See You Soon, Soldier (Ambience Series #1)

Chapter Thirty-three

Have and hold

"Bellemy.."

Nangangatal ang mga paa kong naglakad papalapit sa katawan ng ina ko. Bawat hakbang ko ay maiinit na mga kalayong unti-unti akong tinupok at binabalatan ng buhay sa sakit.

After all this years..

She didn't even get a chance to see the world again.

Sumikip ang dibdib ko. Ang mundong pilit niya akong nilalayo para sa kaligtasan ko, para sa kasiyahan at kalayaan. Lahat ay para sakin. Parati nalang ako ang nauuna sa aming dalawa. Gumuho pa lalo ang mundo ko nang halos mabilang ko lang sa mga daliri ko ang mga yakap na naiibibigay ko palang sa kanya.

"B-Bellemy!"

Napasigaw si Andromeda nang nawalan ulit ako ng balanse. Tumayo siya at inalalayan ako.

Biglang nanlaki ang mata niyang nakatitig sakin. "Bellemy.. y-your nose is bleeding.. Warren,"

Worth ran to me and catched my body from falling again. Naramdaman ko ang muling pagdurugo ng ilong ko pero wala na akong pakialam roon.

"Baby.."

Hindi pa ako gumagaling, nay. Bakit iniwan mo na ako?

I caught a glimpse of the men who pulled the trigger. Gapos na gapos na siya ngayon ng mga sundalo at ilan ay tinutulak pa siya. He's an UNCO. Most of the soldiers were astounded, staring at my mother's dead body, at Worth, Andromeda and me. Mabibigat din ang paghinga nila.

"B-Bellemy.. baby, don't."

Nanginginig na hinawakan ako ni Worth para pigilan sa paglalakad muli papunta sa nanay ko. Nanginginig na ang mga binti kong pilit gumawa pa rin ng hakbang.

"N-No! Let me go! Let me go! Please.. I want my mother.." Tuluyan nang kumawala ang sigaw mula sakin. Hindi ko na nakilala ang boses ko sa lakas nito.

This isn't the freedom I wanted for her. Gusto ko pa siyang bumaba. Makita ang mundong umaasa akong may naghihintay pa para sa kanya roon.

Nag-uunahang lumabas ang mga luha ko. Umiling-iling ako.

"Please.." pagmamakaawa ko sa malakas na pagkakagapos sa katawan ko.

Worth hold me tight. "Stop. Stop, Bellemy. Y-You're bleeding and cold.. Take the cure, first. Please.."

Mabagal kong iniling ang ulo ko. I can't live without my mother. She's my hope.

Narinig ko ang pagmura ni Worth sa pag-iling ko.

"Commander, the President's plane is on sight on the air. Not far. He's about to land any minute."

I gasped when my vision blurred. Nayupi ko ang damit ni Worth dahil sa biglang pagkapit ko. Nawalan na ng pwersa ang mga paa ko.

"B-Bellemy?" I heard Worth's horrified tone. My hand slowly slipped away from his shoulders. He gasped.

"Andromeda, what the fuck are you just standing there?!" He screamed.

Sumarado na ang talupak ng mga mata ko. Nadinig ko ang paggugulo ng paligid. Soldiers gasping and on their feets. I felt my body on the ground. Worth's shaking arms around me.

"On your positions! Move your fucking asses around the diameter and keep on eye on the President's plane! Move, men! Bring my good friend, Walter to him! Warn the terrorists, they need to prepare their explanations. This isn't the time to go low! Move! We still have a job to do." Marshal's stern voice.

"We can access every satellite, any radio-active system on his plane. We can let the people know what happened above them." Marahas siyang bumuga ng hininga. "About fucking time. This is one hell of a mountain, soldiers. Honor it.."