INFATUATED

Chapter 13

"Wait!" sigaw ko ng marinig ang doorbell sa Unit. Tumakbo kaagad ako papunta doon at binuksan ang pinto. Awtomatiko akong ngumiti kay Ciel ng makita ko siyang itinataas ang polo niya hanggang sa siko.

"Morning, Babe." nakangiting bati ko at binuksan ng malawak ang Unit. Ngumiti rin siya at hinalikan ang noo ko.

"Good Morning," malambing niyang sabi, nginitian ko siya at naunang naglakad papunta sa Sofa, sumunod naman siya at umupo sa tapat ko.

"You're going to your Dad's company?" tanong ko at humarap sa Laptop. Inayos ko ang characterization sa mga characters ko, masyadong rush nitong mga nakaraang araw. Buti binigyan kami ng time i-edit.

"Yeah, by the way, Euna and Kuya slept on my condo last night. Sa Sofa tuloy ako natulog." sabi niya na parang batang nagsusumbong sa Nanay niya. Taas kilay akong nag-angat ng tingin sa kaniya.

"Bakit hindi ka kumatok? Magkatapat lang ang Unit natin." naka-ngiwi kong sabi, bumuntong hininga naman siya at sumandal sa Sofa.

"Nah, I don't want to disturb your sleep." naka-pikit ang matang sabi niya. Tumango lang ako at tinignan ng maigi ang ginagawa kong edits.

"I'll call you tomorrow." sabi niya at tumayo. Kumunot ang noo ko at tinginan siya.

"Tomorrow? You can't call later?" tanong ko. Ngumiti naman siya at yumuko para halikan ako sa ulo.

"I'll be busy today. Take your time with your edits, see you." dagdag niya at hinalikan ang magkabila kong pisngi hanggang sa labi.

"I love you," I gulp as my heart trembled again, nothing change, still, he can make my heart pounds inside my chest.

"Love you, too. Drive safely." I replied. He smiled and lean again to gave me a peck.

"I will," he answered before standing up. He walks toward the Unit door and wave his hands before he closed it. I smiled and look at my edits again.

I was about to save my works when I recieve a text from Kaela, asking for a suggestions about her works. She send her edits on messenger, it was perfect but the colors are not good. Masakit sa mata.

I suggest to change the color of the others also the characterization. I focused on my work again, changing some outfits and making an armors.

I stood up when I heard the doorbell. My forehead twitched when I saw Tado's problematic face. Dere-deretsong pumasok siya sa loob ng Unit ko at walang buhay umupo sa Sofa. Isinara ko ang pinto at kunot noo siyang nilapitan.

"Hey, what's wrong?" tanong ko, umiling siya at problemadong hinawakan ang ulo niya.

Bumalik ako sa pagkaka-upo sa harapan ng laptop. Kunot noo ko siyang tinignan, huminga ako ng malalim at sinimulan ulit na mag-edit. Mukhang ayaw niyang pag-usapan. I respect his privacy, if he didn't want to talk about it, then, I keeping my mouth shut.

I frowned when I heard his soft sobs, I worriedly sat beside him and tapped his back.

"Hey..." pagtawag ko sa kaniya, pinunasan naman niya ang sariling luha at sumandal sa sofa.

Nag-aalala ko siyang tinignan, kinabahan ako ng sumunod-sunod ulit na pumatak ang luha niya. I never been seen him cry for pete's sake!

Shit lang!

"M-Masakit..." nauutal niyang sabi. Sinilip ko ang mukha niyang nakatakip, tinapik ko din ang balikat niya.

"Ano bang nangyari?" kunot noong tanong ko, bumuntong hininga siya at pinunasan ang buong mukha.

"Pam, ano bang kulang sa'kin? Kumpleto naman ang mga senses ko, pero bakit..." sunod-sunod siyang umiling, "Bakit kailangang saktan niya ako? Bakit kailangang mag-away pa kami? It's hard when you need to choose, It's hard if you want to choose both, pero hindi pwede.." dagdag niya.