Special Birthday Present

Chapter 10

Who are you stranger?

Naalimpungatan ako sa isang hagulhol sa aking tabi. Narito na naman ako sa favorite place ng pamilya namin.

Hospital.

"Anak sorry kung nabanggit ko pa siya" pagiiyak ni Mama sa tabi ko.

"Sino Ma?" Nagtatakang tanong ko sakanya.

"Ma'am ako na po ang bahala sakanya she loss that memory" sabi ni Dra.Reyes.

"Doktora bakit po ako nandito? Kachecheck up lang po natin kanina a"nagtataka kong tanong sakanya.

"Inatake ka uli" seryoso niyang tugon.

'Imposible'

Para bang binuhusan ako malamig na tubig sa narinig ko. Heto na naman ako. I thought a year will do but its not.

"You have visitor" seryoso niya pa ding sabi.

Unti-unting may pumasok sa pintuan. Familiar guy. He is...

Wait!

This guy is familiar to me. Who is he?

I just look at him.

"Racel" he smiled awkwardly.

"Iho upo ka" pang aalok ni Papa.

"Salamat po" magalang niyang sambit.

'That voice'

It's kind of familiar to me.

"Maiwan muna namin kayo" sabi ni Dra. Reyes.

Walang ni isang mga salitang lumabas sa aking bibig pero tanging mahigpit na pagkapit ko lang sa kamay ni Doktora.

"Face him, not unless you don't want to overcome in this ill?" Sabi niya saken.

"Who is he?" Tanong ko.

'What will happen if i'll faced this stranger?'

Wala akong ibang nagawa. Lumabas na si Papa, Mama at si Doktora.

We're alone in this room!

Wala akong ibang nagawa kundi magtaklob ng kumot.

"Racel?" Pamasag niya sa katahimikan.

Hindi ako kumibo.

"It's been a long time. It's been 2 years." Seryoso niyang sabi.

I didn't respond but why my eyes is involuntary responds? They are crying.

Why am i crying?

Why the hell i'm crying because of this stranger?!

"I'm sorry. Maybe you can't remembered me but i'm here now. Sorry for being late... too late." narinig kong sambit niya.

My eyes betraying me.

"I knew that you're suffering right now. Siguro karma talaga sakin ang makalimutan ng isang tulad mo." Pagpapatuloy niyang sambit.

Napakapit ako ng kumot ng mahigpit. I can't endure the pain inside of me anymore.

Who are you to hurt me like this?

"That night... that rainy night... I was fool that time. Pinangunahan ako ng mga... sinasabi ng mga nasa paligid ko." sunod sunod niya sabi.

Tahimik akong umiiyak sa ilalim ng malamig kong kumot. Dama ko ang mainit paglapit ng presensya niya sa akin. Dama ko ang nga kamay niya sa ibabaw ng aking kumot. Nagsimulang manginig ang buong sistema ko. Kinagat ko ang aking mga daliri upang matigil ako sa pangangatog.