အကျယ်ချုပ်ကာလ ပြီးသွားတဲ့အခါ၊ ငါ့ကို ဆိပ်ကမ်းကို ပြန်သွားဖို့ ခွင့်ပြုပေးတယ်။
" ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ? " လို့ Li က အော်လိုက်တယ်။
ဒါက လှည်းငယ်လေးထဲမှာ ရှိနေတဲ့ ငါ့ကို Liက အဖော်ပြုလိုက်ပါပို့ဆောင်ပေးတဲ့ သာမန် နေ့တစ်နေ့ ပါပဲ။ လှည်းက ရုတ်တရက် ရပ်သွားတဲ့ အချိန်မှာ ငါဟာ စာဖတ်နေခဲ့တယ်။ လှည်းအပြင်ဖက်မှာတော့ ကျယ်လောင်တဲ့ ပွက်လောရိုက်သံ တစ်ခု ကြားလိုက်ရတယ်။ မကြာခင်မှာပဲ၊ လှည်းအပြင်ဖက်မှာ ရှိနေတဲ့ တောပုန်းဓားပြတွေက လှည်းထဲကလူတွေအကုန်လုံးကို အပြင်ထွက်ခိုင်းပြီး အဖိုးတန်ပစ္စည်းတွေအကုန် ထားခဲ့ကြဖို့ ပြောဆိုနေကြမှန်း ငါ သဘောပေါက်လိုက်တယ်။ ဘိုးဘိုးရဲ့မြေပေါ်မှာ တောပုန်းတွေ တကယ်ရှိနေလိမ့်မယ်လို့ ငါ ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးခဲ့ဖူးဘူး - ပြီးတော့ အခုလို နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီးမှာ ဓားပြတိုက်ခံရတယ် ဆိုတာက တကယ့်ကို အံ့သြစရာပဲ။
" မင်းတို့က Fa သခင်ကြီး ဆီကနေ ဓားပြတိုက်ရဲတယ်လား? "
ဖြစ်ချင်တော့ လှည်းမောင်းသမား၊ Li နဲ့ ငါပဲ ရှိနေတယ်။ ငါတို့ကအနေနဲ့ လူထွားကြီး ၅ယောက်ကို ယှဥ်ပြိုင်တိုက်ခိုက်နိုင်ဖို့ဆိုတာက ဘယ်လိုမှကို မဖြစ်နိုင်တာပဲ။ ဒါပပေမယ့် Li က တောပုန်းတွေအရှေ့မှာ သူရဲဘောကြောင်မနေသလို၊ လှည်းမောင်းသမားကလည်း ငါ့အရှေ့မှာ တမင် မတ်တပ်ရပ်နေပြီးတော့ ငါ့ကို တောပုန်းတွေ မြင်မသွားအောင် ကာကွယ်ပေးထားတယ်။ ကံမကောင်းစွာနဲ့ပဲ၊ တောပုန်းတွေထဲက တစ်ယောက်က ငါ့ကို မျက်စိကျသွားခဲ့တယ်။
" ဘော့စ်၊ ဟိုကလေးဆီမှာ Fa အိမ်တော်ရဲ့ အမှတ်အသားကို ချိတ်ဆွဲထားတယ်ဗျ"
ချက်ချင်းပဲ၊ လှည်းမောင်းသမားနဲ့ Li က ငါ့ကို သူတို့အနောက်ကို ထပ်ပို့လိုက်တယ်။ ငါ့ကို ပစ်မှတ်ထားလိုက်ကြမှန်း ငါ ကောင်းကောင်း သိသွားခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီ့လူကြီးကပဲ ငါ့ကို ပြန်ပေးဆွဲဖို့ ခေါ်ထားသင့်ကြောင်း အကြံပေးလာတော့၊ ငါ့နှလုံးသားထဲကနေ ဒေါသမီးတွေ တောက်လောင်လာခဲ့တယ်။ ငါ့ကိုကြည့်ရတာ အားနည်းနေပုံ ပေါ်တဲ့အတွက်ကြောင့်၊ ငါက အလွယ်တကူပဲ ပစ်မှတ်ထားခံရတယ်တဲ့လား။
YOU ARE READING
Rebirth of Fa Wei Lan {Myanmar Translation}
General FictionI don't own this story and I'm just a translator. I give all full credit to the original author - Harui30. I've asked the permission for translating this novel from the original author, but I don't receive the permission yet. So, I'll try to get...
