Do You Know How? (COMPLETED)

(DYKH) DAY-1 & 2

Hindi ko hinintay ang araw na ito ngunit napakabilis nitong dumating. Wala pa akong mukhang maihaharap sa kaniya sa kabila nang nangyari sa aming dalawa noong isang gabi. I skipped meals. I didn't come outside. I need to think, to fix myself.

Wala akong planong ibunyag pa kay Thaniea ang katotohanan. Ngayon ko ulit naranasan iyong pakiramdam na hindi ko alam kung anong uunahin kong gawin o isipin. Naghalo-halo lahat. Nagbuhol-buhol hanggang sa nalito na ako kung anong dapat.

Napabangon ako nang kumatok si Thaniea at sinabi nitong anumang minuto ay darating na siya.

Hindi na ako naghanda pa para sa pagdating niya. I want my answers to be answered right away. Dahil matagal na akong naghihintay na mapunan ang mga blangko sa utak ko.

Nang lumabas ako sa kwarto ay pormal na pangbahay lamang ang suot ko. Hindi nakikisama ang utak ko sa ganitong oras. Mukhang hindi ko magagawa ng maayos ang unang plates na iaatas ni Nath sa akin.

Ang alam ko pa ay sisimulan namin sa basics ng highschool hanggang sa mga natutunan niya noong first year college siya. What a coincidence.

Parang gusto ko na lang tuloy tumalon pabalik sa Pilipinas at doon ituloy ang pag-aaral ko. I can't focus on study knowing he's just blocks away from me.

Lalo na ngayon at gumugulo sa isip ko ang huling  nangyari sa aming dalawa. Is it true that Thea is still his girlfriend? Totoo ba iyon? Hindi ba ito pagpapakitang tao lamang ni Nath?

Ang sakit naman.

Bakit noong ako pa...umalis agad siya.

Bakit ngayong sila na...nanatili siya sa tabi niya.

What was that thing that I lacked?

"Hindi raw siya papasok kung hindi ikaw ang magpapapasok sa kaniya." Magaan ang ngiti ni Thaniea na iyon. I don't know if she already knew what was our relationship. Hindi ako sanay na may tinatago. Sasabihin ko rin sa kaniya ang lahat, for now I must focus on studies.

Studies lang, promise.

Hindi mahirap na unahin ang mga tao na hindi ikaw ang inuuna, pero masakit kapag inuna mo na—iniwan ka pa.

Agad kong tinungo ang pinto sa baba.

I opened the door.

There's a man standing.

Why is it everytime I feel his presence I feel like our hearts are synchronizing? Beating with the same speed...thumping with the same direction.

"Good morning, Potato."

Bumaling ako sa likod ko, umaktong may hinahanap.

"I think you knocked on the wrong door." I nonchalantly said. He smiled widely. He handed me roses, and said...

"It doesn't matter if I knocked on the wrong door, what important is the right girl opened it."

Hindi ako natuwa.

Pero hindi rin ako nainis.

I was expecting for my heart to stop in an unbelievable way. But my heart remained as it is.
I miss the feeling. The speed-beating.

Iyong binigay niya at tinanggap ko naman.

"Give me time to prepare. Come on in."

Tinahak ko ang daan papasok, dumiretso ako sa kusina. Inalis ko ang tuyot na bulaklak sa vase at pinalitan noong dala niya. Hindi pa nga pala ako nakakapag-almusal. I don't care if he's gonna tell me to quickly do everything I need to do for us to start the session.