|5.bölüm: A L D A N M A K

126 10 22
                                    


"Sen çok uzaklara es
Acı sinmiş tenine
Mey gibi, ney gibi
Karanlık sindirir seni

Ben buralara yabancı gibiyim
Tanrım izin ver geçeyim
...
Ve ben ona buna içerim bu gece
Sana içerim ki güzelleşsin bu çirkin dünya."

Sena Şener, Ceylan Ertem~(Çirkin Dünya)

|•DENEF: 5. Bölüm Aldanmak|🖤

"Aldanmayı annemden öğrenmişim. Aldatmayı öğrenmek istemedim. Gerçi, aldanmayı da böylesine istememiştim...
Aldanmak isteyerek ölüyorum. Aldatılmak istemiyorum."

----

"Düşüm bile yalnızdır."

•Π•

Can, yanardı. Yeri gelir, baldan tatlı olurdu. Yeri gelirdi, odun.

En çok, kupkuru bir çölken yanıyordum.
Bir güneş, başıma vururdu. Beni ayıltacağı yerde, bayıltırdı.
Baygın baygın ayakta durmaya çalışırdım yanmışlığıma karışmış yaralarımla.

Öldürmeyi düşünmezdim. Kendi katilim olursam, öldürmeyecek miydim bir insanı?

Kıymayacak mıydım bir cana? Gerçi benden önce başkaları kıymıştı o cana.
Bak, güneşin önüne atıvermişler kanamışlığıyla.

Kanmışlığıyla.

Hatırlayıp da, üzülmüşlüğüyle. Kazık yeyip, ağlayamamışlığıyla.

Yanıp yanıp, sönememişliğiyle.
Direkt kurumuşluğuyla, cehennem ateşlerine atmışlar canımı.

Canım yanıyor.

Su dökeceklerine, önümde yudumluyorlar.
İnsafsızlığı yabancılardan, aldanmayı ise ailemden öğrenmiştim.

Aldatıldığımı, öğrenememişim. Öğrenecektim. Elbet gelecekti; hüzün, yıkılmışlık, ruhuma.

Gerçi gitmemişti de. Sadece içime bir yerlere ötelenmişti.
Onu birisinin çekip alması gerekiyordu derinlerimden.

Biri gelecekti. Hüznümü de yıkılmışlığımı da derinlerimden çıkarıp önüme koyacaktı.

Üzerine de yenilerini ekleyip tekrardan içime koyacaktı.

Korlar değmiş bunlara, yandı içim.
Üfleyemedim, nefessiz kaldım.

Ölümün adımlarını duyumsadım. Sinsice ve sessizce yaklaşan adımlar, tanıdıktı.

Ölecektim.

••• |•| •••

Derin bir nefes aldım ve elimde tuttuğum kağıdı sıktım.
Oturduğum doktor koltuğunda doktorun gözlerine umut beklercesine bakıyordum.

Dikdörtgen, çerçevesiz gözlüğünün ardından bakan elli yaşını geçmiş, göz etrafı kırışıklarının ardından bakan doktorsa, bana hiç de umut vadedici gözükmüyordu.

DENEFHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin