My Sweet Nightmare

CHAPTER 4

CHAPTER 4

 

Yumi’s POV

        Nagising ako nang alas siyete nang umaga. Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako sa kakaiyak. Gulong- gulo ang isip ko. Hindi ko maintindihan kung anong nangyari. It’s as if I’m with a different person. Hindi ito ang Red na nakilala ko at minahal.

        My resignation was effective the day I married Red. Yun ang napag-usapan namin. Hindi na ako magtatrabaho dahil ayon sa kaniya, mas gusto niya na siya na lang ang inaasikaso ko. Pumayag naman ako sa request nang asawa ko.

        Pumasok ako nang banyo to fix myself. Nag-rring ang cellphone ko paglabas ko nang banyo na agad ko namang tiningnan. I saw that the call was coming from my mom kaya agad-agad ko na ring sinagot.

        “Mommy?” Mangiyak-ngiyak na ako nang narinig ko din sa kabilang linya ang mommy ko na parang umiiyak din. “What’s wrong mom?” I asked.

        “Princess, dinala namin ang daddy mo sa ospital. Bigla na lang siyang inatake kanina. Princess, I’m sorry dahil alam kong it was just your wedding yesterday and I don’t want to ruin your happiness with Red this day. Pero, we decided to just let you know” I could no longer suppress my emotions. I cried so hard because I fell like nasa isang bangungot ako. Pagkatapos nang nagyari kahapon after nang kasal namin ni Red, ang daddy ko naman. Hindi ko talaga alam kung bakit nangyayari ang lahat nang ito.

        “Pupunta po ako diyan mom. Don’t worry. Daddy will be fine” I comforted my mom. “Mommy, wag na po kayong umiyak. Hindi din po maganda sa kalusugan niyo yan, ok?” I tried to sound strong for my mom.

        “Mom, nandyan po ba sina kuya?” I asked

        “Wait lang princess. Here’s your kuya Benj” She then gave the phone to Kuya.

        “Kuya…” Hindi ko na kayang magsimula. Hindi ko alam kung umiiyak ako dahil sa daddy o dahil sa hindi ko maipaliwanag na nangyari sa amin ni Red.

        “Princess, kami na bahala kay Daddy, ok? Andyan ba asawa mo? Baka magalit yun pag nakita kang umiiyak. Isipin pa, pinapaiyak ka namin. Stop crying na princess” Kuya requested. Ayaw na ayaw kasi nang mga kapatid ko na umiiyak ako.

        I’m their princess. Ako lang daw ang hindi nakatikim nang marangyang buhay. May isip na kasi si Kuya Blue nang nawala ang lahat sa amin. Kaya kahit na hindi na marangya ang pamumuhay namin, tinrato pa rin nila ako bilang prinsesa. Hindi nga lang sagana sa materyal na bagay.

        “Yes kuya. Pero susubukan kong pumunta dyan as soon as possible. Magpapaalam lang muna ako kay Red” I told my Kuya habang pinupunasan ko ang aking mga luha.

        “Princess, we’ll call you back na lang. Nandito na kasi yung duktor na tumingin kay daddy” Pagpapaalam niya.

        “Sige kuya, please text or might as well call to update me, ok” I then ended the call.

        I immediately went out of my room and knocked on Red’s door.

        Kumatok muna ako nang mahina. Nang hindi pa rin bumubukas ang pinto, medyo nilakasan ko na.

        “Babe, I need to talk to you. Importante lang babe. Please, talk to me” Umiiyak na rin ako.

        Narinig ko naman na may nagbukas nang pinto. It was Liz who opened the door.