Special Birthday Present

Chapter 17

Revelations

"Let Racel live and stay away! You lost her!" Sigaw ni Kyle.

"I will but let me explain myself to her... I knew I did something wrong... As you can see, I take psych to help her... I'm her intern back then and now I'm a psychiatrist now to help her" paliwanag ni Jun.

Niyayakap lang ako ni Pau at si Mark naman ang umaawat kay Kyle sa tuwing aambangan nitong suntukin ang pisting yawang lalaking to.

"Gago ka ba? Tulong? Hindi ka nakatulong dude! Lalo mo siyang pinag isip lalo mo siyang ginulo! Matagal na siyang magaling pero ginulo mo lang siya kung sino yang gagong Jun na yon e ikaw lang pala yon gago" galit na galit na sambit ni Kyle. Yeah... He don't want to hurt the feelings of his friends. He's a warrior one. Thank you.

"Gago kang talaga simula pa sa una... pa-Jun- Jun ka pa" gigil ding sambit ni Mark.

"Kung ayaw mo masaktan lumayo ka na lang at huwag magpakita pa" seryosong dagdag ni Mark. Thank you kuyas.

Minsan talaga hindi mo mapagkakailangang may mga problema tayong kaibigan mo talaga ang kailangan mong makasama sa paglutas. May mga bagay tayong mapagtatagumpayan mo kapag kasama mo sila. Namiss ko sila.

Nakita ko ang paghinahon ni Kyle at binitawan na nito si Jun.

"Ate tingin ka sa akin okay? Ayos lang umiyak ha pero babangon din nandito lang kami" sabay yakap sa akin ng mahigpit ni Pauline.

I just nodded.

"R-racel... please... s-sorry" lumuhod si Jun. Sa paanan ko.

"Tang *na talaga" sabay-sabay na sambit nilang tatlo.

"Racel makinig ka naman oh" pagmamakaawa niya.

"L-Lance" sambit ko.

"Yes I am... Sorry" he said.

"W-why you pretend to be J-Jun?" I asked.

"I'm not pretending... I'm Lance... I'm also Jun" He replied.

"What the hell!" Hindi makapaniwalang sambit ng mga kaibigan ko napahilamos na lang sila sa muka nila sa inis. Napatulala na lang ako sa mga narinig ko. Why are you doing this to me?

"Ano to multiple identity disorder lang? Ano ka si Punn doon sa 'The gifted' sa thai series! Psychiatrist ka tapos ganyan ka?Baliw ka na!" Inis na inis na sambit ni Mark. Galit na pero naisingit oa den yung kaadikan niya sa mga thai series.

"Racel please listen to me" hindi niya pinansin si Mark.

"Listen? You fool me!" I shouted. Sa talang buhay ko ito ang first time kong sasabihin ito. "Tang *na!" sambit ko.

"Kung si Jun ka man o si Lance kung sorry lang din ang sasabihin mo wag mo ng banggitin dahil ganyan ka naman lagi sory ka ng sorry pero paulit ulit mo pa din akong sinasaktan ano pang sense ng sorry na yan!? Kung magpapaliwanag ka ano pang sense ng pag eexplain mo kung ang pupuntahan lang ng point mo ay niloloko mo lang ako simula sa simula pa." Dagdag ko. Unting-unting nagsipatak ang mga luhang nabaon na sa nakaraan.

"Enough! Sawang sawa na ako sa sakit! Noon ginamit mo ako tapos ngayon niloloko mo ako? Hindi ako tangang tao pero bakit pag dating sayo ako na ata ang pinaka tanga." Pagpapatuloy ko. Napahawak lang siya sa aking mga kamay at kita ko ang pagsisisi sa kanyang mga mata.

"Hindi ako madamot na tao kaya ireserve mo yang explanation mo papakinggan ko yan pero hindi ngayon baka ibalik lang ako nan sa mental disorders... Let me go... again..." kasabay ng huli kong mga sinambit ang pagbawi ko sa aking kamay mula sa pagkakahawak niya sa akin at nagsimulang maglakad papalayo sakanya. Ramdam ko ang pagsunod sa akin ng mga kaibigan ko at dumeretso na ako sa kotse.