Daughter For A Cause [R-18]

Chapter 7

"Da dad daddy.." Nauutal kong sambit.

"Wala ka talagang silbi! Wala ka nang naidulot na maganda sa pamilyang 'to!" Galit na wika ng aking ama.

Hindi siya umiyak dahil sa tingin niya wala ng silbi pa. Pagod na yung puso't isip ko.
Ayoko na muna nakakapagod na.

Hinarap ko si daddy at tiningnan ang mga mata niya.

Sari saring emosyon ang nakita ko sa mata niya. Galit, poot, paghihinagpis at kung ano ano pa.

Parang mababaliw na akl sa kakaisip kung anong gagawin niya.

"Dad" mahinang sambit niya.
"I'm sorry" pabulong niya

"You're such a failure!" madiin na wika ng kaniyang ama.

"I know" tipid na sagot niya at yumuko na lamang.

Di niya mawari na ang sampung taong gulang na kagaya niya ay makakaranas ng ganito kasakit na pangyayare.

Parang kahapon lang ang saya saya ko pa, yun pala may kapalit lahat.

Mag mula nung araw na iyon naging mailap na ako sa mga tao lalo na kay dad.

Natatakot na akong mag kamali, Parang kapag gumalaw ako feeling ko ikamamatay na nang mga tao sa paligid ko.

Ayoko nang dagdagan pa ang mga pasanin ni dad.

Halos di na rin ito umuuwi sa bahay at kung uuwi man ay lango sa alak o di kaya sasaktan lang ako.
Dahil ipinapaala lang daw ng mukha ko ang nangyari kay mommy.

Magkamukhang mag kamukha kase ni mommy and that's hurts me so much.

Andaming nasasaktan nitong mukha ko, pag nakikita nila ako kundi sila maaawa, maiinis sila o di kaya'y sasabihan na "Ayan pala yung anak nung narape" kamukha niya nanay niya baka mangyare din yan sa kaniya.

Why are those people are so inconsiderate? diba nila alam yung feeling ng nawalan? Tapos mangbabastos pa sila?

Evertime na naririnig ko yang mga salita nila nadudurog ako, Binabastos nila si mommy pati pag katao ko.

Nakakapanghina naturingang mga kilalang tao pero walang pagpapahalaga sa kapwa nila.

Nilalakasan ko na lang yung loob ko para kay mommy.

"Para kay mommy lahat ng ito" bulong ko sa sarili ko na may kasamang ngiti.

Kakalabas ko lang sa school na pinag aaralan ko nang may maalala ako.

"Valentines day ngayon kailangan kong bigyan ng flowers si mommy para gumaan yung pakiramdam niya" nakangiting sambit niya.

Pumunta ako sa gilid ng school at lumapit sa nagtitinda ng artificial flower.

Nagmadali akong sumakay sa kotse upang makauwi na agad.

"Nasasabik na akong makita si mommy" mahinang usal ko.

Pagkadating ko sa mansiyon ay dali dali akong bumaba ng kotse upang ibigay ang bulaklak kay mommy.

Papasok na sana ako sa kwarto ni mommy ng may narinig akong naguusap.

"Your wife is suffering from depression, dulot na din 'to nang nangyare sa kaniya limang taong nakalipas" Malungkot na sambit ng doktor.

"To tell you honestly Mr. Sandoval lumalala ang sakit ng asawa niyo Physically, Emotionally at Mentally ngayon niya kayo mas kailangan. At kung may mga bagay man na nakakapag paalala sa kaniya sa nakaraan niya pls alisin niyo kase yun yung mas makaka triggered sa kaniya" dugtong pa ng doktor.

"Lalo na ngayon na dumadating na din siya sa point na sinasaktan niya na yung sarili niya. Sa tagal kong nang pag checheck up sa kaniya i must say na lumalala na yung karamdaman niya at kailangan na itong masolusyonan"

Napa buntong hininga si dad at tumingin kay mommy na nakatulala lang sa bintana.

I saw how my dad wipe his tears.

Its really hurt seeing my mom without emotion parang araw araw akong pinapatay. Parang sinasaksak yung puso ko ng paulit ulit. Walang katapusan yung sakit.

Limang taon .. Limang taon na siyang ganiyan. ni hindi siya nagsasalita. Ni hindi niya man lang mabanggit kahit ang pangalan ko.

"I miss my mom, so much"

Umalis na ang doktor at lumapit na ako kay mom.

Kumuha muna ako ng brush at sinuklay ko ang mahabang buhok niya.

"Mommy i have something for you." Nakangiti kong wika kahit na di niya naman nakikita dahil nasa likod niya ako.

Kinuha ko sa back pack ko ang 3 rosas na binili ko kanina sa school.

"Mommy here po oh, Happy Valentines Day! I love you mommy!!" Naiiyak na bati ko sabay yumakap kay mommy.

"Ah i lo ove you to o ba by" utal na banggit ni mommy.

Sa sobrang tuwa ko na nagsalita na siya ay napatalon talon ako.

"Mommy magaling ka na po?" iyak na tanong ko.

Tumango lamang si mommy at niyakap ako.

Ang dami naming ginawa ni mommy nung araw na iyon kinuwento ko yung ginawa namin sa school pati lahat ng activities na sinalihan ko.

Kinuwento ko din kay mommy na mataas ang mga nakuha kong marka sa exam.

Nakwento ko din kay mommy yung kapatid ng classmate ko kase magdedebut na daw yung ate niya kaya ininvite ako.

"Mommy ano po bang feeling ng nagdedebut?" tanong ko kay mommy habang mag kayakap kami sa kama niya.

"Parang fairytale anak, ikaw yung princess tapos feeling mo ikaw yung pinaka maganda sa lahat" Nakangiting wika ni mommy.

Ngayon ko na lang ulit siya nakitang ngumiti after 5 yrs. but i guess sulit naman yung paghihintay ko.

"Mom diba pag nag debut ako nandito ka pa din?" Biglaang tanong ko.

Hindi ko din alam kung bakit yan lumabas sa bibig ko, to think na 15 yrs old pa lang ako at excited mag debut.

umiwas ng tingin saken si mommy at iniba na lang ang pinag uusapan namen.

Sa sobrang tagal namin nag usap ni mommy di ko namalayan na 8pm na pala.

Tumayo na ako sa kama ni mommy at inayos ang nagusot kong damit.

"Liah anak halika pumunta muna tayo sa garden" nakangiting yaya ni mommy.

"Okay po" magalang kong tugon.

Pagpunta namen sa garden umupo agad kami sa wooden chair at tumingala sa langit.

"Anak dadating yung araw na magiging isang maningning na bituin na din ako" mahinang saad ni mommy.

Nabaling ang atensyon ko kay mommy may kung anong kirot akong naramdaman.

Parang bigla akong nabalot ng takot.
Kinakabahan na ako sa mga susunod na mangyayare.

Sana hindi tama itong kutob ko, Sana mali ako.