Chapter Twenty One

109 3 2
                                    

Karen

     "What?! A-a-anong i-ibig mong sabihin?" I asked Louisse. What the hell did she mean by that?

     "I said I'm done, Karen. Tigilan mo na ako. Alam kong mahal mo ako pero mahal ko din ang best friend ko. Ayoko nang umabot pa sa puntong magpapakamatay pa siya para lang paghiwalayin tayo." She answered. Pagkatapos nun umalis din siya kaagad. What the fvck?! Totoo ba to? Sumuko na siya ng ganun-ganun na lang?!

     Ang sakit! Kung alam lang niya yung pakiramdam ng sinukuan! Mas masakit pa yun sa paglaban eh! Para akong tanga! Laban lang nang laban ng walang napapala! Laban ng laban pero nasasaktan? Hindi eh! Nasasaktan lang ako, hindi lumalaban!

¥©©¥

Louisse

     Ang sakit! Yung pakiramdam na alam ko na nasasaktan din siya sa ginagawa ko... Pero kailangan kasi mahal ko siya. Ayaw kong masira ang buhay niya para lang sa isang walang kwentang katulad ko.

     Hindi ko kayang makita siya na nasisira ang buhay niya, nadadamay sa mga problema ko, at higit sa lahat, yung alam kong walang kasiguraduhan na habambuhay na kaming magsasama pero kung ipaglaban niya ako, parang wala nang bukas.

To be continued...

¥©©¥

This is sad.... Their past is now me

Reverse Romance:The PastTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon