Home

Chapter 12

درک با رسیدن به ایوون متوجه شد یه مشکلی وجود داره.

یه حسی بود که وقتی پاش روی اولین پله نشست موهای گردنش سیخ شد و پیچشی داخل شکمش حس کرد— ولی همین کافی بود تا مکثی کنه و با سرعت وارد خونه بشه.

استایلز وقتی در باز شد از جا پرید، چشماش وقتی با مال مرد ارتباط برقرار کردن گرد و براق بودن. روی زمین اشپزخونه کنار سینک نشسته بود، بازوهاش  دور زانوهاش حلقه شده بودن و انگشتای پاهای برهنه اش مچاله شده بود. سریع دستی بالا اورد تا چشماشو پاک کنه و با پاهای لرزون سعی کرد بلند شه، ولی انگار زانوهاش توان نداشتن و دوباره سرجاش پخش شد.

"استایلز—"

پلاستیک خرید رو روی کانتر ول کرد و سریع جلوش زانو زد و دنبال زخم، کوفتگی و یا خون گشت. هیچی نبود غیر از بوی غلیظ و سنگین غم.

"هی، هی !! چی شده؟!"

شونه های پسر رو گرفت و مجبورش کرد بهش نگاه کنه.

استایلز با حرص صورتشو پاک کرد و لب پایینش رو گاز گرفت و با چشمای درد دیده نگاهی بهش کرد. هنوزم به خاطر بارون خیس و مرطوب بود، بازوهاش زیر لمس درک به خاطر سرما رنگ پریده بودن و مورمورشده بودن. بوی خجالت ازش بلند شد.

"ازم....ازم گرفتنش..."

به زور از گلوش خارج کرد و دستی جلو دهنش گذاشت تا سکسکه و هقش رو خفه کنه. قلب مرد برای لحظه ای مچاله شد. استایلز نیازی نبود توضیح بیشتری بده تا بهفمه منظورش چیه.

"چی؟! کی گرفتش ؟!"

"ریچارد، حوزه. نشان - ازم...ازم گرفتنش..."

به زانوهاش خیره شد و لبشو که به خاطرگاز گرفتن قرمز و باد کرده و کمی براق بودن تر کرد .

اشپزخونه غیر از صدای بارونی که بیرون میبارید توی سکوت فرو رف. درک خشکش زد، دهنش باز بود تا اینکه به خودش اومد و بستش. پره های بینیش با هر نفسی که میکشید بازو بسته میشدن.

"چی؟!"

از دهنش پرید ولی اروم و ترسناک. استایلز رو بررسی کرد که دستاش مشت شده و ناخن شستش رو میخورد.

"اومد اینجا، بعد از اینکه تو رفتی. یه تسویه حساب برای دیشب، فکر کنم. گفت که متعلق به پاسگاهه و شکایت نامه نوشته تا حکم قانونی به دست بیاره بعد اون.....من- من نتونستم کاری کنم. انتخابی نداشتم."