GECE GÜNEŞİM

GECE GÜNEŞİM-4

OY VERMEYİ UNUTMAYIN PLEEESA

YORUMLARINI BENİMLE PAYLAŞIIN

w/yesilelmali

Kendime sakin olmamı telkin ederek Kenan'a baktım.Uzun süredir garip bir sessizlik içerisindeydik ve bu biraz tedirgin ediciydi.En sonunda benim konuşmayacağımı anlayarak konuşmaya başladı. Uzun yıllar sonra ilk defa iletişime geçiyorduk ve ben garip hissediyordum.

''Afedersin.Ben beni fark ettin sandım.Korkacağını düşünmemiştim.Yardım lazım gibime geldi. ''

O kadar kısa cümlelerle derdini anlattı ki konuşmayı uzatmak gibi bir derdi yoktu.Beni tanımadı mı acaba diye düşündüm. Kim uzun yıllar sonra eskiden tanıdığı birini görünce böyle konuşurdu ki? En azından 'merhaba, aa ne uzun zaman oldu' falan deseydi.

''Şey hayır ben.. İşte birden görünce korktum sorun değil.'' dedim. Artık yardım edecek biride olduğuna göre amcamı aramanın saçmalık olduğunu düşünüp uzun süre de burada saçma bir bakışma anı yaşadığımız için bir an önce eve gitmeliyim diye düşünerek bagajda kalan son poşetleri alıp arabayı kilitledim.

Bu sırada o da uzanıp yerdeki poşetleri aldı.Yerdekilerin hepsini aldığını görünce rahatsız oldum çünkü bendeki poşetler ağır değillerdi ve istesem tek elime alabilirdim.

''Bendekiler hafif olanlar, bir kaç tanesini ver istersen.'' dedim poşetleri tek elime toplayıp boştaki elimi ona uzatarak.

Ona uzattığım elime bakıp; '' Gerek yok taşıyabilirim. '' Dedi.Sonra dönüp apartmana doğru yürüdü.Tavrı biraz garipti.Yani garip bir suratsızlığı vardı.Ya beni gerçekten tanımamıştı yada beni gördüğünee hiç sevinmemiş olmalıydı.

Biraz hızlanarak ona yetiştim.Yanına gittiğimde asansörün kapısını açık tutup beni beklediğini fark ettim.Kısaca ''Sağ ol.'' diyerek asansöre girdim ve yedinci katın tuşuna bastım.O da asansöre girdi fakat herhangi bir kat tuşuna uzanmadı.Bildiğim kadarıyla o alt komşumuzdu, yüksel ihtimalle önce bize uğrayacaktı.

Beni tanıdığına artık yüzde yüz emin olmuştum.Bu da demekti ki suratsızlığının sebebi bizi gördüğüne sevinmemiş olmasıydı.Garipti bu daireyi amcama o ayarlamıştı.Belki de başka bir durum vardı.Bilemezdim,askerdi sonuçta.İşle ilgili bir problem de olabilirdi.Bunu önemsemeyerek kata gelen asansörden indim. O da peşimden indiğinde kapısı kapalı olan evimize ilerledim.

Zili çalıp birilerinin kapıyı açmasını bekledim.Kenan hemen arkamdaydı ve bu beni nedensizce rahatsız ediyordu. Suskunluğu beni geriyordu hiç olmasa lojmanla ilgili bile konuşsa kendimi daha rahat hissederdim. Amcam kapıyı açtığında gözleri önce bende gezindi ve sonra tam arkama kaydı.Anında kaşları çatılırken kapının önünden çekilmeden dik bakışlarla Kenan'a bakmaya başladı.

Artık ciddi manada bir şeyler olduğundan korkmaya başladım.Kafamı arkaya çevirip Kenan'a baktım.O da aynı çatık kaşlar ve dik bakışlarla amcama bakıyordu.Amcam kenara çekilerek içeri geçebileceğim bir alan yarattı.Eve girip poşetleri kapının kenarına bıraktım.Amcam tekrar tam kapının ortasında durup Kenan'ın geçmesini engellemişti.

Kenan bakışlarını amcamdan çekip bana baktı ve elindekileri bana doğru uzattı.Onların oluşturduğu itici sessizliği bozmadan Kenan'ın eline uzandım ve poşetleri alıp diğerlerinin yanına bıraktım.

Kenan, amcama omuz atıp içeri girdi.

''Çekil şuradan.İnşallah bu kiloları vermek için bir çaban vardır.'' dedi.Amcam sanki onu duymamış gibi yaparak;