İntikam Kraliçesi(Düzenlenecek)

12.Bölüm

Işte geldim Levent Soydan. Şimdi tam karşındayım. Sen bana her bakışında o geceyi hatırlayacaksın.

Iceri girdiğimde Levent bana bakıyordu. Hemde gözünü hiç ayırmadan. Gözlerini ovalayarak tekrar tekrar bakıyordu.

-S-sen yani ben seni tanıyor muyum?

-Anlamadım?

-Seni tanıyorum sanki ama imkansız bu. Adını öğrenebilirmiyim.

-Melek. Melek Soylu.

-Bende Levent Soydan.

Seni unutmak mümkün mü?
O günümü zehir ettin bana simdi sıra bende seni ben yok edicem.

Önce seni sonra Ahmetin hayatını mahvedicem. Bu yolun sonu olacak. Hatta sonun başlangıcı.

-Sinan ben bi kaç ay daha kalabilirim haberin olsun.

-Bu ani karar değişikliğini neye borçluyuz abicim.

-Çok soru soruyosun Sinan abinden hesap mı sorar oldun sen. 30 yaşına geldim bana hesap soracağına biraz olsun aileni düşün bırakıp gittin.

-Abi başlama yine seninle kavga etmek falan da istemiyorum. Evde bir kız yaşıyor ve küçücük ev nerede kalacaksın. Komşular ne düşünür bi söylesene.

-Sinan sen burnunu fazla şeylere sokma.

Kapının yanından yavaşca yatağıma geri döndüm. Tabiki kapıyı kitledim. O beni ne kadar benzetsede benzememe bile aldanıp tekrar aynısını yapabilir. Ondan hem intikam istiyorum hemde korkuyorum.

Yatağıma uzanıp öylece boş duvarı seyrettim. Bu Leventten sonra oluşan bir takıntı haline gelmişti. Bir nebzede olsa o boşluk içimi rahatlatıyordu.

Sabahın erken saatlerinde çalan alarmımla uyandım. Saat sekiz buçuktu. Tam yarım saattir ertelemişim. Kollarımı yukarı doğru uzatarak esneyerek kalktım. Kapıyı açmaya çalıştığımda kitlediğim aklıma geldi. Hemen yavaşca açıp tuvaletin yolunu tuttum. Elimi yüzümü yıkayıp odama geri döndüğümde Leventin odama girdiğini farkettim.

-Melek sana kahvaltı hazırladım.

-Ben dışarda yiyeceğim size afiyet olsun abi

Üstüne basa basa söylemiştim bunu abiii.

-Abi demene gerek yok Levent desen yeterli.

-Yeri gelince onuda duyacaksın."Hafif sesli şekilde söylemiştim.

-Anlamadım.

-Size afiyet olsun dedim. Lütfen odamdan çıkarsanız üstümu değiştiricem.

Yine o geceki gülüşünü takındı yüzüne. Tam çıkacakken bileğimi tuttu.

-Neden Sinan?

-Nasıl anlamadım.

-Sinan'ın nesinden hoşlanıyor bütün kadınlar.

-Lütfen çıkar mısın?

-Simdilik öyle olsun. Ama bu sorumu cevaplamayı unutma.

Kapıdan çıkınca sert bir şekilde kapattım kapıyı. Kitleyip tuttuğum nefesi dışarı verdim.

Hemen üstümdeki pijama takımını çıkartıp dar kırmızı renkli uzun bir elbise giydim. Saçlarımı yandan küçük bir şekilde ördüm. Telefonumu alıp dışarı çıktığımda Sinan istahla yemek yiyordu.

-Günaydın Melek

-Günaydın afiyet olsun atlılarmı kovaliyor bu ne hız böyle.

-Hiç sorma Bugün bir hastam gelecek. Onunla buluşucam.