The Calling Of Her Heart [COMPLETED✓]

C H A P T E R 31

A/N: sorry for the long wait for UD, may inaayos Lang ako...Pardon me for some typos, keep safe and God bless

Mister......

KINABUKASAN, Maaga akong nagising, tumingin ako sa relo ko at 2 a.m na ng umaga, Sabado ngayon at walang pasok kaya papunta ako ngayon sa burol ni daddy

Nasa bahay si Manang, kahapon lang umuwi kasama si Ian, sya muna ang magbabantay kila Ian at Eya

Pagka bangon ko ay ramdam ko na agad ang pagod at bigat ng katawan, Ang sakit ng leeg, likod at baywang pati na yung puso ko.....charr..pero legit Yung sakit makita mong ganito ganito sitwasyon ng parents mo....masakit...sobra

Tulog pa si mommy, nagpunta muna ako sa cr at naligo, Buti nalang may dala akong extrang t shirt at pants. Habang inaayos ko ang sarili ko ay tumawag sa cellphone ko

~Unknown Number Calling~

Nagtataka kong sinagot ang caller

Sino ba namang tatawag ng ganitong oras? Seryoso? 2 a.m? Aba!

"Hello?" Mahinahon at kinakabahan kong ani, hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko pero may kutob ako. Maaarinh yung nagpapadala ng mensahe sakin at ang tumawag na ito ay iisang tao Lang. Kinilabutan ako sa sariling iniisip

"Britney...." Pamilyar ang boses! Sh1t! Kinakabahan ako

"Panong----?" Pinutol nya ang sasabihin ko

"Horror Train? I guess?" Pahina nang pahina nyang ani, mabagal at mahina

Kinilabutan ako...Ang dilim pa naman sa labas

"How's life?" Mapang asar na tanong nya "Nabalitaan ko...Patay na Ang daddy mo and your mother? She's in the hospital right?" Lalaki ang nagsasalita, kinabahan ako lalo, Ang lakas ng tibok ng puso ko "Baka sya na ang sumunod sa----" I cut him off

"No! That won't happen!" Inis kong sabi, baka magising si mommy kaya nilingon ko sya "Kung sino ka man, nagkakamali ka ng binabangga" asik ko at narinig ko ang sarkastiko nyang pagtawa

"There you go, Britney....Hindi ka pa rin nagbabago...habang nagtatagal pinabibilib mo ako....ikaw pa rin Yung Britney na----" I don't care if he knows me! Sh1t! Kilala nya ako!

Anong paki ko? Hindi ko naman sya kilala, pa epal na naman to sa buhay!

"SINO KA BA? HA? BAKIT KA BA TUMAWAG? ANONG PURPOSE NG PAGTAWAG MO? PISTI!" Gigil kong ani, hindi na ako nakapagtimpi, sa sobrang kaba ko, ayon kung ano ano nasabi ko, biglang bumukas ang pinto ... kinakabahan ako kaya kinuha ko ang towel ko at naihagis ko ang towel sa lalaking pumasok sa kwarto, napahawak ako sa labi ko ng mapagtanto kung sino ang nabato ko

"Luhhh! Sorry!" Taranta kong ani sabay lapit sa kanya, natatawa nyang inalis ang towel sa mukha at sinunggaban ako ng halik sa labi!

"Ano ba?! Bwisit! Bakit mo ginawa yon, anong ginagawa mo rito?!" Inis kong sabi at tumawa lang sya

"Miss Kita..." Aniya at hinampas ko sya

"Ano nga?!"

"Ano pa ba?...para bisitahin ka" aniya, aakbay sana sya sakin pero inis kong hinawi ang kamay nya

"Bakit mo ako bibisitahin e hindi naman ako pasyente!" Asik ko saka ko inayos ang gamit ko, inilagay ko ang cellphone ko sa bag ko, inilapag ko pala yon sa lamesa kanina