

Βγαίνω έξω και βρίσκω την Άσλεϊ να με περιμένει. Στην διαδρομή για το σχολείο μιας και είχαμε χρόνο πήγαμε σε ένα κοντινό παρκάκι για να της πω όλα όσα έγιναν.
Εγώ : κάτσε
Άσλεϊ: γιατί ?
Εγώ: κάτσε που σου λέω θα χρειαστεί να πεταχτείς
Της λέω με κάθε λεπτομέρεια όλα το σκηνικό με τον Θόρεν, τον Κρις και τον Ντέρεκ και εκείνη βρίσκεται σε μια Κατάσταση ΣΟΚ.
Άσλεϊ: ΣΥΓΝΩΜΗ! Πότε έγιναν όλα αυτά?
Εγώ: Αμ δεν είναι μόνο αυτά...
Άσλεϊ: αχχ νομίζω θα καταρρεύσω..
Εγώ : ..... Φιλήθηκαμε με τον Ντέρεκ....
Άσλεϊ: ΤΙ?
Πετάγεται πάνω
Εγώ : τι?
Άσλεϊ: ΠΩΣ?
Εγώ: τι πώς?
Άσλεϊ: ΠΟΥ?
Εγώ: σπίτι μου
Άσλεϊ: ΓΙΑΤΙ?
Εγώ: κοπελιά χθες θα μπορούσα να είχα πεθάνει και εσύ κόλλησες με αυτό?
Άσλεϊ: ΝΑΙ
Εγώ: Δεν... Δεν.. Δεν υπάρχει σωτηρία..

Οδεύουμε προς το σχολείο και συναντάμε τα κορίτσια. Τα αγόρια δεν έχουν έρθει ακόμα από ότι φαίνεται...
Η Άσλεϊ διηγήθηκε ότι της είπα...
Εγώ: παιδιά... Είμαι ερωτευμένη!!
Χάνα: αχαχχααχαχαχχαχα
Κοιτάω την Χάνα με στραβό βλέμμα
Χάνα: ααα.. Δεν το είπες για αστείο?
Εγώ: οχι
Μπεθανι : ο Χριστός και η Παναγία
Ολίβια: Ιζαμπέλα μου είσαι καλά ?
Εγώ : είμαι καλύτερα από ποτέ!!!
Μετά από λίγο εμφανίζονται και τα αγόρια. Εγώ με τον Ντέρεκ κοιταζόμαστε και έχουμε ένα ηλίθιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα πρόσωπα μας.!
Άσλεϊ : θα ξεράσω
Εγώ: δεν σε συμφέρει να μιλάς
Άσλεϊ: καλά σκάω...
Ολίβια: που ήσασταν εσείς?
Ρίβεν: το σχολείο μας αποσπά πολύ από το στόχο μας και αφού η πανσέληνος κοντοζυγώνει δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο
Ολίβια : δεν απαντάς όμως ...
Ρίβεν : κάναμε κάτι για να κερδίσουμε αυτό το χρόνο
Μπεθανι: τι κάνατε...?
Ακουμε τα μεγάφωνα του σχολείου να ανοίγουν και την φωνή του διευθυντή να ξεπροβάλει. Πάντα με τρόμαζε αυτό το πράγμα...
" Παιδιά καλημέρα. Λόγου ενός περιστατικού που συνέβη το σχολείο μας έχει υποστεί σοβαρές βλάβες. Υπάρχει διαρροή αερίου σε όλες τις αίθουσες του σχολείου καθώς έσπασαν και οι σωλήνες νερού. Το σχολείο θα κλείσει έως ότου αποκατασταθούν οι ζημιές. Για τις αναπληρώσεις των διδακτικών ωρών θα ενημερωθείτε μέσω e-mail. "

