Comeback Felecity

Chapter 24 - Philippines

Maaga akong  nakarating sa NAIA at natanaw ko na agad si mommy at daddy.

How I missed the polluted air of Manila. Kahit pala gaano kaganda lahat ng pinupuntahan mo . the warm and comfort of home is unbeatable.

“ I miss you so much, Nemesis” Sinalubong ko  ng yakap si Mommy and Daddy.

“ I miss the both of you too” hindi ko alam kung tama bang umalis agad ako patungong Mindoro.

“ Will you sleep at home?” I don’t know. Marami akong gagawin at hindi na ako makapaghintay na matapos.

“ I'm not sure Mom, I need to visit the site for my new hotel” dumiretso na kami sa kotse ni Daddy.

“ You're too workaholic, try to interact with your friends or travel with them “ I don’t have any friends mom, I don’t need them. I'm not socialable enough to make friends.

“ I Will try” pagsisinungaling ko para matapos na ang pagtatanong niya.

Umuuwi naman sila sa L.A. buwan buwan kaya walang gap sa relationship namin.

Pagdating naming sa bahay ay wala namang masyadong nabago maliban sa pintura at mga bagong palit na gamit.

“ Mom, Is my room clean?” paakyat ako ng hagdan ng naalala kong wala palang gumagamit ng kwarto ko kaya maaaring madumi yun.

“Of course, I ordered them to cleaned it before you get back” umakyat na ako at kailangan kong maligo bago umalis at napaka- init.

Pagbaba ko sa Dining area ay nakahanda na ang pagkain, I missed this.

Lagi kasi akong nag-oorder ng pagkain dahil wala na akong oras para magluto.

“ Come and Sit, I cooked you favorite food” natakam agad ako sa Sinigang na hipon sa harap ko but i'm on a diet.

“ Thank you Mom” pero wala akong magagawa, Mommy will going to be sad if I refuse to this.

“ Are you going to Mindoro alone” nag-angat ako ng tingin ng nagsalita si Daddy, Ngayon ko lang napansin ang puting buhok niya.

I stop them from going to work but they want to continue because they said, its their life.

“ Yes,We went their when I was 13 years old but I still remember the way” I'm not sure pero makakaya ko naman to. Pag naligaw ako.What's the use of Google Map ?

“ But that was 13 years ago, there is so many changes “ I don’t care. I can do this. I'm not Nemesis Chayden if this kind of situation will turn me down.

“ Its okay dad, I can handle myself” puno ng pag-aalala ang mga mata nila pero wala silang magagawa kundi ang pagkatiwalaan ako.

I'm not full with myself. I'm just confident because I knew what i'm doing.

Pagkatapos Kong kumain ay inayos ko na ang mga gagamitin ko sa pag-alis. Puerto Galera is three hours away from Manila so kung aalis ako ng 5:00 PM. By 9 ay makakarating na ako sa mismong hotel na pina book sa sekretarya ko.

After all that Goodbyes and advice from my parents ay sumakay na ako sa kotse ko.

I don’t want to waste time if I can do it today then so be it.

Mas gusto kong magbyahe ng gabi para less hassle and less traffic.

As I drove through SLEX napagtanto ko na marami nang nabago sa pinas simula nung umalis ako.

It's modernize but it's far different from Los angeles pero I love the way it is.

Sabi ko sa sarili ko na hindi na ako uuwi dahil nasa L.A na yung buhay ko pero mamimiss mo talaga kung saan ka nagsimula.

I turned right to Star Toll gate nanibago pa ako nung una pero nakausad naman ako agad.

Pagdating ko sa Batangas Pier ay wala na halos tao pero meron pang mga byahero na wala na sigurong masakyang ferryboat.

I call my secretary para sa bangkang sasakyan ko patungong Puerto Galera Ferry Terminal.

It's an hour travel but it's fucking breathtaking. Hindi pa ako tuluyang nakakaapak sa lugar ay halos malaglag ang panga ko sa ganda ng tanawin.

“ Firstime mo lang po ba dito ma'am” I like his accent. A pure batangeño kahit nahihirapan siyang hindi  magamit ang dialect nila ay lumalabas sa way ng pagsasalita niya.

“ No, I been here when I was 13 years old” ang hirap hindi magreply kay Lolo dahil mukha siyang mabait but I can't trust  him.

“ Ka tagal narin pala ma'am no, andami na pong nabago dito” obviously.

Nakarating na kami sa terminal. It's 9: 34 PM. Hindi ko man lang naramdaman ang pagod dahil sanay na sanay na ako sa ganto.

It's not new to me.

Pagkarating ko sa Hotel ay nagsimula kong basahin ang mga kailangan para sa construction ng new hotel.

“ Hello po ma'am” I call my secretary. Pakiramdam ko ay nagising ko siya dahil alas-tres na ng madaling araw pero hindi parin ako makatulog.

“ Did you already call the construction company ? “ I need to start this as soon as possible because I need to go back in L.A. because of some deals there.

“ Yes, Ma'am. “ humikab ako dala narin siguro ng matinding antok mula sa mahabang byahe.

“ Arrange a meeting tomorrow with the architectural and engineering team and the contractor I need to talk to them” pagkatapos kong ibaba ang tawag ay naligo ako para makatulog ng maayos.

Mataas na ang araw ng nagising ako .It's already 8 in the morning . I have the meeting with them in 10 .

Bumaba ako para kumain sa restaurant ng hotel kung saan ko din i-memeet ang mga bubuo ng mga plano ko.

Pagkatapos kong kumain ay bumalik ako sa kwarto ko para maligo ulit.

I don’t want to look haggard infront of other people. Paglabas ko ng banyo ay tinawagan ko na ang secretary ko na magkita kami sa restaurant.

I wear my sheath dress, it has straight cut and is nipped at the waistline, with no visible seam. It sits at my knee kaya hindi ako mahihirapang kumilos mamaya pagpunta namin sa site. I didn’t want to put my gorgeous curves in the spotlight but it is the most convienient aside from my business suit.

Pagbaba ko ay wala pa halos tao sa restaurant or maybe because they are enjoying the view outside.

Pag-upo ko sa mesang nakareserved ay tinawagan ko muna si kuya.

“Nemesis, What did you eat there that you suddenly call your kuya . Did you saw him ?” Moron. Kung wala lang asawa to ay iisipin kong gusto niya ang taong yun dahil lagi niyang nababanggit.

“ Shut up, I just wanted to ask about the Thailand deals. When are you going to go there?” hindi ko kailangan ituon ang bagay ko iisang trabaho. I need to grab all the opportunity .

“ Can you please. Please chayden. Focus on what you are doing there” naiimagine ko ang mukha ni kuya na nafrufrustate. Natawa ako ng bahagya.

“ Don’t laugh, It's not funny. I'm just worried about your health. You're pushing yourself to much” hindi ko gagawin to pag alam kong hindi ko kaya. I'm doing this because i feel that I born to do hotel work.

“ I'm not pushing myself to my limit, Don’t worry if something bad happen to me. You're the first one I will call” kahit naman ganyan-ganyan si kuya sobrang maaasahan ko siya pagdating sa kahit ano.

Naputol lang pag-uusap namin ni kuya nang lumapit ang secretary ko.

“ Ma'am they are here”