The Billionaire's Little Secret | RBS 2

Chapter 43

ARIA

The kiss was long and deep. Naguguluhan ang mga matang tumitig sakin si Alex. Nagulat siguro sa naging aksyon ko. I gently smiled at him.

"A-Aria..." napapaos niyang sabi.

I placed my finger on his soft lips. Stopping him from asking questions. Ngayong nakapagdesisyon na ako, I felt a little lighter. I don't even know why?

"I'm hungry. Let's have our breakfast."

Wala sa sariling umalis siya sa ibabaw ko. Kinuha ko naman iyon bilang pagkakataong makatayo na kanina ko pa binabalak. He watched me with confusion and amusement in his eyes. Tila ba hindi makapaniwala sa ginawa ko. Umiling na lang ako at inilahad ang kamay sa kanya.

Bakas parin ang mamasa-masang pisngi niya mula sa pag-iyak kanina.

Nagaalinlangan niyang hinawakan ang kamay ko. I slightly pulled him up from the bed. He's like a submissive. Devoted to what his dominant will say. I blushed profusely at the thought. Where the hell is my brain taking me? I think I have read too much romance novels.

Bumaba kami sa kusina nang magkahawak kamay. Bahagya akong nauuna sa kanya at ramdam ko ang mabigat niyang titig mula sa likod. I refused to talk about what I did. Ayoko nang pag usapan pa ang biglaan kong paghalik sa kanya. I think he knew what it meant. At ramdam niya ring hindi ako magsasalita tungkol doon.

Naabutan namin si Alrius na nagkakape sa counter. His eyes fell on my and Alexus's hands intertwined with each other. Bakas ang pagkamangha sa mukha ng kanyang kuya. Bahagya pa itong naubo nang tuluyan kaming makalapit.

"What the-" aniya sa nagulat na boses.

Alexus slowly pulled a stool for me. Binitawan ko ang kanyang kamay at tuwid na umupo sa stool. He watched me gently. Hindi parin makapaniwalang... ayos na kami at nandito parin ako para manatili.

Hindi ko alam kung tamang desisyon ba itong ginawa ko. Ang manatili sa kanya habang hinaharap ang mga kailangang harapin. Is this what love can do to people? I haven't experience deep love dahil masyadong mababaw ang pagmamahal ko noon sa iba. But when it comes to Alexus, I don't know anymore. There are no words to best describe what I'm feeling. At kung sasabihin kong mahal ko siya, mababaw parin ang salitang iyon. I feel more for him.

And maybe that's what took me to decide. Baka iyon ang dahilan kung bakit sa kabila ng pag-aalinlangan ko, malakas parin ang naging loob kong manatili.

Maybe loving him means conquering everything. Conquering the doubts. Fear. His past.

"So..." si Alrius, sa nagtatakang tono.

Alexus glared at him.

"Don't start, Alrius."

Pinanood ko na lamang silang mag-usap sa pamamagitan ng tingin. I guess that's how brothers commumicate. There's a code or something na sila lang ang nagkakaintindihan.

Alexus went on the refrigerator. Naging busy siya sa pagpepreprare ng agahan habang naiwan ako sa harap ng nakangising asong si Alrius. Hindi parin ako makapaniwalang sa kanya manggagaling ang mga sikreto ni Alex. I somehow wonder, hindi siya yung tipo ng kapatid na ito-tolerate ang maling ginagawa ng nakababatang kapatid.

This is the Alrius that Alex envied. Halata sa mukha ng kanyang kuya ang pagiging kuntento at malaya sa buhay. His aura is screaming of rebellion at the same time gentleness.

"Are you two okay now? Have you talked about his... you know?" Alrius whispered to me. Bahagya pa siyang lumingon sa likuran kung nasaan si Alex na busy sa pagluluto.