Χάνα : ΕΙΣΤΕ ΘΕΟΊ!
Εγώ: η Λεξι και ο Πίτερ?
Τζον: έχουν πάρει χαρτί γιατρού. Μπορούν να φύγουν από το σχολείο χωρίς απουσίες
Άσλεϊ: πως το έκαναν αυτό?
Ντέρεκ: ο Πίτερ Σαγίνευσαι ένα γιατρό.
Χάνα: μετάφραση?
Ντέρεκ: αυτό που έκανε ο Τζον σε εκείνο το μαθητή. Όταν κοιτάμε κάποιον μέσα στα μάτια μπορούμε να του πούμε τι να κάνει. Είναι μια ιδιότητα των βαμπίρ
Χάνα: καλοοοο
Ολίβια : ο Θόρεν και ο Κρις που είναι?
Ντέρεκ : μετά από αυτό που τους έκανε η ιζι... Μάλλον θα αργήσουν να εμφανιστούν
Μπεθανι: τι τους έκανες?
Εγώ: κάρφωσα τον Κρις με τον σουγιά στον ώμο
Ολίβια: αφου εσείς γιατρεύεστε ...
Ντέρεκ : Ο σουγιάς ήταν από ασήμι. Το ασήμι είναι θανατηφόρο για τους λυλυκανθρώπους. Τώρα όμως μιας και αυτός δεν είναι 100% λυκάνθρωπος δεν θα τον σκοτώθει απλά θα του προκαλέσει έντονο πυρετό και παραισθήσεις
Άσλεϊ: αααα να σας πωω, εσείς μας κρύβεται ότι διαλύετε το σχολείο, αυτή από εκεί μας κρύβει ότι είναι νίντζα!
Εγώ: για μένα λέει ?
Άσλεϊ: οχι για μια δεν την ξέρεις
Τζον: ελάτε κορίτσια... Ήρθε η ώρα για προπόνηση.
Όλες: πωωωωω...

Οι υπόλοιπες μέρες πέρασαν γρήγορα και είμαστε μία μόλις μέρα πριν την μεγάλη νύχτα . Τα αγόρια , μας έμαθαν όσα έπρεπε να μάθουμε και μπορώ να πω ότι όλες έχουμε γίνει εξπέρ στις πολεμικές τέχνες. Με τον Ντέρεκ έχουμε έρθει αρκετά κοντά αλλά δεν τα έχουμε επίσημα... Βρισκόμαστε στο κιόσκι του σπιτιού μου και συζητάμε για διαφορά θέματα
Ντέρεκ : μπορώ να σε ρωτήσω κάτι.. ?
Εγώ: ότι θες!
Ντέρεκ : μου εχεις πεί την ιστορία του αδερφού σου... Και έχω γνωρίσει και τη μητέρα σου... Για τον πατέρα σου όμως δεν μου μίλησες ποτέ...
Εγώ: τι να σου πω... Δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα από εκείνον... Το μόνο που ξέρω είναι ότι μας εγκατέλειψε όταν εγώ ήμουν πολύ μικρή... Από αυτά που μου έχει πεί η μάνα μου ξέρω ότι ήταν.... Δεν ξέρω πως να το πω... Διεστραμμένος... Άλλοτε είχε νεύρα, άλλοτε ήταν χαρούμενος , εξαφανίζονταν χωρίς λόγο και αιτία ...
Ντέρεκ: τον θυμάσαι εμφανισιακά?
Εγώ: Ναι... Από τις φωτογραφίες δηλαδή περισσότερο...
Ντέρεκ: μμμαλιστα... Πρέπει να φύγω θα τα πούμε το βράδυ αν είσαι ξύπνια ...
Εγώ: θα σε περιμένω..
Μου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο και φεύγει. Κάθε βράδυ είναι εδώ. Όλο το βράδυ οι άλλοι κάνουν περιπολίες στα σπίτια των κοριτσιών. Δεν μπορώ να κρύψω την ανησυχία και την ανασφάλεια μου για αύριο. Δεν ξέρω τι μπορεί να αντιμετωπίσουμε. Ξέρω όμως ότι δεν θα το βάλω κάτω ότι και να γίνει. Τρείς ψυχές που αγαπώ θα μας προσέχουν από ψηλά και σύμμαχος μας θα είναι το φεγγαρόφωτο !