Merlin'in büyücü olduğunu öğrendikten sonra Arthur'un yönettiği bir Camelot. Tüm varlıkların bir arada huzur içinde yaşayacağı bir krallık.
Diziyi izlerken en başından beri bunu hayal ettik hepimiz. Ben de bunu yazmak istedim . Umarım beğenirsiniz...
Merlin bir adım geriledi. Tedirgin bakışlarla etrafına baktı. Bunun kötü bir rüya olması gerekiyordu.
Oysa ki Morgana kanlı canlı karşısındaydı.
"Sen nasıl.." Merlin cümlesini tamamlayamadı. Devam etmesi için kendini toplaması gerekti.
"Seni ben öldürdüm. Ejderha nefesinden dövülmüş bir kılıçla hem de.."
Morgana Merlin'e hüzünlü bir gülümsemeyle baktı.
"Emin ol, çok iyi hatırlıyorum."
"O zaman nasıl karşımdasın? Senin ölü olman gerekiyordu!"
Elleriyle kendini ve çevresini gösterdi. "Hayatta pek çok garip şey oluyor Emrys. Ben bir şekilde dirildim ve.." Gözleri kısa bir anlığına, şaşkınlıktan kocaman olmuş gözleriyle kendisine bakan kadına kaydı. "Ben buradaki insanlara yardım ediyorum. Ama izin verelim de bu kadın evine gitsin. "
Merlin ellerini başının arasına aldı. Pek çok şey söylemek istiyordu. Ama Morgana kadının burada olmasından endişeleniyordu sadece.
"Neden? Onun senin gerçek yüzünü görmesinden mi korkuyorsun?"
Sonra Merlin, hayatını normal olarak yaşayan bu kadına gerçekleri anlatmaktan vazgeçti. Ona her şeyi anlatsa ve o da inansa bile hiçbir faydası olmayacaktı.
"Siz neden bahsediyorsunuz? Ne dirilmesi? Katherina?"
Merlin kadının sorularını duymamazlıktan geldi.
"Katherina haklı. Evinize dönmelisiniz. Ayrıca ejderhanın size zarar vermeyeceğine söz veriyorum. Ejderha benim kontrolümde olacak."
Kadın endişeli gözleriyle Morgana'ya baktı. Morgana başıyla onaylayınca da hızla yanlarından uzaklaştı.
"Ona gerçekleri anlatmadığın için teşekkür ederim."
Merlin anlamayan gözlerle Morgana'ya baktı.
"Beni kandırmaya, kendini iyi biri gibi göstermeye çalışıyorsun. Ama ben seni tanıyorum. Nasıl dirildiğin hakkında hiçbir fikrim yok ve umrumda da değil.." Merlin ellerini kaldırdı.
"Forbearnan firgenholt"
Merlin'in gözlerinin parlamasıyla Morgana'nın başının üstünde duran ağaç dalı kırıldı. Başına sertçe düşen dalın etkisiyle Morgana bayıldı ve yere düştü.
Merlin artık neye şaşıracağını şaşırmıştı. Eliyle alnını ovarken bir yandan da ne yapacağını düşündü. Morgana'yı öldürdüğü anı daha dün gibi hatırlıyordu. Yerde yatan ve nefes alan Morgana'ya kaydı gözleri. Onu şuanda öldürebilirdi. Ama Morgana'nın kaderine yine kendisi karar veremezdi. Onun her iki öldürüşünde de yeterince acı çekmişti. Merlin Morgana'yı iki kez öldürdüğünü hatırlayınca sinirli bir şekilde güldü.
Merlin'in gözleri parladığında Morgana daha derin bir uykuya daldı. Sadece Merlin istediğinde uyanabilirdi. Böylece onu saraya götürene kadar bir tehlike oluşturmazdı.
Merlin Morgana'yı orada bıraktı. Aithusa'yla ilgilenmesi ve sorununu çözmesi gerekiyordu. Sonuçta o bir Ejderha Efendisi'ydi.
"Dragon ope-lia Stouce-lia fesh o mone fésht"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merlin çok geçmeden Aithusa'nın beyaz kanatlarını gördü. Bakışlarında korkuyu gören Merlin onu bu kadar korkutan şeyin ne olduğunu merak etti.
