See You Soon, Soldier (Ambience Series #1)

Chapter Eight

White Rose

I stared at him, sweetly smiling, and holding the back of his palms on my face.

Mapupunit na ang pisngi ko sa pgngiti sa kanya. I tapped his hands.

"Okay.." I shyly said. Binaba ko na ang mga kamay niya sa pisngi ko. "Tama na 'yan, sundalo." ngisi ko.

He let out a small laugh. Natulala naman ako sa tawa niya. His green eyes twinkled, his white teeth showing. It's almost dusk. The sunset's rays reflect his face.

May dinukot siya mula sa loob na bulsa ng jacket na suot niya. He took out a small white rose.

Maliit pa iyon na parang kakabuklad lang. Tinitigan ko iyon. It's thornless.

Inangat niya iyon. He carefully take the strands of my hair behind my ears before putting the white rose there. Nilagay niya iyon sa ibabaw ng tenga ko.

"There.." pumasada muli ang likod ng kamay niya sa pisngi ko bago binaba iyon. "Beauty."

My cheeks heated. Hinawakan ko amg maliit na rosas at umangat ng tingin sa kanya.

"Really?" I hesitated.

He chuckled and nodded. "Really, sweet Bellemy."

Napangiti ako. Definitely, I'm at glee with him. Kapag siya ang kaharap ko, walang harang, wala akong sakit. I'm just me. Hindi niya ako tinitignan na parang isang nakakahawang karamdaman at nanibago ako roon.

I've never been like this.

He's just chuckling now while other people would probably run away from me. Sometimes, not even a glance.

"Oh, nandito na pala kayo,"

Napalingon ako kay nanay na naglalakad papalapit samin. Tumitig siya kay Worth bago tumingin sa likuran nito.

"Good afternoon, Mrs. Grimaldi." pormal na bati ni Worth.

Sumilip rin ako sa direksyong pinanggalingan niya.

There were seven other people on the way up here. Nakapang-sundalong uniporme rin at may kanya-kanyang pasan na baril at mga naglalakihang bag. They are all wearing shades.

At hindi ako nagkamali, the six guys are huge. Hinihipan ng hangin ang mga buhok nila at nakaawang na mga uniporme. Some are carrying cables, wires and other unfamiliar stuffs.

May nag-iisang babae sa kanila na nakatali ang buhok sa likod. May suot siyang face mask. Tinaas niya ito mula sa panga niya nang makalapit samin. I noticed one of her brows raised as if she saw something unpleasent.

Worth breathed out before stepping infront, hiding me behind me. Kumunot ang noo ko sa ginawa niya.

"Motherbells and jingle bells!"

Napansin ko ang pamilyar na mukha ni Stuart na tumatakbo mula sa likuran ng grupo paharap. He's spreading his arms, holding two bigs bags with a wide smile on his face.

"Mga Espanyol talaga," rinig kong inis na bulong ni nanay sa likod.

Sinilip ako ni Stuart sa likod ni Worth. His brows raised and grinned from ear to eart when he saw me. Tinaas niya ang shades niya at kinawayan ako.

"Ah, there's the angel of the mountain. Hey, Bellemy!" masigla niyang bati habang mabilis na kinakawayan ako ng dalawang kamay niya.

Sinilip ko siya mula sa likuran ni Worth at binigyan ng ngiti. I waved at him.

"Hi.." I greeted.

Rinig ko ang mahinang pagtikhim ni Worth. Tumigil silang lahat ng may distansya mula samin.