The Moonlight

Μοναδική καρδιά

Ένας όχλος από ανθρώπους και μεταλλαγμένους είναι έτοιμος να δώσει τον καλύτερο του εαυτό.
Μα μόλις ξεκινάμε την επίθεση κιαλοι Ignotus εμφανίζονται από το πουθενά.

Είμαστε περικυκλωμένοι. Ξαφνικά βλέπω έναν έναν Ignotus να πέφτει κάτω με ένα βέλος καρφωμένο στην πλάτη. Τα μάτια του Άροου Γουρλωσαν. Κοιτάω στα δέντρα και βλέπω την Χάνα

" Είδες στο είπα ότι είμαι άσος στο σημάδι " Μου φωνάζει.

Τους υπόλοιπους τους ανέλαβαν ο Πίτερ με τον Ριβεν ενώ βοηθούσαν οι άλλοι με τα όπλα μιας και ήτανε πολλοί.

Ο Τζον χίμηξε προς τον Θορεν και ο Ντέρεκ στον Κρις. Εγώ με τον Άροου έχουμε θέση επίθεσης. Αλλά κανένας δεν κάνει κίνηση. Τουλάχιστον όχι ακόμα

" Αυτά τα μάτια, αυτή η δύναμη που βράζει μέσα σου μου ανήκει, μου την είχες κλέψει πριν 17 χρόνια μαζί με τον μπάσταρδο τον αδερφό σου και τον ξανά έκανες τώρα. Αλλά αρκετά έπαιξες μικρό μου κοριτσάκι. " Μονολογεί και με κοιτάει με ένα βλέμμα μίσους

" Μπαμπακουλη... Κάνε νιάου " Του λέω και χαμογελάω. Αυτό τον εξόργισε και τον έκανε να μου επιτεθεί πρώτος .

Ξεκινάει με χτυπήματα στο πρόσωπο τα οποία καταφέρνω να αποφύγω χτυπάω πίσω και τον πετυχαίνουν ξυστά. Του ρίχνω μια κλωτσιά στο στομάχι . Ξαφνικά νιώθω το σώμα μου να καίγεται, αλλά δεν νιώθω πόνο ίσα ίσα, νιώθω δυνατότερη. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να μας γυρίσω έτσι ώστε να έχω εγώ τον έλεγχο. Τώρα δηλαδή είναι ποιος θα πεθάνει πρώτος.

Ξαφνικά βλέπω έναν μεταλλαγμένο από πάνω μας να τον απομακρύνει. Ο Ντέρεκ ξέρει να έρχεται πάντα την κατάλληλη στιγμή. Ρίχνω μια γρήγορη μάτια τριγύρω και βλέπω πώς είχαν καταφέρει να τους ρίξουν κάτω όλους .

Σηκώνομαι πάνω. Βλέπω τον Άροου να δίνει μια αγκωνιά στο πρόσωπο του Ντέρεκ και εκείνος να πέφτει πίσω. Εγώ ορμάω πάνω του τον ξαπλώνω κάτω, βγάζω τον μαχαίρι και τον σημαδεύω στην καρδιά.

" Είναι ώρα να Λογαριαστείς και με τον γιο σου " Αυτά ήταν τα τελευταία μου λόγια σε αυτόν. Καρφώνω βαθιά το μαχαίρι στο στήθος τους. Ρίχνει πίσω το κεφάλι του και αφήνει την τελευταία του πνοή.

Σηκώνομαι πάνω κοιτάω το Ντέρεκ ο οποίος κρατουσε το πρόσωπο του. Δεν πίστευε στα μάτια του. Επιτέλους τελείωσε. Γυρνάω, κοιτάω τους φίλους μου και χαμογελάω. Δεν μπορουσα να το συνειδητοποιήσω... Ξαφνικά η φωνή της μητέρας μου διαπερνά την ακοή μου.

" ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ! ΙΖΑΜΠΕΛΑ ΠΡΌΣΕΧΕ! " ουρλιάζει μέσα από τα δέντρα.

Γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω τον Άροου όρθιο να με πιάνει από την μπλουζα.

" Ηλίθιο κορίτσι... Πίστευες ότι θα με νικήσεις αλλά σου ξέφυγε κάτι... Η καρδιά μου είναι από τα δεξιά. " Λέει και σηκώνει το χέρι του πάνω και το κατεβάζει απότομα...

" ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙ" Ακουω τον Ντέρεκ να φωνάζει

Ξαφνικά η αναπνοή μου κόπηκε. Πόνος κατέκλυσε το κορμί μου και αίμα έβγαινε από το στόμα μου. Πέφτω κάτω σχεδόν αναίσθητη. Η δυναμη μου  μ'έχει εγκαταλείψει. Το νιώθω... Νιώθω την ψύχρα του θανάτου... Όλα είναι σκοτεινά... Κρύα... Φοβάμαι...

Ντέρεκς pov

Βλέπω μέσα σε μια στιγμή τον κόσμο να χάνετε... Την βλέπω κάτω... Νεκρή... Της ξέσκισαν τον λαιμό μπροστά μου... Την σκότωσαν...

Σηκώνομαι πάνω και όρμαω πάνω του... Προσπαθώ με μανία να του βγάλω το κεφάλι. Τελικά τα καταφέρνω. Το ξεσκίζω, τον διαμελίζω αλλά τίποτα με δεν ικανοποιεί... Κοιτάω το άψυχο κορμί της να είναι μέσα στα αίματα... Βλέπω τους άλλους να είναι συντετριμμένους... Δεν έχω καμία δουλειά εδώ πέρα...

Κοιτάω τον Τζον μέσα στα μάτια... Τον άκουω να μου φωνάζει " ΟΧΙ " .... Αλλά αδιαφορώ... Βάζω τα νυχιά μου στον λαιμό μου και τα τραβάω κάθετα με δυναμη... Πέφτω κάτω... Πάω να την βρώ... Τα άψυχα σώματα μας είναι δίπλα δίπλα... Η τελευταία εικόνα που βλέπω είναι τους άλλους να κλαίνε από πάνω μας... Τα δάκρυα τους ποτίζουν τα κορμία μας...

Πλέον είμαστε μαζί... Θα είμαστε για πάντα μαζί... Κρεβάτι μας η Γη... Και σεντόνι μας.. Το φεγγαρόφωτο..