The Billionaire's Little Secret | RBS 2

Chapter 26

ARIA

Nakailang shop at boutique na ako pero wala parin akong mapiling regalo para kay Alexus. Ano bang kailangan niya or gusto niya? I bet hhe already have everything! He's a billionaire!

I entered another men's boutique when my phone rings. I sighed and slightly closed my eyes.

Kinuha ko ang phone at nangingiting sinagot ang tawag ng makulit na to.

"Yes, Alex?"

"I told you to text me every minute."

I sighed in exasperation. The lady guided me inside. May napansin akong maliit na couch kaya umupo muna ako doon. I signaled her to wait dahil may kausap pa akong bata.

"I did! Katetext ko lang kanina-"

"It was five fucking minutes ago!"

"Language, Alex. Don't cuss! Masakit sa tenga."

I heard sounds of typing and papers. He's working!

"S-sorry. Are you mad?"

"Kanina hindi pero ngayon oo. Mag focus ka muna diyan sa work okay? I'll text you, always. Paano ako makakapili ng mga gusto kong bilhin kung lagi kang tawag nang tawag? I'll be fine." Mahabang sermon ko. "Don't worry..."

"But-"

Agad kong pinatay ang tawag. Nagtext na lang ako na magfifit ako ng damit at hindi ko siya maitetext saglit. Ugh! I'm lying again. He texted back. Nagtatrabaho to pero ang bilis mag reply.

Tumayo na ako sa couch at nakangiting humarap sa babae. Sinamahan niya akong mag-ikot at mag titingin-tingin. May mga nagustuhan akong button down shirts pero marami na noon si Alexus.

Namula ang pisngi ko nang madaan sa underwear section. Agad kong iniwasan iyon.

Nang wala akong makitang kahit ano na wala si Alexus ay humingi na lang ako ng tawad sa babae na mukhang nainis dahil sa pagsama-sama sakin tapos wala pala akong bibilhin. I pout.

Nagtext akong muli kay Alexus na kakain muna ako ng snack sa isang cafe. Nagutom ako sa kaiikot sa iba't ibang men's boutique. Wala ni isa akong napiling bilhin para sa kanya. What would you give to someone who can afford to buy everything?

Pagod na umupo muna ako sa mga tables na nasa labas ng isang cafe. Puno ng customers ang loob nito at ang tanging bakante na lang ay ang sa labas.

Nginitian ko ang waiter na lumapit. I asked for an iced coffee and a blueberry cheesecake.

"Is that all, madame?" He asked as he scribbled my orders.

"Yes, thank you."

Umalis siya para kunin ang order. Pinagmasdan ko ang ganda ng panahon. It's a view full of orange hues. Hapon na kasi at nagsisimula naring malagas ang mga dahon ng mga puno sa paligid. Hudyat na malapit na ulit ang taglamig.

I never felt so alive before. Nasanay akong umikot ang mundo ko sa mga ginagawa at pinagagawa ni Realandro at maging ang pag-aalaga sakin ni tita Lianilda. They trained me to be a fine lady I am today.

Nakakamiss din na lagi silang nasa paligid ko. Pero kung mananatili akong nasa apat na sulok ng kanilang mansyon, hindi ako uusad. Hindi ko makikita ang magandang lugar na ito. Yes, I can travel, but only for business. Hindi katulad nito, walang may hawak ng oras ko kundi ako lang.

I breathe the cold breeze. Pinagmasdan ko ang mga taong may kanya-kanyang ginagawa. It's a busy street. I smiled sadly when I saw a girl running on the sidewalk. Behind her is a middle aged man that seems to be her father. They're running and laughing. I followed my eyes to them until they disappeared.