ANONİM:ELMAS

4.5

arkadaşlar şuna açıklık getirmek istiyorum başrol kızımız özgü masum kız veya iyi bir kız değil aynı şekilde almas da öyle iyi çocuk değil kızlarla sadece takılan tiplerden neyse çoğu kişi şu olaya takılmış baya önceki bölümlerden birinde olan olaya özgü ve almas öpüştüğünde almasın sevgilisinin görmesi ve ikisininde gülmesi tabii ki kimse bu durumda olmak istemez ama bu bir kurgu gerçi gerçek hayattada yaşanabilir böyle bir şey neyse dediğim gibi kurgu ve baş karakterler biraz şerefsiz oldukları için bu şeylere takılıpta sinirlenmeyelim lütfen öptüm

iyi okumalar diliyorum

sonunda dediğinizi duyar gibiyim:D

Evin kapısına bakmaya başladım ne yapacağımı düşünüyordum. Annem ile babam bir an da kapıdan çıkınca panikle Almasın koluna vurup konuştum.

"Çabuk, çabuk! Geriye git!" dememle Almas hızlıca arabayı geriye doğru sürdü. Çantamın üstündeki gömleğimi alıp hızlıca giydim. Düğmeleri hızlıca ilikleyip tişörtü arka koltuğa attım. Yeterince gözden kaybolduktan sonra konuşmaya başladım. "Bu kadar uzaklık yeter. Şimdi sen arabadan iniyorsun ve yollarımız ayrılıyor." Bana saf saf bakarken telaşla "Hadi! Hadi!" diye bağırdım. Arabadan indi ve dikilmeye başladı. Ben de hızlıca şoför koltuğuna geçip kapıyı kapattım. Açık olan camdan arka koktuğa attığım tişörtü alıp Almasın eline bıraktım ve arabayı çalıştırdım. Almasa baktığımda elinde tişörtle şokla bana bakıyordu. Zoraki gülümsedim.

Ben arabayı sürmeye başlayınca olduğu yerde saçlarını dağıttı tişörtü sinirle yere attı. Üzülerek onu izlerken aklıma annemle geldi. Hızlıca dikiz aynasından nasıl göründüğüme baktım. At kuyruğu yaptığım saçım azıcık bozulmuştu. Hızlıca çözüp tekrardan sıkıca bağladım.

Kapının önüne geldiğimde annem tam arabaya biniyordu ki benim gelen arabamı fark etti. Keşke biraz daha oyalansaydım diye düşündüm. Arabayı durdurup arka koltuktan çantamı alıp çıktım. Şaşkın bir edayla anneme doğru yürümeye başladım.

"Anne? Ne işin var burada?" dediğimde babamda arabadan çıktı. "Ne işiniz var diye sormalıyım sanırım."

"Asıl sen neredesin arıyoruz açmıyorsun da?" Çantamdan telefonu çıkarıp baktığımda annem ve babamdan gelen cevapsız çağrıları gördüm.

"Ha.. İş görülmesindeydim. Bir şirket Mimar arıyormuşta."

"Bu kıyafetle mi?"

"İş görüşmesinde kıyafetin önemli olduğunu bilmiyordum? Neyse gelin içeri geçelim." diyip evimin kapısına yöneldim çantamda anahtarımı ararken. Sonunda bulup kapıyı açtım ve içeri geçtim. Kapıyı tutup onlarında girmesini bekledim. Sırayla içeri girdiklerinde kapıyı kapattım.

Ayakkabılarımı çıkarıp ayakkabılığın kapısını açtım annem ve babam için iki.çift terlik çıkarıp önlerine koydum. Hemen giyip salona yöneldiler. İyi ki erken gelmişlerdi çünkü Almasla beni sevişirken yakalamaları hiç hoş olmazdı. Ben de ayakkabılarımı ayakkabılığa koyup peşlerinden gittim.

"Ee neden geldiğinizi söylemediniz?"

"Ne o? Gelmemizi istemiyor musun illa sebep mi lazım?"

"Hayır annecim. Merak ediyorum sadece. Tabii ki istediğiniz kadar kalabilirsiniz ama Fransa'da işler vardır bırakıp burda kalır mısınız? Ben çok isterim." diyip onları en can alıcı noktasından vurdum. İş. Hayatta onlar işine ara vermezdi sadece tatillerinde bırakırlardı. Bu da onlardan biri olmalıydı.

"İş ortağı ile görüşmeye geldik. Bu durumda seni de ziyaret edelim dedik kızım."

"İyi yapmışsınız babacım. Bir şeyler içer misiniz?"