TURKUAZ (TAMAMLANDI)

5| tatil

Multi Medya: Uludağ'da gittikleri otel

Bu bölüm readabookinkorea okuruma gelsin. Umarım vote ve yorum yaparsın

İnci ve Uzay uçaktan inmişlerdi. Tabi uçak süresi boyunca İnci korkudan ölüp ölüp dirildi ama Uzay ona azda olsa güven veriyordu. Otele geldiklerinde hava çok karanlıktı ama saat ve ortam öyle söylemiyordu. Nerdeyse 15.00 oldu ve direk onlar için rezerve edilmiş odalarına geçtiler. Tek odada aynı yatakta yatacaklardı çünkü Songül hanım böyle ayarlamıştı. Bu saatten sonrada başka bir oda kiralayamazdı. O yüzden şapa oturmuşlardı. Odaya girip eşyaları yerleştirmeye başladılar ve yorgun düştüler

"aynı yatakta yatmak zorunda mıyız? Lütfen ayrı olalım,olmaz mı?" diye soran İnci'ye baktı ve genç adam gözlerindeki umudu kaybetmişti

"görmüyor musun İnci? Tek bir tane yatak var. Mecburuz araya yastık koyarız nolcak" diyip yatağa uzandı ama genç kız utanıyordu çünkü bugün veya yarın regl olacaktı "Peki" diyip oda yatağa uzandı,bu yolculuk çok yormuştu onu. Aradan bir vakit geçti ve İnci'nin uykusu çok artmıştı aynı şekilde Uzay'ında uykusu vardı. "uyuyalım mı?" diye soran Uzay'a baktı İnci. Onunla uyumak? Düşüncesi bile güzeldi "hı hı" diye kafa salladı ve "gel o zaman" cevabını aldı. Uzay,kollarını açıp karısını bekliyordu. İnci hiç beklemeden onun kollarına yattı. Huzurluydu
Uzay,hem için için hemde sesli bir şekilde ağlıyordu. Genç kızın koluna düşen gözyaşına baktı ve kocasına baktı "noldu" dedi ve Uzay ona daha sıkı sarıldı "korkuyorum" dedi İnci ve kocası ağlayarak anlatmaya başladı

"ben bu zamana kadar kimseye sarılmadım,ilk sarıldığım kişi sensin. Mesela ben küçükken babaannem bana sarılırdı ama ben hiç karşılık veremezdim,ellerimi onun sırtına dolamazdım. Annem ve babam beni 2 yaşındayken terk etmişler ve bende babaannem ile kalmışım. O gün bugündür onlara ulaşamadık ve ben hep böyle güçsüz kaldım. Hepte böyle olcam"

İnçi kocasının yüzünü ellerinin arasına aldı ve konuşmaya başladı. Kendiside ağlıyordu

"Hayır sen çok güçlüsün,tanıdığım en güçlü kişisin. Annenin ve babanın seni terk etmesi önemli değil! Artık ben varım,seneye bizim birbirimizden ayrılacak olmamız bir şeyi değiştirmez. Ama sen hep güçlü olucaksın"

İnci'nin dedikleri üzerine kalbi sızladı. Onu bu kadar fazla seviyorken,ayrılacak olması çok canını yakıyordu "hava almam lazım" diyip odadan çıktı genç adam. İnci, odada yalnız kaldığı için canı sıkıldı ve kardeşini aradı

📞Alo abla. Ben seni şimdiden çok özledim. Ne zaman geleceksiniz? Sıkıldım

📞Ablacım bende seni çok özledim ama daha ilk gecemiz bile değil. Biraz sabret

📞Off tamam. Napıyorsunuz? Biliyor musun abla ben aşık oldum.

İnci,telefonun başında şok olmuş bir şekilde kardeşini dinliyordu. İlk defa aşık olmuştu Ece.

📞Oha ciddi misin Ece? Çok sevindim ablacım.

📞Evet ciddiyim hatta bugün İhsan abi beni okuldan alırken bana sarıldı ve "görüşürüz" dedi. Böyle içim kıpır kıpır oldu. Abla sen hiç aşık oldun mu? Veya sana hiç aşık oldular mı?

Genç kızın dinledikleri ve kardeşinin sorduğu soruyla gözünden birer birer yaşlar döküldü. Kardeşine belli etmemeye çalışarak konuşmaya başladı ve o sırada Uzay içeri girdi. Tabi İnci onu farketmediği için konuşmaya devam etti
İnci ağladığı için telefonu hoparlöre aldı

📞Abla orda mısın tekrar soruyorum. Sana biri aşık oldu mu? Veya sen birine aşık oldun mu?

📞Hayır ablacım,kimse bana aşık olmadı. Bende kimseye aşık olmadım. Oldu mu?