Aithusa yere indiğinde Morgana'yı gördü ve ona doğru ilerledi. Merlin onu durdurmak istedi ama sonra ne yapacağını görmenin daha iyi olduğuna karar verdi.
Aithusa Morgana'nın başında durdu ve orada yere çöktü. Merlin o zaman aralarındaki bağın ne kadar kuvvetli olduğunu anladı. Acaba Morgana ona zorbalık yaparak mı kendine bağladı yoksa bu gerçek bir dostluk muydu?
Merlin Aithusa'ya yaklaştı. Eskiden yumurtadan çıkması için adını söylediği ejderhadan çok farklıydı.
Yaşadığı onca şey onu değiştirmiş ve belki de geri dönemeyeceği bir karaktere bürünmüştü. Merlin öyle olmamasını umdu. Onun adını geleceği parlak ve güzel olsun diye koymuştu. Kilgharrah'ın ona emanet ettiği yumurtaları düşününce ürperdi.
Elini yavaşça Aithusa'ya uzattı. Ama büyü yapmak için değil ona olan merhametini göstermek için. Aithusa ona saldırmaya çalışınca Merlin geri kaçtı. Onunla anlaşmak gerçekten zor olacaktı. Ama Morgana ve Aithusa'yı saraya götürmesi gerekiyordu. Bunu yapmak için aklına bir fikir geldi.
Morgana ve Aithusa'yı orada bıraktı. Atını bağladığı yere döndüğünde tarlası yanan köylüyle tokalaşan Chris'i gördü. Biraz önce küle dönmüş kapkara tarla şimdi sebzeleri üstünde yemyeşil bir tarlaya dönüşmüştü. Merlin yeteneğinin çok özel olduğunu düşündü.
Merlin Chris'e olanları olabildiğince kısa bir şekilde anlattı. Chris Morgana'yı şahsen tanımıyordu ama herkes gibi yaptıklarını biliyordu. O yüzden köydeki harabe olmuş yerleri düzeltmeyi üstlendi ve Merlin'e şans diledi. Merlin ona bolca teşekkür ettikten sonra atıyla Morgana'nın yanına gitti.
Morgana'ya onu ata taşımak için yaklaştığında Aithusa ağzından hırıltılı bir ses çıkardı. Merlin onu ikna etmenin bir yolunu bulmalıydı. Bu da Morgana'nın düşmanı değil de dostu olduğunu göstermekti.
Merlin gülümsedi ve sevgi dolu bakışlarını Morgana'ya - bunu yapmak çok zordu - çevirdi. Ejderha dilinde ona yardım etmek istediğini söyledi. Aithusa Morganadan biraz uzaklaştı. Ama gözleri Merlin'in üstündeydi. Merlin Morgana'yı kucakladı ve ata bindirdi. Düşmemesi için onu sıkıca atın eyerine bağladı. Ata bindiğinde beklenti dolu gözlerle bakan Aithusa'ya döndü. Ona ejder dilinde gittiği yere kadar takip etmesini emretti.
Atı ayağıyla dürtüp hareket etmeye başladıklarında Aithusa'nın havalandığı gördü. Bu onu takip edeceği anlamına geliyordu. Merlin artık atı dörtnala sürüyordu. Merlin ilerlerken Aithusa'nın kanat seslerini işitiyordu. Saraya yaklaştıklarında şövalyeler hemen Merlin'in yanına geldiler. Morgana'yı diri olarak gördüklerinde hepsinin kısa bir an dili tutuldu. Merlin olanları anlattı ve şövalyeler atını alıp o Morgana'yla Arthur'a giderken eşlik ettiler.
Merlin bir an önce Arthur'a ulaşmak istiyordu. Sarayın koridorlarından geçerken Morgana'yı görenler köşe bucak kaçmaya ya da ona saldırmaya çalıştı. Neyse ki şövalyeler onları engelledi ve Merlin çabucak Arthur'un karar odasına vardı. Kapılar hızla açıldı ve Merlin kucağında Morgana'yla odaya girdi.
Arthur, Gaius ve Guinevere'le masada bazı kağıtlara bakıyordu. Morgana'yı ilk gören Arthur oldu. Çok geçmeden Gaius ve Guinevere de şaşırarak ayağa kalktılar.
Merlin merdivenlerden koştuğu için nefes nefeseydi. Kesik nefeslerinin arasında şu iki kelimeyi söyleyebildi:
