Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Saçmalık." Binaya giriş yapan Sherlock, ardındaki kapıyı Melora için açık bırakmıştı. Sinirli bir şekilde, dairesine çıkan ahşap merdivenleri tırmanmaya başladı. Dışarıdaki soğuktan dolayı buz tutmuş elleri tenine çarpsa da hissettiği soğuğu umursamadan, boynunu sarmalamakta olan mavi kumaş parçasını tek hamlede çıkardı. Basamaklara attığı her adımı daha da sertleşirken, ardında oluşan hareketliliği görmezden gelmişti. "Kanlı gözlerini ve vücudunun seğirdiğini fark ettim. Uykusuzluktandır diye düşündüm. Bağımlı olduğunu anlamalıydım!"
Sessizliğini koruyan binada bir anda oluşan bu hareketlilik dikkat çekici bir gürültüye neden olmuşken, haliyle yaşlı kadını dairesinden çıkarmaya yetmişti. Bayan Hudson merakla koridordan çıkmışken tek gördüğü, kiracısı olan Sherlock'un öfkesiydi. Adamın öfkesine karşı yersiz tedirginliğini bastıramamıştı. Holü aydınlatan loş ışığın altında gözleri hızlıca Melora'yı aradı. Genç kadını binaya girerken gördüğünde rahat bir nefes alabilmişti sonunda.
Melora, Sherlock'un açık bıraktığı kapıdan binanın içerisine giriş yaptığında gözlerini devirerek gerisine geri kapıyı kapadı. Dar koridoru atlattığında ise merdiven başında durmuş, her şeyin yolunda olup olmadığını kontrol eden Bayan Hudson ile karşılaşmıştı. Yaşlı kadının tedirgin merakına karşı, her şeyin yolunda olduğunu gösteren bir gülümseme sunmuştu. Sonuçta, Sherlock'un günlük rutinlerinden biriydi bir şeye sinirlenmek.
Kollarını, kendisinden biraz daha kısa olan yaşlı bedenin omuzlarına sarıp salmalarken; kadının yanağını öpmüştü genç kadın. Melora'nın göstermiş olduğu şirin sevecen tavrına karşı, genç kadının omzuna şaplak atmış fakat gülümseyerek sarılışa karşılık vermişti saniyesinde. Uzun süre düşünse, genç kadının bu hallerini göreceği aklına hiç gelmezdi. Daha aylar önce, geldiğinde, sarılmasına müdahale etmiş ve söylenmişti. Melora'nın gözler önündeki gelişimi, Bayan Hudson için harika bir haberdi.
Vakti zamanında, Melora'yı insanlığa kazandırmak için elinden geleni yapmıştı. Yaşadıkları, hayatının gidişatını çok büyük etkilemişti. Bakımı kolay bir çocuk değildi. Küçük Melora'yı zorla dışarıya çıkarıyor, sosyalleşebilmesi için pek çok etkinliğe adını yazdırıyordu. Fakat küçük Melora, Rebecca'nın vefatından sonra sanata karşı oluşturduğu küslüğüyle, sanatla bağlı olan her şeyden kaçmaya başlamıştı. Bayan Hudson'ın, küçük kız için başvurabileceği etkinlik seçenekleri de bu yüzden bir hayli daralmıştı. Bir dönem onu izciliğe yazdırmış; doğanın bilinmezliği ile iç içe kalırsa belki bu bilinmezlik sayesinde grup içerisine daha çok adapte olup, çevresiyle kaynaşır diye düşünmüştü. Fakat nafileydi, küçük Melora eve her döndüğünde bir yerlerini kırmış olurdu ve her seferinde vaftiz annesinin yüreğini hoplatırdı. Başına bela alıp kimseden yardım istememesi huyundan asla küçük kızı vazgeçiremediğinden, daha fazla sosyalleşmesi için Melora'nın hayatına müdahale etmeme kararı almıştı.
