Teenage Paranormal Detectives {Season 2}

TPD: Chapter 2.3 pt.2

4:46 Am. Bago matulog epopost ko muna to. Sorry, kung natagalan pero ilang ulit ang pag revise ko sa chapter na to. Kasi hinuhuli ko ang tamang sequence. And hopefully nakuha ko.

Is the ship sailing or not? ;)

Enjoy this Chapter!

Matrix POV
"Gabriella! Gabriella!" I called her name as I saw her walking fast away from me.

Hindi siya lumilingon habang tinatawag ko siya at dirediretso lang ang lakad papunta sa elevator.

Kailangan ko siya mahabol bago bumukas ang elevator. For I need to talk to her so bad!

Nang umalis siya kanina dun, hindi agad ako nag aksaya ng oras para hindi siya sundan. Her, suddenly standing up and left the place is a signal for me that it's the right time.

At hindi sa pagiging assuming o ano, pero malakas ang pakiramdam ko nagseselos siya kanina sa sinabi ni Ginger. Ayoko umaasa, but damn! I want to, so bad! Kaya naman maniniwala ako na nagseselos siya kay Ginger para naman magkakaroon ako ng lakas ng loob para makapag tapat sa kanya ng tunay kong nararamdaman.

I should have done this from the start, but I was too scared that she doesnt feel the same way. Kaya naman parati ko dinadaan sa pangiinis at pag bibiro sa kanya ang nararamdaman ko Kasi nga diba may kasabihan din naman na 'jokes are half meant'.

It was not only after I have some time alone to think about it tonight, na napagdesisyunan ko na seseryosohin ko na at aaminin ang lahat, kahit ako lang ang may nararamdaman sa kanya.

After what Nyle said during lunch, really struck me. Like on how, I worry so much in explaining to her what happened yesterday. Yet,why would I explain to her if we are just friends? Also I realize that it was so stupid of me to be angry at Patrick, for the things they did with Gab. I shouldnt be angry and be possessive of her because I dont really own her as mine.

And I cant really own her, unless she knows what I truly feel.

Tama na ang pagiisip ng mga What if's sa mangyayari, dahil wala iyon magandang idinulot sa akin buhay.

Kaya naman napagdesisyunan ko na talaga ngayon gabie na kakausapin ko si Gabriella at magtatapat sa kanya sa matagal ko na tinatago na damdamin. It was all set, until I saw her together with the others.

Bigla dumagundong ang pagtibok ng puso ko. Sabayan pa ang paglamig ng kamay at paa ko sa katawan dahil sa nerbiyos. Not to mention I suddenly feel the longing to talk to her. Since I badly miss her voice, her smell, her face, her-Oh what the heck! Inisa isa ko pa,tsk! Sige na nga. I badly miss everything about her!

Gusto ko siyang makausap na kami lang. Pero alam ko naman na mapapahiya lang ako kapag tinanong ko siya dun agad, since pakiramdam ko iniiwasan niya ako simula ng makita niya ako sa supermarket.

Kaya wala akong nagawa kundi sumali sa kanila at hintayin matapos ang usapan, para makausap ko si Gabriella.

But darn it! The sky is really testing my patience sa mga nangyayari sa katuwaan na iyon. Lalo na si Dwight! I know I already made peace to the thought na hindi dapat ako maging possessive kay Gabriella, kasi wala akong karapatan sa kanya. Pero Put*ngin*! Parang pumula ang paningin ko ng maghawak kamay silang dalawa sa akin harapan.

I swear! Nais ko na talagang sumigaw nun ng 'RESPETO NAMAN OUH!' Nagseselos na nga ako pero talagang sa harapan ko kayo naglalandian. Malapit na naputol ang napaka nipis ko na pasensiya. But I need to endure.

Kung ano ano na lang naiisip ko para panandalian hindi ko mapansin ang eksena na iyon.

Mabuti na lang naitaguyod ko hindi nasasapak si Dwight sa kanyang ginawang paghawak kamay kay Gabriella ko.