Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Genç kadın, birkaç ay öncesine nazaran uzamış olan saçlarında dolandırdı ellerini. Her bir tutamı geriye doğru tararken, bileğine taktığı lastik toka yardımıyla hepsini bir arada tutmuştu. Ela gözleri, loş ortamda hedefine odaklıydı. Saçlarındaki işi biten elleri doğruca, Sherlock'un gözde koltuğunun yanındaki sehpaya ilerlemişti. Ahşap sehpanın üzerinde duran selpak kutusunu alarak sıkıntılı bir inilti bıraktı. Hedefindeki nesneye ulaştığından, bakışları doğruca tülü çekili pencerelere gitmişti.
Londra, sonunda kışı karşılamıştı. Yağışlar, eskiye göre daha çok artmış ve şiddetlenmişti. Kış soğuğu da eksik değildi. Artık daha sıkı giyiniyorlar, daha temkinli çıkıyorlardı dışarı. Hasta olmak, isteyecekleri son şeydi yoğun tempoları arasında. Melora da hasta olmayı istemeyen ve sevmeyen insanlardan yalnızca biriydi. İnsanın üstündeki fiziksel ve ruhsal etkileri fazlasıyla rahatsız ediyordu genç kadını. Ama tüm bunların yanında, yardıma muhtaç kalmaktan memnun değildi ve bazen, çok şiddetli geçirebiliyordu hastalıklarını.
Dışarıdaki karanlıkta, pencereye sokak lambasının ışığı yansımaktaydı. Yağmur, genç kadının işten eve gelmesinin ardından daha da şiddetlenmişti. Damlalar cama çarparken, salondaki tek ses kaynağıydılar. Salonun sessizliği önemli değildi, şu an ki toplandıkları mekan mutfaktı. Arkasına dönüp, doğruca mutfağa yöneldi. Adam için bir gülümseme sunsa da genç kadın, onun için telaşlıydı.
Masanın üstüne selpak kutusunu bırakan Melora'ya, bakışlarını kaldırdı Sherlock. Kadın, pantolonun arka cebindeki telefonu kutunun hemen yanına bırakmıştı. Eşsiz elalarıyla kesişti mavileri saniyeler içerisinde. Kadının bakışlarındaki telaşlı titreşimi tekrar yakaladığında da gözlerini sıkılmışçasına yumdu. İstemsizce burnunu içine çekerken, bedenine sarıp sarmaladığı çarşafa daha sıkı sarınmıştı.
"Daha kötü gözüküyorsun." Durumuna olan telaşını adama yansıtmaktan çekinmemişti. Sabah, adamın üstündeki kırgınlığı fark etmişti ama Sherlock inatla iyi olduğunu söyleyerek genç kadını geri püskürtmüştü. Bayan Hudson'ı da gün içerisinde geri püskürtmüştü ki yaşlı kadın, Melora'nın eve gelmesini beklemişti olaya rahatlıkla müdahale edebilmek için. "Sanırım tekrar ateşini ölçmeliyiz."
Melora adamın soluk tenindeki kızarık burnuna ve yanaklarına göz atarak öne bir atakta bulundu. Eli hızlıca Sherlock'un dağınık ama özenli siyah saçlarına gitmişti. Alnının önüne doğru sarkan tutamları geride bırakarak avcunu adamın tenine yasladı. Soğuk teni, Sherlock'un teninden fazlaca sıcaklık algılamıştı. Yavaş yavaş terliyordu ama bunu umursadığı söylenemezdi adamın.
