Cevapsız Sorular

6.Bölüm - Beklenmeyen Karşılaşma.

Tutku'dan.

Burada ne işi vardı?
Buralarda mı oturuyordu? Bilmiyordum. Onu yok sayarak yanından hızla geçmek istedim.
Yanından geçerken Uğur hızla kolumu tuttu.
Bu çocuk neden hep beklemediğim hareketler yapıyordu?
Yüzümü ona doğru çevirdim. Bakışlarındaki anlamı anlamak mümkün değildi. Sanki çok şey söylemek istiyor ama yapamıyormuş gibi.

"Konuşabilir miyiz?" dedi düz sesle.

"Konuşacak bir şeyimiz yok bizim."

Sinirle kolumu çektim. Yoluma devam ettim. Uğur arkamdan bağırdı.

"Haklısın kabayım."

Durdum. Nasıl yani söylediklerinden pişman mı olmuştu? Uğur sözlerine devam etti.

"Ama er ya da geç bu kabalığımı telafi edeceğim."

Derin bir nefes çektim.
"Umurumda değil, İster kaba ol, ister pişman. Benim için bir anlam ifade etmiyor."

Gözlerim dolmuştu bunu söylerken gereksiz merakımın beni getirdiği hâl yüzünden kendime çok kızıyordum!

Koşarak uzaklaştım. Neyse ki Uğur peşimden gelmek gibi bir delilik yapmamıştı. Yalnız kalmak istiyordum.

Evde kimsenin olmadığını düşünerek yolumu evime doğru çevirdim.
Apartmana girdiğimde bıraktığım okul çantamı geri aldım.
Yukarı çıkarken tanıdık ses duydum, Babam'a aitti. Bir kadın sesi dâhâ vardı. Evin olduğu kata çıktım.
Ortama derin bir sessizlik hâkim oldu.

Gördüğüm manzarayla kısa bir süre şok geçirdim. Bizim okuldan tanımadığım bir kız ve Babam gülüşerek sohbet ediyorlardı.

Onlar da beni görmeyi beklemiyordu bu yüz ifadelerinden çok iyi anlaşıyordu.
Kızı dikkatle incelediğimde onu daha iyi tanıdım. Bugün okulda bana çarpan kızdı.

Burada evimde ne işi vardı? Babamla nereden tanışıyorlardı? Ben bile tanımazken Babam bu kızı nereden tanıyordu?

"Ne oluyor burada?"

Bana çarpan kız hemen konuşmaya başladı.

"Eee şey Tutkucum biz bugün okulda çok iyi bir başlangıç yapmamıştık. Ben de sınıfından birinden adresini alıp seninle tanışmak için geldim. Baban evde olmadığını söyledi, ve sen gelene kadar sohbet ediyorduk."

Kaşlarımı çattım.
Ne? Madem yeni başlangıç yapmak istiyordu okulda da yapabilirdi.
"Bu söylediklerine sen inanıyor musun?"

Babam hemen araya girdi.
"Aaa kızım yapma böyle! Bak kız ne güzel yeni başlangıç yapmaya gelmiş. Ne diye tersliyorsun ki?"

Kızım mı? Acaba bana ilk defa kızım dediğinin farkında mıydı? Neden bu kızın önünde böyle söylemişti?

"Ben Hayal memnun oldum Tutku." dedi ve bana elini uzattı.

Bakışlarımı Babam'a çevirdim. Bakışlarında tedirginlik vardı.
Sinirle Hayal denen kızın kolunu tutup merdivenlerde çekiştirmeye başladım.

"Tutku yavaş olur musun?"

"Düşeceğiz şimdi dursana kızım!"

Apartmandan çıkınca hızla kolunu bıraktım.
Hayal ise kolunu ovmaya başladı.
Parmağımı havaya kaldırıp Hayal'e doğru salladım.

"Bana bak nesin necisin bilmiyorum, umurumda da değil. Söylediğin yalanları yutacak kadar salak mı sandın sen beni?"

Hayal sinsice güldü.
"Senin gibi birini yeni başlangıca layık gördüğüm için kendimden utanıyorum."