Teenage Paranormal Detectives {Season 2}

TPD: Chapter 2.5

Here's the update for this week ^^ Sorry kung natagalan✌ Oo, nga pala promote ko lang ang akin FB, para mas makilala ko pa kayo mga beloved readers. Nais ko kayo makausap at pasalamatan sa patuloy na pag supporta sa TPD.

Just search MNchanWp , lalabas din tsura ko na same sa pic ko dito sa wattpad ;) Hope to interact with all of you :)

Enjoy Reading!

Nyle POV

"Anong nangyayari?"

"May ano?!"

"Kailangan na natin umalis dito!"

Ugh! What's with all those noises?

Can't they tone down their voices in the hallway? Coz they are people sleeping already!

"Bilisan mo na dyan!"

"Ahh! Brownout!"

Ughh! So noisy!

I couldnt take the noise anymore, so I opened one of my eye and was welcomed with darkness.

What the-brownout?

Napaupo ako sa kama at agad na kinapa ang cellphone ko sa tabi. I check the time and saw that it is already 10:50 pm.

After that, sinubukan ko gamitin ang flashlight sa likod nito para malaman kung nasa kwarto na sila Matrix. But they aren't.

Where could they-Oh! The lights are back. Mabuti naman at mabilis lang bumalik ang ilaw

Sa pagbalik ng ilaw, dun ko nakita na ako lang mag isa sa kwarto. Hindi pa nagulo ang kama nila. Kaya naman, I have concluded maybe they are still in the pool.

Ok.

Napakamot na lang ako sa aking batok at balak ko sana bumalik sa pagtulog. Pero ng papahiga na sana ako, bigla ako na distract sa mga tunog ng yapak sa labas.

Ang bibigat nito, tapos ang bibilis. Parang tumatakbo sila. But why?

I yawn, as I stood up from the bed and tried to walk to the door. Para sumilip sa labas. And when I saw what's outside, I cant help but raise my brow. Ok? Wala naman nangyayari. Pero bakit natataranta ang mga tao?

Bigla ako nacurious sa mga pangyayari. Kaya naman naisipan ko tawagan sila Mikko, nagbabakasali kung may alam sila.

But, narinig ko na lang ang ring tone ng phone niya na tumunog sa loob ng backpack na dala niya.

Figures! Nag swimming ang mga iyon kaya iniwan ang phone. Sige na nga! Pupuntahan ko na lang sila.

Labag sa loob ko ang pagkilos, pero dahil sa kinukutuban ako, agad ko kinuha ang t-shirt sa bag ko para suotin. At nang papaalis na sana ako bigla napadpad ang mata ko sa ballpen na gadget namin.

My gut feeling is urging me that I should bring this. Pero saan ko naman iyon gagamitin? Argh! Bahala na nga!

Dinala ko na lang iyon tsaka lumabas, at dun ko napansin na parang ako na lang ang tao sa hallway namin. It so quiet and eerie, kaya mas lalo lumakas ang kutob ko, that something is not right. But I don't wanna think too much about it, baka kasi nagkakamali lang ako.

Palakad na ako sa elevator at habang hinihintay, sinubukan ko tawagan sila gamit ang smart watch namin. But, no one is picking up.

Strange? Bakit di nila sinasagot?

Lumalakas ang masama kong kutob. For not answering one's call is already a sign for us that something is definitely wrong!

Kaya di ko maiwasan di maging atat na puntahan sila. Binuksan ko ang tracker and thankfully mukhang nasa iisang lugar naman sila.