Reverse Romance:The Past

Chapter Sixteen

Karen

     First day of sembreak. Maaga akong pumunta sa bahay nila Louisse, baka kasi maaga aalis yung mga yun eh.
     “Oh! Just in time. Paalis na rin kami eh. Eto yung susi sa kwarto ni Louisse at sa kwarto ni Tsukasa. Spare key yan ni Louisse sa kwarto niya then yung isa pang susi nasakanya. Eto naman yung spare key sa kwarto ni Tsukasa, kung saan ka matutulog. Yung kapares niyan ay dala ni Tsukasa kaya hindi ka pwedeng malock kundi hindi ka na makakapasok sa kwartong yun. I recommend na pagsama-samahin mo na lang lahat ng spare keys.” Sabi ni Tito tapos isa-isa na silang nagsilabasan from the house at nahuli na si Tito.
     “Uh, nasaan po ba si Louisse?” I asked before makaalis si Tito.
     “She’s still inside her room. Sleeping. May pagkain sa kitchen kaya help yourself kapag nagutom ka.” He said at umalis na rin siya.

¥©©¥

     Ugh! Hanggang kailan ba siya matutulog?! 2 pm na! Tapos may biglang kumalabog from her room.
     “UGH!” I heard her groan in frustration. Bigla naman siyang lumabas ng kwarto parang tantrums lang! Pero medyo awkward lang yung suot niya.
     naka T-shirt siya tapos naka undies lang. At home na at home talaga siya.
     “Pa! Sabi ko gisingin niyo ako ng 8 am! Bakit hindi niyo a–AAHHHH!!!!” She screamed nung nakita niya ako. She pulled her T-shirt down enough to cover her up.
     “Before you slap me, Dad mo ang nag-utos sa akin na bantayan ka.” I quickly explained to her.
     “Si Papa?! Ugh!” She quickly turned around at papasok ulit sana siya sa kwarto niya kaso nalock siya. Namumula na siya. Aww… ang cute!
     “Uh, pwedeng pabukas.” She shyly asked me. She was still holding her shirt down. Nung makalapit na ako sa kanya, she kept avoiding my gaze. Ang sarap talaga niyang asarin.

¥©©¥

Louisse

     Ano bang pumasok sa isip ni Papa?! Kaya ko naman mag-isa eh!
     “Wala na bang ibibilis yan?” I asked. Hindi pa rin kasi niya mahanap yung susi sa kwarto ko eh. I feel like he’s teasing me again.
     “Here we go.” He opened the door at ang lapit niya sa akin. Pagpasok ko, siya rin ang nagsara nung pinto. Ugh! Makapagbihis na nga! Baka kung ano pa ang makita niya eh!
     After kong magbihis, lumabas din ako para kumain na. Ugh! Parang wala na akong mukhang maihaharap sa kanya!
     Dumeretso na akong kitchen. Syempre nag-usisa muna ako. Umupo rin ako sa counter chair. Habang siya may tinitingnan siya sa ref namin. Narinig niya akong umupo kaya napalingon siya sa akin.
     “Good morning. So anong gusto mo? Coffee, tea, or me?” He smirked and wiggled his eyebrows. Mukha siyang tanga! Wala na akong nagawa kung hindi tumawa sa kabaliwan niya.
     “Coffee na lang.” I replied.
     “Sorry pero sa lahat ng sinabi, I’m the only one available.” Mukha talaga siyang tanga!
     “Jusko! Tigilan na natin tong kabaliwan na to pwede ba?!” I said while laughing. Hindi ko na kinakaya! Nakakaloka talaga! Tsaka hapon na! It’s too late for a ‘good morning’! XDXD.
     “Ok, ok. So bakit ka nga pala nagpapagising ng 8? May lakad ka?” He asked. Pinagpatuloy lang niya yung paghahanap sa ref namin.
     “Wala lang. Mababaliktad na naman kasi yung tulog ko kapag hindi ako gumising ng maaga eh.” Nocturnal kasi ako. Inaamin ko naman na hindi ako morning person. May pagkabampira nga ako eh. Ewan ko ba! Lahat ng tao dito sa bahay morning person pwera lang sa akin.
     “Eh hindi ka na nagising… Anong mangyayari?” He asked out of curiosity. Halata sa mukha niya eh.
     “Walang tulugan sa gabi at tulog mantika kapag umaga.” Best way to say it.
     “So, hanggang kailan ka nga pala dito?” I asked. Hindi ko alam kung anong ibig sabihin ni Papa na bantayan niya ako? Pupunta-punta ba siya dito o talagang dito siya matutulog?
     “For the whole sembreak, dito muna ako. Nagpaalam na ako kay mom at ok lang naman daw sa kanya.” He explained. D-dito siya matutulog?!
     “Eh, yung spare keys? Nasaan yung spare keys?!” I asked for the spare keys. He threw one spare key at me.
     “Eto yung sa kwarto mo.” He told me.
     “Eh yung iba?” I asked. Bakit pinaghiwa-hiwalay niya?!
     “Sh!t.” Biglang nanlaki yung mga mata niya kinapa-kapa yung pants, polo, pati yung bag na iniwan niya sa living area.
     “M-may problema?” Feeling ko may something… something bad.
     “Naiwan ko yung mga susi sa kwarto ni Luke.” He nervously said.
     “ANO?!” Eh fvck him! How can he leave it!
     “Eh bakit mo naman kasi iniwan sa kwarto niya!” I’m loosing y temper again!
     “Eh bakit kasi puro automatic na naglolock yung mga pinto sa kwarto niyo?” He asked like it was something weird.
     “Para maiwasan ang walaan at angkinan ng gamit. Tsaka para may privacy kami. Lalo na ako. Ako lang ang babae dito sa bahay.” Actually, feeling ko lang ha, kaya pinalagyan nila Mama at Papa yung mga pinto namin ng automatic locks ay para hindi sila mabulabog sa gabi, doing you-know-what.
     “Yeah, right! Eh kanina nga lang lumabas ka ng naka shirt at undies lang eh.” He teased. Pero kahit na nang-aasar siya, he was also blushing himself. Pvtngna, bakit pati ako namumula!
     “Shut up!” Pinalo-palo ko pa siya sa braso.
     “Anyway, saan nga pala ako matutulog?” He asked. Oo nga pala! He’s locked out of Tsukasa’s room. Wala nang ibang kwartong available kundi yung akin… Pero bakit kasi hiniwalay niya yung spare key nung sa akin dun sa spare keys para sa buong bahay?
     “Bakit susi ko lang ang hiniwalay mo? Yung totoo! Plinano mo to noh!” I pointed my finger at him. He raised both of his hands.
    “Hindi! Ano ka ba?! Baka kasi magpabukas ka ulit ng pinto sa akin eh. Kaya iniwan ko na lang dito, balak ko rin sanang maligo, eh para paghinanap mo, ayan na. Kukunin mo na lang.” Mukhang totoo naman yung sinasabi niya. But still! Saan siya pwedeng matulog?! I guess I have no choice.
     “Dalin mo na yung mga gamit mo sa kwarto ko. We’ll figure things out later.” Utos ko sa kanya. What could possibly happen. I mean, magkasama lang naman kaming matutulog sa iisang kwarto for one week, that’s it! Nothing can happen… Ugh! Who am I kidding?! A lot can happen!