Still In love with the Bad Boy

Chapter 16

It's already 7 PM and i'm still here doing some stuffs.

I'm just waiting for Lux and siguro kada minuto ay titingin ako sa salamin just to look at my face kung may dumi ba ako sa mukha.

I was typing on my laptop nung may kumatok. Bigla akong napasinghap at natataranta na tumayo at umupo ulit. Tangina Sabrina!

Eh kasi naman after ilang years ay we're going on a date! Yes it's a date for me! Kahit na simpleng dinner lng ito sakaniya.

Napanguso ako ng makitang ang secretary ko lng pala iyon! Damn!

Nagtataka akong tiningnan ng secretary ko at ngumiti siya saakin. "Ma'am nasa may lobby na po si Mr.Crux. Hindi na daw po siya aakyat dahil tinatamad daw po siya." sabi ng secretary ko.

Tumango na lng ako.

Pagkatapos nun ay bumaba na ako at naabutan si Lux na nakaupo sa isa sa mga sofa while talking to a girl. So, kaya pala tinatamad siya kase he was busy talking to a girl huh.

Napatingin siya saakin nung makita niya akong naglalakad papunta sakaniya. Habang ang babae ay ngumiti! Sino ang babaeng to?!

"Good evening Ms.Wane." bati saakin ng babae at ngumiti.

Tumango lng ako sakanya at di na siya tiningnan.

"Tara na." sabi ko kay Lux at nauna ng maglakad.

Mabilis ang naging paglakad ko at di na ako nagulat ng makita na nasa tabi kona si Lux.

"You shouldn't be rude to her, isa siya sa mga investor ng company niyo."

"By the way, are you feeling well now?" pag iiba niya ng topic ng makitang nakasimangot na ako.

Hindi kona lng siya pinansin! Investor pala ang babaeng yun? Well, wala akong pake! Eh di wag na siyang mag invest sa company namin. Di siya kawalan, kidding.

Wala naman akong sakit duh. Pero I won't tell him na wala akong sakit. Bahala siya diyan mag aalala.

I remember nung dati ay nagpaulan kaming dalawa ni Lux noon dahil wala kaming dalang payong. Nag enjoy kaming dalawa sa ulan noon pero kinagabihan ay panay na ang bahing ko. At ayun nga nagkasakit ako kinaumagahan.

Damn alam niya pa pala na madali akong magkasakit? Di ko alam pero parang nakalutang ako ngayon sa ulap knowing na alam niya pa pala ang simpleng bagay na iyon tungkol saakin. But noon lng naman iyon, hindi na ako madaling magkasakit ngayon.

Napatigil ako ng bigla niyang hawakan ang palapulsuhan ko.

"What's the matter? Ang bilis mo maglakad." usal niya habang nakatingin saakin.

Umiwas ako ng tingin at bumuntong hininga. "Wala naman." sagot ko.

Nanatiling nakahawak ang kamay niya sa palapulsuhan ko. Binitiwan niya iyon ng mapansin na nakatitig na ako don.

"Let's go." sabi niya at siya na ang naunang maglakad.

Pagkasakay ko sa kotse ko ay nabigla ako ng sumakay din siya. I thought may dala din siyang kotse?

"I didn't bring my car today because we will be having a dinner. Hatid mo na lng ako." sabi niya at tiningnan ako ng nakangisi.

What? Ang advance niya naman! Paano na lng kung hindi pala ako pumayag na makipag dinner sakaniya? Tangina naconclude na agad niya na papayag ako!

Nagsimula na akong magdrive habang siya ay nakatingin lng sa labas ng bintana. Nasa kalagitnaan ako ng pagdadrive ng biglang siyang magsalita.

"Nagpaulan ka kahapon. Why? What's your reason for doing that?" basag niya sa katahimikan.