Because I Don't Love You

Chapter 5

Kalila's POV:

Hindi ko mapigilang kabahan habang papunta kami ni Mr. Rodriguez sa office niya na kung saan niya ako i-interviewhin.

Nauuna siyang maglakad habang tahimik akong sumusunod sa kanya.

Nakayuko lang ako habang papunta kami sa office niya. I lightly bit my lower lip because of anxiousness.

Naisip ko na hindi ako pwedeng magpahalatang kinakabahan. Kaya dumiretso na lang ako ng tingin.

Iginala ko ang paningin ko sa paligid and I really can't help but admire the company itself. Napakalawak niya at gandang-ganda talaga ako sa interior. Siguro, heaven 'to para sa mga gustong magtrabaho sa corporate world.

Biglang bumagal ang pag lakad ni Sir Rodriguez at huminto sa isang malaking glass door.

"Shall we?", he asked as he opened the door.

Sabay na kaming pumasok sa office niya at bigla akong napa-wow sa lawak at ganda ng office. May couch sa gilid at ang organized ng paligid. Ang ganda rin ng view mula sa malaking glass window na nasa likod ng table and swivel chair.

This company is really something else, banggit ko sa isip ko habang iginagala ang paningin sa loob ng office.

"Have a seat. Please make yourself comfortable", sabi niya nang nakangiti habang papunta sa kanyang swivel chair.

Dahan-dahan akong naglakad papunta sa upuan sa harapan niya at umupo.

"How are you feeling? Mukha kang may kaaway kanina sa labas when you were alone", he said and chuckled.

Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya at kulang na lang umpugin ko ang ulo ko sa mesa.

Tinitignan niya pala ako kanina habang nakahalukipkip ako at nakapout!

Kausap ko nga kasi si Lord kanina. Sabi ko wag na niya sana dagdagan yung pagkamalas ko ngayong araw.

Pero heto ako ngayon, gusto nang magpalamon sa lupa dahil sa kahihiyan.

Saglit akong napakamot ng batok bago ako naga-alangang tumingin sa kanya. "Ah. Wala po yun sir. May iniisip lang", sabi ko at ngumiti.

Kahit na nakakahiya ako kanina.. Kalma lang! Be confident pa rin!

ChAr.. Ayoko na talaga jusko!

"Don't worry. You're cute", he said and smiled.

Bigla nanaman akong nahiya sa sinabi niya kaya umiwas na lang ako ng tingin.

"I'm sorry, we haven't formally introduce ourselves yet", sabi niya at dahan-dahang tumayo.

"I'm Lucas Rodriguez..", he said while offering his hand.

Tumayo na rin ako at kinuha ko ang kamay niya upang makipagshake hands sa kanya.

".. President and CEO of Rodriguez Land Corporation."

Nanlaki nanaman ang mga mata ko at napatigil ako sa handshake namin.

Siya ang CEO?!

Parang ang bata ng itsura niya para maging CEO!

Doon ko lang napansin ang pangalan niya na nakapatong sa mesa.

Engr. Lucas Rodriguez
President and Chief Executive Officer

Shuta, oo nga!

Bakit di ko 'to nabasa agad ?!

I put my thoughts away and quickly acted normal. Hindi ako pwedeng magpanic.

"It's nice to meet you.. Sir Lucas Rodriguez", I said with an uneasy smile.

Ano 'to?!

Ang President slash CEO ng company ang magi-interview sakin?!

Anong klaseng kamalasan naman ito!

"I'm Kalila Vienn Cortez, sir", pakilala ko with matching ngiti, kahit sa totoo lang, lahat na yata ng organs ko sa katawan nagkakagulo na.

We both took our seats and he proceeded with the interview.

"Judging by your age and the year that you took the license exam, napasa mo ang CPA exam ng first take. You even ranked 4th in the exam. That's good."

"Thank you Sir", I said and smiled a little.

Natuwa naman ako na nagbunga lahat ng pinaghirapan ko. After graduating, nagtrabaho na muna ako ng 2 years bago mag-enroll sa Review School of Accountancy or ReSA.

Tiniis ko muna magself-study while working dahil ayokong manghingi ng kahit ano sa mom ko. Kahit pang-review.

Pera niya yun, hindi sa akin.

Nagtanong pa si Sir Rodriguez ng mga ibang details about sa sarili ko. Tinanong niya rin if I'm currently employed and I said yes.

Kwinento ko naman kung papaano naging supportive ang boss ko na gamitin ang full potential ko at magtransfer ng ibang company.

He looks impressed sa mga na-achieve ko so far sa iilang taon kong pagwork sa company ko.

"You're very hard working, Ms. Cortez", he said as he smiled.

I nodded my head and gave a look of determination, "Of course sir. Working in this field has always been my passion and I can willingly give more than my 100% to contribute for the company's success."

He nodded his head, looking satisfied with my answer.

"Well, Ms. Kalila Cortez", he said and intertwined his fingers. "What job position are you exactly hoping for?"

"I was hoping for the position of management accountant sir", I said confidently.

"I see," he said while slowly nodding his head. "Then let me ask you a question."

"Okay sir. Go ahead po", I said politely.

"How do you build a good foundation with a friend?", he asked.

Shit.

That question caught me off guard.

I'm not really good with building a good foundation with friendships.

Worse... I destroy them.

Pero hindi pwedeng ganun. Hindi dapat palaging ganun. I made sure that I learn from my mistakes. Iniisip ko pa lang how I messed up with a person before that I truly love right now, lalo akong nagiging determinadong ayusin ang sarili ko.

"Building a good foundation with friendships doesn't necessarily mean being always in favor of one another. It does not always lead to sharing of smiles and laughter. It is about helping each other grow.. making decisions that makes the both of you better", I said with a faint smile.

"Until the time comes that one will be able to stand on his or her own feet.. with or without the other. Para po sa akin, yun ang tunay na pagkakaibigan", I added.

"I'm glad you said that", he smiled.

"Sa pagbuo ng magandang foundation, hindi yan nasusukat kung gaano niyo kakilala ang isa't isa. Hindi sa kung sino ang mas nagbibigay. You build a good one by making sure that the both of you will grow into a better version of yourselves", he added.

"This company will be your friend.. your partner. There will be hardships and it won't always be victorious at the end of the day. Pero ang importante, tinutulungan niyo ang isa't isa", he said as he smiled.

"Hindi nasusukat ang ganda ng pundasyon sa kung gaano karaming beses niyo naramdaman ang saya. Dahil ang importante.. hindi niyo pinapabayaan ang isa't isa", he said.

I just nodded my head and smiled.

"Well, Ms. Cortez. Are you ready to build a good foundation with us?"