Love Works That Way

Wakas

                  Nazarene

Napatayo ako  sa kinauupuan ko at pinahid ang mga luhang pumapatak sa akin dahil sa mga ala-alang nagbalik sa akin.Ilang linggo na ang nakalipas since nag-usap  kami ni Mira.

I'm sure na nakaalis na siya dito sa bansa.And if im not mistaken  siguro ngayong araw o sa nga susunod na araw ang kasal niya.Walang estudyante ngayon maliban na lang sa mga  may practice at ilang  board members.

Mabuti na lang pinayagan kaming pumasok dito nung guard kasi natatandaan pa niya ako.At wala din daw namang klase ngayon.

Nandito ako ngayon sa puno kung saan ko siya nakitang masakit ang paa.Napakasungit pa niya nu'n.

Nagbrowse ako  sa fb at tiningnan ang Invitation na pinost ni Mira  last  last week pa ata.At tama ito ang exact date ng kasal niy.

Naglakad-lakad ako dito sa university at  sa bawat sulok ay may naaalala ako tungkol sa kaniya.Ito na siguro ang huling araw na  dapat ko siyang isipin.Ikakasal na siya,susumpa na siya sa diyos kasama ang lalaking Mahal niya.

Pumasok ako sa dati naming Room at halos wala pa din 'tong pinagbago.Umupo ako sa kinauupuan ko.

Naalala ko nung sinoli niya ang libro na binabasa ko she told me that she knows why I didn't  take an engineering course and Im so embarrassed because of Sery.

"Tss! Siya pa din ang naalala ko."

Umiling ako at mukhang  tama nga ata si Ate bading nga ata ako bakit kasi naiiyak ako.

"Maybe she's  wearing a long white gown right now.Holding a boquet  and walking on Aisle with a smile  on her face because she is marrying a Man  he loves."

I imagined how happy  she is right now and for that it's my happiness too.

" I  should accept the fact that  I'm not  her groom and I'm not the man she's  marrying."

Tatayo na sana ako ng may mag-abot ng  panyo sa akin.

"Mukhang kailangan mo 'yan" Am I was dreaming?Kilalang-kilala ko ang boses niya.

Tinanggap ko ang panyo na binigay niya at hindi ko pa rin siya magawang tingnan.Nanatili akong nakatingin sa harap ko  habang siya ay alam kong nakatingin sa akin kahit nasa gilid ko siya.

Umupo siya sa tabi ko at hindi ko pa rin siya tinitingnan.

"Alam mo hindi natuloy ang kasal namin.Steve sacrifice  his family reputation for me.Siya na mismo ang nag-cancel ng   kasal namin." 

Pinakiramdaman kong mabuti ang sinasabi niya at kahit hindi ako direktang nakatingin sa kanya ay alam kong nakangiti siya ng bahagya sa sinabi niya  at alam kong may pagaalala.

"Bakit mo ginawa 'yun?Di ba mahal mo siya?Saka anong ginagawa mo dito?" sunod sunod na tanong ko.

" I  don't think  that  I need to leave just to realized that the  person I  truly  love is here" pinakinggan ko lang siya.

"Thankful pa din ako kay Steve kasi isa siya sa  taong nagparealized sa akin ng totoong laman ng puso ko.And also he help me to realize that the person I love ang dapat ko talagang pakasalan.Ni let go niya ako because of  you." 

Hindi ko alam kung ginagawa lang  nila 'to dahil sa kalagayan ko.

"Kung ginawa niyo 'yun dahil   naawa  kayo sa akin dahil sa kalagayan ko please dont do that.Mas  lalo lang akong masasaktan na makita kang hindi masaya." 

Isinandal niya ang ulo  niya sa balikat  ko at niyakap ako .

"Paano ako hindi magiging masaya kung kasama ko ang lalaking mahal ko?Sorry kung nahuli ako natakot lang kasi ako nung una pero I swear that I dont ever leave you again until   makakita ka Im here always."