I don't want to be alone, but...

Chapter 20

MATAPOS sa paghahanda ng Graduation Ball nong isang araw. Ang sununod namang pinaghahandaan ng lahat ngayon ay ang Graduation Day namin.

Kung ako ang tatanongin kung anong pinaghahanda ko, wala. Siguradong hindi rin naman pupunta si mama, hindi ko kasi nakuha yung gusto niya. Ginawa ko na lahat, wala eh. Hindi kinaya.

"Get ready, wife" bulong nito sa akin mula sa likod na may paglalambing. Naka upo pa rin ako sa pahabang sofa, at nakapatong ang dalawang paa. Nakatingin lang ako kung saan.

"Hmmmm" sabay tango ko sa kaniya. Wala ata akong ganang umattend pa sa graduation.

"Are you okay? No, you're not okay" tanong niya sa akin na siya din ang sumagot.  Umikot siya at umupo na din sa aking tabi.

"I'm okay" tanging sabi ko na lang habang iniiwas ang aking tingin sa kaniyang mga mata. Nakatingin siya sa akin na para bang sinisigurado kung okay ba talaga ako at alam kung nakikita na niya.

"Everything will be fine, nandito lang ako" titig na titig siya sa akin. Seryuso siya habang sinasabi yon. Nandito lang siya, kaya ko to. Hindi na ako nasanay kay mama, lagi naman siyang ganito.

"Thank you" naka ngiti kong sabi, dapat maging masaya ako.  Magtatapos na ako sa collage kahit hindi pumunta si mama. Nandito naman siya. "I'll just prepare, wait for me" sabay halik sa kaniyang pisnge.

"Of course" naka ngiti niya ding sabi sa akin.

Agad akong pumasok sa kwarto namin, naghanda. Naka ayos na din yong tuga na gagamiton ko ngayon. Nakalugay lang yong mahaba kong buhok. Kunting make up lang, mas gusto ko kasi yong hindi puno ng make up ang mukha ko. Parang natural beauty lang kung baga.

Pagkababa ko ay naka sakto namang inaayos na din niya ang kaniyang suit. Tinulungan ko na din siyang ayosin ang kaniyang necktie.

"Let's go" sabi niya sa akin.

"Tara" naka ngiti ko namang sagot sa kaniya kasabay ng pagtango.

Pinagbuksan niya muna ako at umupikot pa siya upang pumasok sa tabi ko. Ihahatid niya kasi ako, ay mali sasamahan niya pala ako sa araw na to.

"Wala ka bang gagawin ngayon sa office?" Tanong ko sa kaniya.

"Yeah" tanging sagot niya lang sa akin at sumulyan lang saglit.

"Meron naman pala, bakit kailangang samahan mo pa ako. Nandon naman si kuya mamaya" mukhang kasalanan ko ata kaya hindi niya magagawa ang mga trabaho niya ngayon. Ikaw naman kasi eh.

"There's still another day to do that and I want to go with you" sabi niya pa sa akin na sumulyap ulit saglit sa akin at tumingin din ulit sa harap. "Don't worry, I'm the boss" naka ngiti niya pang sabi sa akin. Ngayon niya lang ginamit ang salitang siya yung boss at wala silang magagawa kung wala siya ngayon.

"Thank you" naka ngiti kong sabi sa kaniya.

"Always, remember that" sabay lapit ng kaniyang mukha sa akin at nagdigkit ang aming mga labi. Hindi naman yong nagtagal ay bumitaw na din siya.

"Ano ba, David! Nagdradrive ka" bulyaw ko sa kaniya, baka kasi mabangga kami sa kaharutan na to.

"Yeah" tanging sabi niya lang habang naka ngiti na naka harap lang sa daan.

***

Pinagbuksan niya agad ako ng pintoan at tulad nong dati ay nakuha agad namin ang mga atensyon ng lahat. Alam kong may iba ay nagiisip na kung anong meron kami o may relasyon sa pagitan naming dalawa.  Pero alam kung hindi sila aabot sa punto na iisipin nila  magasawa ang magiging relasyon namin. Baka may nagisip na din na ganon nga.