afterglow⛔malik [tamamlandı]

37. (final)

FİNAL / PART 2

arkadaşlar diğer bölüme yorum yapılmıyormuş lütfen düzeldiği zaman yorum yapmayı unutmayın♡

+++

"Zayn..Ben de geleyim, lütfen."

"Boşuna o kadar yolu gelmene ne gerek var?" dedi saçımı okşayarak.

"Ama seni özlerim." Göğsüne sokularak gözlerimi kapattım.

İş için çalıştığı yer onu şehir dışında bir toplantıya yolluyordu. Ben de gitmek istemiştim ama Zayn buna gerek olmadığını söyleyip duruyordu. Üç kişi gideceklerdi, Zayn buradan trenle gidiyordu.

"Ya işin uzarsa?"

"İki gün sonra yanındayım!" dedi burnumu sıkıp.

"Peki.."

"Gelir gelmez de yeni evimize geçeriz."

Hemen neşem yerine gelmişti. "Sen eşyaları yerleştirmekle uğraşırsın, gelince de ben diğer işleri hallederim."

"Peki.."

Artık trene binmesi gerekiyordu. Ona son kez sarılıp öptüm.

"Hoşçakal."

"Güle güle..Kendine dikkat et."

"Sen de."

El çantasını yerden kaldırdı ve bana el sallayarak trene bindi.

Tren gidene kadar orada kaldım. Nasıl üzülmüştüm..Neden beni de götürmedi ki?

Bütün içimi hüzün kaplamıştı. Onsuz ne yapacaktım ki?

Sıkıntılı bir nefes bırakıp meydana doğru yürüdüm. Artık buraları az çok öğrenmiştim. Nereye nasıl gidiliyor biliyordum az çok.

Bir taksiye binip evin adresini söyledim.

Eve gittiğimde Trisha yemek yapıyordu.  Bir iki aydır onunla beraber kalıyorduk. Çünkü ev bulmak ve taşınmak sandığımız kadar kolay olmamıştı. Ama artık bitmişti. Eşyalarımız yerleşmişti, ufak tefek işleri de o gelene kadar hallederdim.

Sabah doğru dürüst kahvaltı etmediğim için sanırım, anlık başım dönmüştü. Dinlenmek için odamıza geçtim ve yatağa uzandım.

Geçmişle ilgili düşünüpte bir dakikamı bile kirletmiyordum. Artık tüm düşüncelerim geleceğe yönelikti.

Vanessa'yı özlemiştim. Telefonumu alıp onu aradım. Uzun süre dertleştik. Renee'yi sormaya çekinmiştim ama onun da iyi olduğunu söyledi.  Herkes artık hayatını yoluna koymuş ve hatalarından ders çıkarmıştı. Vanessa ile vedalaşıp telefonu kapattım.

Zayn'i bırakmak için erken kalkmıştım bu yüzden uykumu alamamıştım. Biraz uyumak iyi gelebilirdi.

+

Trisha ile salonda kahvelerimizi içerken aklım Zayn'deydi. Akşam olmuştu ama hala aramamıştı. Bu saate kadar çoktan gitmiş olması gerekiyordu.

O aramadan da aramak istemedim.

İzlediğimiz televizyon kanalı birden bire başka bir habere atladı.

"Pakistan'ın başkentinden sabah saatinde ayrılan tren, kaza geçirdi. 130 yolcu can verdi."

Ağzımdan kocaman bir çığlık kaçtı. Elimdeki kahve bardağı yeri boylarken Trisha da telaşla ayağa kalktı. Ağlamaya başlamıştık. O telefonu alıp Zayn'i ararken endişeyle ona bakıyordu.