See You Soon, Soldier (Ambience Series #1)

Chapter Twenty-six

Ambience

Tonight, I wondered what it was like.

What if I wasn't sick and Worth's not a soldier? Would we have a much bigger chance to be with each other?

What if Worth didn't see me ten years ago? Would he still be a soldier?

What if everything's different? Would he still have me?

The both of us had our own battles and surviving to deal with, and that's what I'm worrying.

I'm trying to survive my sickness that is currently taking the life out of me, and the people who wanted me dead because for the things they thought I did. Worth. He's a soldier, and soldiers are always trying to survive. That's what they do.

Now, I'm worried. What if one of us doesn't?

Umiling ako at inalis sa isipan ko ang bagay na iyon. Hindi dapat ako nagpapadala. I don't want to be distracted by my what ifs. Lalong lalo na ngayon.

"Anak.."

Lumingon ako sa likod at nakita si nanay na papalapit sakin. Nakayakap siya sa sarili niya at ipinupulupot ang kumot niya sa mga braso. Tumabi siya sakin.

We're standing on my favorite spot in waiting for the sunrise.

Maaga akong nagising dahil sa ingay mula sa labas ng bahay.  It's 3 am in the morning when the marshal assembled all his teams.

Ngayon ang araw na kinailangang umalis pansamantala ng grupo ni Worth kasama ng iba pa para pasukin ang kuta ng mga terorista sa paanan ng bundok.

They are trying to get information as many as they can from the terrorists' connection to Secretary Walter. The terror group that attacked Worth's team days ago. The group that killed Stuart.

"Kamusta ang pakiramdam mo, 'nay?"

Tinali ko ang sinulid ng pinalipad kong saranggola sa malapit na sanga. Umangat ang tingin ko roon.

Red. The color of the day is red. A symbol for power and courage. Umaasa akong may makakita nito para malaman na ang mga tao dito ay may mga ipinaglalaban.

Mahinang tumawa ang nanay ko. Bakas sa mukha niya ang antok. "Ako dapat ang magtatanong sayo niyan." usal niya.

Maaga rin siyang nagising para magluto para sa mga sundalo. Patago akong natawa.

A month ago she was blabbering about Worth's team on staying here, now she's cooking for a whole base. She opened our house to platooned soldiers.

"You and Augustus' son.." pagsasalita niya habang nakatingin sa madalim pang kalangitan.

"..kayo na ba?"

Kumunot ang noo ko kay nanay. "Ano?" Hindi ko siya naintindihan.

"May relasyon ba kayo? Nakita ko kayo noong isang araw." Seryoso pang saad niya.

Umawang ang bibig ko at ngumiti sa kanya. "W-Well.."

Napaisip rin ako. Hindi pa namin napapag-usapan ni Worth ang relasyon na tinatanong niya.

"H-Hindi pa namin napag-usapan.." nahihiyang sagot ko kay nanay at napakagat labi.

Umisimid siya at tumingin sa harapan. "Kaya niyo ba?"

"Ang ano, nay?"

Humarap siya sakin at bumuntong hininga. "Ang isa't isa. Sundalo iyon, anak. Ikaw.." Tinignan niya ang nangangayat kong pangangatawan. Hindi na siya nakapagsalita.

"Mamamatay?" pabirong tanong ko at ngumisi. Sinindot niya naman ako sa tagiliran at galit na tinignan ako.

Tumawa ako at umiling iling sa kanya. "Oh, motherbells.."